Ένα εκτεταμένο δίκτυο αρχαίων ποταμών, που κάποτε μετέφεραν στη θάλασσα μεγάλες ποσότητες νερού σε αποστάσεις άνω των 500 χιλιομέτρων, εντόπισαν οι επιστήμονες κάτω από τους σημερινούς άμμους της δυτικής Σαχάρας.
Η ανακάλυψη από Γάλλους ερευνητές, με επικεφαλής τον Φ. Γκρουσέ του Πανεπιστημίου του Μπορντό, η οποία παρουσιάσθηκε στο περιοδικό Nature Communications, σύμφωνα με τη βρετανική Guardian, επιβεβαιώνει ότι η Σαχάρα στο παρελθόν δεν έμοιαζε καθόλου με τη σημερινή άγονη και άνυδρη έρημο. Μια πλούσια πανίδα και χλωρίδα φιλοξενείτο κάποτε -και όχι πολύ παλιά- σε μια περιοχή γεμάτη νερά.
Τα αρχαία ποτάμια της δυτικής Σαχάρας, που κατέληγαν στον Ατλαντικό, πιθανώς πήγαζαν από τα νότια όρη του Άτλαντα και από τα υψίπεδα Χογκάρ της σημερινής Αλγερίας. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι για τελευταία φορά νερό κύλησε σε αυτά τα ποτάμια πριν από περίπου 5.000 χρόνια. Αν αυτό το σύστημα ποταμών υπήρχε ακόμη σήμερα, θα ήταν το 12ο μεγαλύτερο στον πλανήτη μας.
Οι δορυφορικές εικόνες αποκαλύπτουν πως οι θαμμένες κοίτες των αρχαίων αυτών ποταμών ευθυγραμμίζονται σχεδόν τέλεια με ένα τεράστιο υποθαλάσσιο (σήμερα πια) φαράγγι, το οποίο εκτείνεται από τις ακτές της Μαυριτανίας μέχρι σε βάθος θάλασσας 3.000 μέτρων. Το φαράγγι του ακρωτηρίου Τιμίρις, όπως λέγεται, που είχε ανακαλυφθεί το 2003, έχει πλάτος δυόμιση χιλιομέτρων και βάθος έως ένα χιλιόμετρο. Προφανώς ένας τεράστιος ποταμός είχε κάποτε σκάψει αυτό το βυθισμένο πια φαράγγι.
