Ο Ντράγκι το πήρε απόφαση, έβαλε μπρος την πρέσα της ΕΚΤ και τυπώνει χρήμα: Εξήντα δισεκατομμύρια ευρώ το μήνα μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2016! Η ποσοτική χαλάρωση είναι γεγονός. Πριν καν τις ανακοινώσεις, οι αγορές είχαν εστιάσει το βλέμμα τους στην αναμενόμενη αυτή κίνηση, θέλοντας να προβλέψουν τα αποτελέσματά της. Ας δούμε όμως ποια θεωρούνται τα μεγαλύτερα προβλήματα αυτής της κίνησης.
1. Too little too late λένε οι Αμερικανοί. Σκεφτείτε το εξής: Η κρίση δονεί την ευρωζώνη εδώ και μία πενταετία τουλάχιστον και πλέον έχουν περάσει επτά χρόνια από την κατάρρευση της Λίμαν Μπράδερς. Όταν οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία έχουν λάβει την απόφαση της ποσοτικής χαλάρωσης έξι χρόνια πριν (!) αντιλαμβάνεστε πόσο καθυστερημένα δρα η ΕΚΤ. Τότε, όταν άλλες Κεντρικές Τράπεζες προχωρούσαν σε QE η ΕΚΤ φοβόταν. Τώρα, έρχεται καταϊδρωμένη να κάνει την μοναδική κίνηση που της απέμεινε.
2. Το δεύτερο ζήτημα που θέτουν οι κορυφαίοι οικονομικοί αναλυτές είναι το τραπεζικό σύστημα. Όταν ο Ομπάμα έκανε την αμερικανική QE είχε ήδη προνοήσει ώστε οι τράπεζες του να έχουν ξεφορτωθεί ότι «τοξικό» είχαν στην καμπούρα τους. Με αυτό τον τρόπο εξασφάλιζε πως τα λεφτά της ποσοτικής χαλάρωσης θα έδιναν ώθηση στον δανεισμό. Η ευρωζώνη δεν είναι εξίσου εξασφαλισμένη.
3. Ο Ομπάμα χρειαζόταν άλλους δύο ανθρώπους για να αποφασίσει την ποσοτική χαλάρωση: Τον δικό του υπουργό της Οικονομίας και τον επικεφαλής της FED. Για την ευρωζώνη αυτή η διαδικασία είναι δαιδαλώδης και πολύ συχνά δεν έχει καν την συμπόρευση όλων των πλευρών, όπως έχει γίνει σαφές με την αντίσταση της Γερμανίας στις αποφάσεις του Ντράγκι. Αυτό παραμένει ένα κεφαλαιώδες ζήτημα. Η Γερμανία θα υποσκάψει την αξιοπιστία του προγράμματος ή θα σεβαστεί την υποτιθέμενη ανεξαρτησία της ΕΚΤ;
typosthes.gr
