Ένας ύμνος για τη Θεσσαλονίκη από την βρετανική Telegraph συστήνει την πόλη στους βρετανούς ως την ελληνική απάντηση στο… Παρίσι. Ο αρθρογράφος Anthony Horowitz ταξίδεψε στην πόλη μας και μοιράζεται την εμπειρία του με τους αναγνώστες.
Όπως αναφέρει αρχικά, αφορμή για το ταξίδι του αυτό ήταν το βιβλίο της Victoria Hislop με τίτλο «Τhe thread», το οποίο ξεδιπλώνει την ιστορία μιας οικογένειας από τη συμπρωτεύουσα από το 1917 μέχρι και τα μετέπειτα χρόνια. Αναφερόμενος στην ιστορία της πόλης, γράφει για τη μεγάλη πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης που ξέσπασε στις 18 Αυγούστου του 1917. Γράφει και για τους βομβαρδισμούς που ακολούθησαν κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και τη ναζιστική κατοχή. Όπως αναφέρει, περίπου 56.000 εβραίοι, το 96% του εβραϊκού πληθυσμού εξοντώθηκε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. «Σε ένα μέρος κάποτε γνωστό ως “Η μητέρα του Ισραήλ” μένουν μόλις 1.200», γράφει.
Η πρώτη του εντύπωση; Το λεωφορείο από το αεροδρόμιο και η τρομακτική κίνηση στους δρόμους! Αυτή την εντύπωση ήρθε να «απαλύνει» η πανέμορφη Λεωφόρος Νίκης. «Η πόλη έχει ένα τέλειο παραλιακό μέτωπο. Ο Θερμαϊκός Κόλπος είναι απέραντος και αναζωογονητικός, με πανέμορφα ηλιοβασιλέματα και ένα υπερμέγεθες φεγγάρι. Σου χαρίζει μία αίσθηση ηρεμίας και κενότητας, μία εντυπωσιακή αντίθεση από την σύγχυση που άφησες πίσω (σ.σ. αναφέρεται στην… κίνηση)».
Ο Horowitz έμεινε στο ξενοδοχείο Daios επί της Νίκης και από εκεί εξερεύνησε την υπόλοιπη πόλη. Αναφέρεται στον Γάλλο αρχιτέκτονα, Ernest Hébrard, ο οποίος όπως γράφει «έφερε μία παριζιάνικη αίσθηση στην πόλη, με μεγάλες λεωφόρους πεζοδρόμους, μεγάλες πλατείες και αρκετά δέντρα που μαζί εξασφαλίζουν σκιά και βοηθούν την ποιότητα του αέρα».
Το «κρυφό χωριό» που θυμίζει Παρίσι!
Η Θεσσαλονίκη είναι μια εύκολη πόλη για περπάτημα, αναφέρει ο Horowitz. Η περιοχή γύρω από το Λευκό Πύργο ενδείκνυται για βόλτες με τα πόδια αλλά και για ποδηλασία. Τα δημόσια εκθέματα, όπως αυτό με τις ομπρέλες του Ζογγολόπουλου, είναι ευφυή και ελκυστικά στα μάτια του επισκέπτη.
Σχεδόν κάθε μήνα στην όμορφη πόλη διεξάγεται ένα διαφορετικό φεστιβάλ φαγητού, μουσικής, κινηματογράφου κτλ. Επίσης, υπάρχουν εκθέσεις βιβλίων, αλλά και το LGBT Pride τον Ιούνιο. Αναφέρεται και στο… χαλαρά της Θεσσαλονίκης γράφοντας «Η ελληνική λέξη που είναι περισσότερο σχετισμένη με τη Θεσσαλονίκη είναι η λέξη “χαλαρά”», το οποίο μεταφράζει ως laid back και cool, γράφοντας πως το αισθάνεσαι όσο εξερευνείς την πόλη.
Ο Horowitz επισκέφθηκε το Φρούριο του Επταπυργίου, γνωστό και ως Γεντί Κουλέ, τη Ροτόντα, την Καμάρα, ενώ έμεινε εντυπωσιασμένος από το εβραϊκό μουσείο της πόλης.
Ιδιαίτερη αναφορά κάνει στα Λαδάδικα, γράφοντας πως «Είναι σαν ένα κρυφό χωριό, και πάλι αρκετά Παριζιάνικο, με πολλά μικρά στενάκια που οδηγούν σε αρμονικές πλατείες με πολλά καλά εστιατόρια και μπαρ». Μάλιστα, αναφέρει πως δείπνησε εξαιρετικά στο εστιατόριο «Ζύθος».
Κλείνει το κείμενό του, γράφοντας πως υπάρχουν αρκετές και φθηνές πτήσεις προς τη Θεσσαλονίκη, ενώ αναφέρεται και στη Χαλκιδική που είναι μόλις μία ώρα μακριά!
Τ.Θ.
