Του Γιώργου Παπαδημητρίου
Ο κύβος ερρίφθη, λοιπόν, και από χτες ο Στανόγιεβιτς αποτελεί παρελθόν από την ηλεκτρική καρέκλα του πάγκου του ΠΑΟΚ, με τον πρώην προπονητή της Ξάνθης Ράτζβαν Λουτσέσκου να τον αντικαθιστά, υπογράφοντας συμβόλαιο συνεργασίας 2+1 ετών. Όπως ήταν εύλογο και αναμενόμενο, στο άκουσμα αυτής της είδησης, το πάρτυ στα σόσιαλ μίντια και τα αθλητικά sites δεν άργησε να ξεκινήσει. Όντως, η απόφαση της ΠΑΕ ΠΑΟΚ να απολύσει τον προπονητή της ομάδος, με δείγμα γραφής μονάχα 2 επίσημους αγώνες και προτού καν ξεκινήσει το πρωτάθλημα, φανερώνει ένα οργανωτικό αλαλούμ και μία σύγχυση ως προς τον αγωνιστικό σχεδιασμό για την επόμενη σεζόν. Μονάχα που αυτό το αλαλούμ και αυτή η σύγχυση δεν προέκυψαν τώρα, αλλά ξεκίνησαν πριν από δύο μήνες. Τώρα, ίσως και να υπάρχει μία μικρή ελπίδα για να διορθωθούν.
Ας πιάσουμε, όμως, το πράγμα από την αρχή. Η περσινή σεζόν, και παρά την κατάκτηση του κυπέλλου, έληξε με περίεργο τρόπο για τον ΠΑΟΚ, και ο κυριότερος λόγος δεν ήταν η αποτυχία στα πλέι οφ. Το βασικό πρόβλημα έγκειτο στο ότι για πολλοστή φορά ο ΠΑΟΚ δεν μπόρεσε να λειτουργήσει με συνθήκες ηρεμίας, στόχο-προσήλωσης και αποφασιστικότητας. Το ζήτημα της παραμονής του Βλάνταν Ίβιτς μετατράπηκε σε φτηνιάρικο σίριαλ μεσημεριανής ζώνης, με τα κουτσομπολιά, τα μισόλογα και τις φήμες να οργιάζουν, αφήνοντας την ομάδα βορά σε ένα επικοινωνιακό όργιο.
Σαν να μην έφταναν οι παλινωδίες που προηγήθηκαν της αποχώρησης Ίβιτς και ο πολύτιμος χρόνος που χάθηκε, το γλυκό ήρθε και έδεσε με την παντελώς ακατανόητη απόφαση της πρόσληψης ενός προπονητή που έμοιαζε εξαρχής 101% ακατάλληλος για τον ΠΑΟΚ. Ο Στανόγιεβιτς προσελήφθη με μόνο γνώμονα την υπόδειξη του Ζβόνιμιρ Βούκιτς (!), ενώ το επαγγελματικό του βιογραφικό είχε να επιδείξει μονάχα μία επιτυχημένη θητεία, με την Παρτιζάν, σε ένα πρωτάθλημα τρομερά χαμηλότερης δυναμικότητας από το ελληνικό, καθώς και ένα αποτυχημένο πέρασμα από τη Β’ κατηγορία της Κίνας!
Γνωρίζω πολύ καλά ότι η πολιτική ορθότητα και οι προκάτ αντιλήψεις περί σωστής οργάνωσης και επαγγελματικού σχεδιασμού κτλ επιβάλλουν το μηχανιστικά επαναλαμβανόμενο δόγμα «πρέπει να δοθεί χρόνος στον προπονητή για να δουλέψει». Η πραγματικότητα, δυστυχώς, είναι μία διαφορετική υπόθεση, η οποία απαιτεί κρίση των δεδομένων την εκάστοτε χρονική στιγμή και άμεση λήψη αποφάσεων, σε περίπτωση που κριθεί απαραίτητο. Και η οφθαλμοφανής αλήθεια είναι μπροστά στα μάτια όλων όσων ασχολούνται με την ομάδα, εδώ και πολύ καιρό: ο Στανόγιεβιτς δεν διαθέτει το ειδικό βάρος για να απορροφήσει τους κραδασμούς της αμφισβήτησης, η ομάδα μέχρι τώρα δείχνει ασύνδετη, ανόρεκτη και άνευρη, το κίνητρο και το πάθος κινούνται σε μηδενικά επίπεδα.
Κάπως έτσι φτάσαμε στο τώρα. Το ότι η ΠΑΕ για μία ακόμη φορά δεν μπόρεσε να μεταδώσει στην ομάδα την ασφάλεια και τη στιβαρότητα που έπρεπε είναι αδιαμφισβήτητο. Το ότι η απόφαση για την πρόσληψη του Στανόγιεβιτς ελήφθη από την κεφαλή της διοίκησης με τρόπο πρόχειρο είναι πέρα για πέρα βέβαιο. Για πολλοστή φορά, η διοίκηση της ομάδος έβαλε τρικλοποδιά στον εαυτό της και δεν έκανε τον κόσμο να πιστέψει πως υπάρχει μεγαλόπνοο όραμα και σοβαρό πλάνο. Όλα αυτά, όμως, συνέβησαν τους προηγούμενες μήνες, όχι τώρα, με την απόλυση του Στανόγιεβιτς. Διότι είναι χίλιες φορές προτιμότερο να γίνεις ο επικοινωνιακός περίγελως για λίγες μέρες, παρά να δεις μία ακόμη χρονιά να πετιέται στον κάλαθο των αχρήστων.
Όσον αφορά τον νέο προπονητή του ΠΑΟΚ, πολλά ακούστηκαν για τον χαρακτήρα του, για την αγένειά του όταν επισκεπτόταν την Τούμπα ως αντίπαλος, για την υπέρμετερα φιλική στάση του απέναντι στον Ολυμπιακό... Πρέπει, λοιπόν, όλοι μας να ξεκαθαρίσουμε κάτι απλό: δεν θέλουμε τον Λουτσέσκου για φίλο, γαμπρό ή συνεργάτη στη δική μας δουλειά. Τον θέλουμε για να οδηγήσει τον ΠΑΟΚ στο πρωτάθλημα. Σε αυτή του την προσπάθεια, θα έχει ως σύμμαχο την εμπειρία του από το ελληνικό πρωτάθλημα, συν το ότι δείχνει αρκετά ξύπνιος και φιλόδοξος. Τα υπόλοιπα θα φανούν στο χορτάρι.
