Του Γιώργου Παπαδημητρίου
Σήμερα Κυριακή, ο ΠΑΟΚ υποδέχεται στην κατάμεστη Τούμπα τον Ολυμπιακό, 8 αγωνιστικές στροφές πριν από το τέλος του φετινού μαραθωνίου. Κι ο υπογράφων θέλει να μοιραστεί μαζί σας ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα, ένα συναίσθημα που βιώνει για πρώτη φορά στα σχεδόν 25 χρόνια που παρακολουθεί ανελλιπώς τους αγώνες του ΠΑΟΚ. Για πρώτη φορά, λοιπόν, ο ΠΑΟΚ δεν υποδέχεται τον Ολυμπιακό με την κάψα της νίκης στο συγκεκριμένο παιχνίδι, επί του συγκεκριμένου αντιπάλου, με την προσμονή του νυν υπέρ πάντος αγώνα, της μητέρας των μαχών, της λύσσας απέναντι στο θηρίο. Δεν υποδέχεται την ομάδα του Πειραιά με το άχτι του ερυθρόδερμου που παλεύει με μειονέκτημα απέναντι στον καουμπόι, του φτωχού πλην τίμιου που προσπαθεί να ορθώσει ανάστημα απέναντι στον άπληστο, αχόρταγο και αρπάγα.
Ο ΠΑΟΚ υποδέχεται τον Ολυμπιακό για να επιβεβαιώσει την ανωτερότητά του, για να εκτροχιάσει οριστικά τον αντίπαλό του από την κούρσα της πρωτιάς, 8 ολόκληρους αγώνες πριν το φινάλε, για να διατρανώσει ότι είναι δίκαια καβάλα στο άλογο, για να πιστοποιήσει ότι μπαίνει ως πρώτο φαβορί στην τελική ευθεία για τον τίτλο. Αυτό το ντέρμπι ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός είναι, πέρα από όλα τα παραπάνω, ξεχωριστό, γιατί μπορεί να σημάνει το τέλος μιας ολόκληρης εποχής.
Όχι επειδή ο ΠΑΟΚ ενδέχεται να κερδίσει για 2η σερί χρονιά στην Τούμπα τον Ολυμπιακό για πρώτη φορά εδώ και σχεδόν 30 χρόνια. Για όσους δεν θυμούνται, στην περίοδο 1970-1991 είχε οικοδομηθεί η μακροβιότερη παράδοση υπεροχής στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, όσον αφορά τις αναμετρήσεις μεταξύ των Big4 (ΟΣΦΠ, ΠΑΟ, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ) της εγχώριας σκηνής. Περιττό, επίσης, να αναφέρουμε καμία άλλη ελληνική ομάδα (ναι, ούτε ο Παναθηναϊκός) δεν διαθέτει καλύτερη αναλογία νικών-ηττών με αντίπαλο τον Ολυμπιακό από τον ΠΑΟΚ.
Όχι, δεν είναι είδηση μια πιθανή νίκη του ΠΑΟΚ. Η είδηση είναι ότι η αυτοκρατορία που είχε χτίσει ο Ολυμπιακός από το 1997 (τα διαλειμματικά πρωταθλήματα του Παναθηναϊκού το 2004 και το 2010 μονάχα εκλάμψεις αποτέλεσαν), η οποία βασίστηκε, πέραν από την αγωνιστική του ισχύ, σε ένα ολόκληρο αθέατο κύκλωμα τρομοκρατίας, αθέμιτων διευκολύνσεων, ύποπτων συναλλαγών και εγκαθίδρυσης μιας λογικής ζούγκλας, όπου ο ισχυρότερος καταλύει κάθε ικμάδα αντίρρησης, ήδη τρεκλίζει και βρίσκεται ένα μονάχα βήμα πριν από την ολοκληρωτική της κατάρρευση.
Αυτές τις τελευταίες εβδομάδες, τα μάτια μας έχουν διαβάσει τρομερά ανοσιουργήματα και τα αυτιά μας έχουν απορροφήσει πολλές ανοησίες. Με τον Ολυμπιακό να έχει ενορχηστρώσει μία αδιανόητης φτήνιας και απύθμενης γελοιότητας προπαγάνδα, η οποία προσπαθεί να πείσει την κοινή γνώμη ότι διεξάγεται ένας πρωτοφανής πόλεμος εναντίον της άσπιλης ομάδας του Πειραιά.
Κάπως έτσι, καταλήξαμε να ακούμε τον πρόεδρο του Ολυμπιακού μετά από την εντός έδρας ήττα της ομάδος του από την ΑΕΚ και τα έκτροπα που ακολούθησαν, να αναρωτιέται (και κανείς δημοσιογράφος να μην καραφλιάζει) χωρίς αιδώ αν τα επεισόδια προκλήθηκαν όντως από οπαδούς της ομάδος του, ρίχνοντας και μια ξεκάρφωτη σπόντα περί παρείσφρησης ξένων στοιχείων από το συλλαλητήριο που είχε διεξαχθεί την ίδια μέρα. Κάπως έτσι, ακούσαμε τους ιθύνοντες του Ολυμπιακού να σκούζουν για τη διαιτησία μιλώντας για εγκλήματα, αμέσως μετά το τέλος ενός παιχνιδιού στο οποίο είχαν εισπράξει ευνοϊκότατο σφύριγμα στην εκπνοή (το 2-2 με τον Ατρόμητο). Κάπως έτσι, ακούσαμε ότι οι οπαδοί του ΠΑΟΚ απείλησαν με αφανισμό την πόλη των Ιωαννίνων, λίγες μόλις εβδομάδες μετά από τον αγώνα Αστέρας Τρίπολης – Ολυμπιακός, όπου η έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου είχε καθυστερήσει λόγω επεισοδίων που προκάλεσαν οι οπαδοί των φιλοξενουμένων που προσπαθούσαν να εισέλθουν στο γήπεδο χωρίς εισιτήριο.
Κάπως έτσι, ακούμε και διαβάζουμε, από ένα μιντιακό κατεστημένο που κόβει και ράβει τα πάντα στα μέτρα του, σε καθημερινή βάση, συλλογισμούς, αφορισμούς, σοφιστείες και αοριστίες περί ενός φαντασιακού «βόρειου» κατεστημένου που δημιουργήθηκε σε χρόνο dt, και κάπου κοντεύουμε να τρελαθούμε. Όχι επειδή αν βάλουμε κάτω τα παιχνίδια στα οποία ευνοήθηκαν οι τρεις διεκδικητές του τίτλου, οποιοσδήποτε δεν είναι εμπαθής αντιλαμβάνεται πως καμία εκ των τριών δεν απέκτησε παράτυπο προβάδισμα έναντι των συνδιεκδικητών του τίτλου. Αλλά επειδή ακούμε τους μακελάρηδες του ελληνικού αθλητισμού, τους αρχιβαρόνους της διαπλοκής και της ανομίας, τους χοντρόπετσους αυτούς βιαστές της ισονομίας, να σκούζουν περί αδικίας, επειδή δεν μπορούν να διανοηθούν ότι δεν έχουν πλέον βουτηγμένα και τα δυο χέρια και το κεφάλι μαζί στο βάζο με το μέλι. Το σκούξιμο αυτό οφείλει να είναι ο επιθανάτιος ρόγχος ενός νοσηρού αποστήματος. Το τελευταίο καρφί στο φέρετρο πρέπει να έχει μπει την απόψε το βράδυ Κυριακής, περίπου στις 21.15.
Από την Έντυπη Έκδοση της εφημερίδας «Τύπος Θεσσαλονίκης».
