Skip to main content
Menu Αναζήτηση
espa-banner

Πρώτη παγκοσμίως η Ελλάδα στις νέες διαγνώσεις λεμφώματος Hodgkin

Η χώρα μας είχε τα περισσότερα νέα περιστατικά παγκοσμίως

Η Ελλάδα είναι η χώρα με τις περισσότερες νέες διαγνώσεις λεμφώματος Hodgkin, ενός καρκίνου των λεμφοκυττάρων, σύμφωνα με παγκόσμια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο JAMA Oncology. Η χώρα μας είχε τα περισσότερα νέα περιστατικά παγκοσμίως, 5,3 ανά 100.000 ανθρώπους το 2016, ενώ ο μέσος όρος διεθνώς είναι ένα νέο περιστατικό ανά 100.000 ανθρώπους.

Η έρευνα εστίασε σε στοιχεία από 195 χώρες, την περίοδο 1990-2016 και έδειξε επίσης ότι παρόλο που υπάρχουν αναλογικά τα περισσότερα νέα περιστατικά στην Ελλάδα, δεν συμβαίνει το ίδιο με τους θανάτους από λέμφωμα Hodgkin, καθώς οι περισσότεροι συμβαίνουν στο Αφγανιστάν (2,2 θάνατοι ανά 100.000 κατοίκους).

Η μελέτη δείχνει ότι οι καρκίνοι των πνευμόνων και του παχέος εντέρου παραμένουν οι κύριες αιτίες θανάτου από καρκίνο στον κόσμο. Αυτοί οι δύο καρκίνοι, όπως και του δέρματος, που συνδέονται με τον τρόπο ζωής και τις συμπεριφορές των ανθρώπων, εμφανίζουν αυξητική τάση κατά την τελευταία δεκαετία. Από την άλλη, μείωση εμφανίζουν αρκετοί καρκίνοι λοιμώδους αιτιολογίας που οφείλονται σε μικροοργανισμούς (τραχήλου μήτρας, στομάχου κ.α.).

Το 2016, διαγνώστηκαν 17,2 εκατομμύρια περιστατικά κάθε είδους καρκίνου διεθνώς, εμφανίζοντας αύξηση 28%, σε σχέση με πριν δέκα χρόνια, ενώ υπήρξαν 8,9 εκατομμύρια θάνατοι λόγω καρκίνου. Στις περισσότερες χώρες μεταξύ 2006-2016 καταγράφεται μείωση της θνησιμότητας από καρκίνο, αλλά αύξηση των νέων περιστατικών.

Ο καρκίνος του μαστού παραμένει η κύρια αιτία θανάτου από καρκίνο στις γυναίκες, ενώ των πνευμόνων στους άνδρες. Ο καρκίνος των πνευμόνων είναι η πρώτη αιτία θανάτου από καρκίνο διεθνώς, με σχεδόν το 20% όλων των θανάτων από καρκίνο το 2016.

Τα περισσότερα νέα περιστατικά καρκίνου το 2016 (ανά 100.000 κατοίκους) διαγνώστηκαν στην Αυστραλία (744), στη Νέα Ζηλανδία (543) και στις ΗΠΑ (533), ενώ τα λιγότερα στη Συρία (85), στο Μπουτάν 986) και στην Αλγερία (87).

Οι περισσότεροι θάνατοι από καρκίνο το 2016 (ανά 100.000 κατοίκους) καταγράφηκαν στη Μογγολία (272) και στη Ζιμπάμπουε (246), ενώ οι λιγότεροι στη Συρία (67) και στην Αλγερία (67).

Τι είναι το λέμφωμα Hodgkin

Η νόσος Hodgkin (λέμφωμα Hodgkin) πήρε το όνομά της από τον Άγγλο γιατρό του 19ου αιώνα Thomas Hodgkin που την περιέγραψε πρώτος το 1832. Είναι ένας τύπος λεμφώματος. Το λέμφωμα είναι ο πιο συνηθισμένος αιματολογικός καρκίνος και ο τρίτος πιο συχνός καρκίνος στα παιδιά.

Η νόσος Hodgkin είναι ένας ασυνήθιστος καρκίνος του λεμφικού συστήματος με χαρακτηριστικά που τον ξεχωρίζουν από τα άλλα λεμφώματα. Τα μη Hodgkin λεμφώματα διακρίνονται σε πολλές κατηγορίες (υπάρχουν τουλάχιστον 61 μη Hodgkin λεμφώματα).

Στην νόσο Hodgkin κύτταρα του λεμφικού συστήματος αυξάνονται παθολογικά και μπορεί να εξαπλωθούν και πέρα από το λεμφικό σύστημα. Καθώς εξελίσσεται η νόσος, εκθέτει σε κίνδυνο λοιμώξεων, καθώς μειώνει την ικανότητα του σώματος σας να αποτρέπει ή να καταπολεμά τις λοιμώξεις με αποτέλεσμα να εμφανίζονται διάφορα συμπτώματα.

Πολλά από τα σημεία και τα συμπτώματα της νόσου είναι παρόμοια με εκείνα της γρίπης, όπως πυρετός, κόπωση και νυχτερινές εφιδρώσεις. Τελικά, αναπτύσσονται καρκινικοί όγκοι. Το λέμφωμα Hodgkin πιο συχνά προσβάλλει άτομα ηλικίας μεταξύ 15 και 24 ετών και μεγαλύτερα των 55 ετών.

Η νόσος του Hodgkin απαντάται σπανιότερα από τα μη Hodgkin λεμφώματα. Για παράδειγμα στις ΗΠΑ, το 2001 διαγνώσθηκαν περίπου 7.400 νέα περιστατικά νόσου Hodgkin από τα οποία κατέληξαν τα 1.300. Τον ίδιο χρόνο διαγνώσθηκαν περίπου 56.200 περιστατικά μη Hodgkin λεμφώματος από τα οποία κατέληξαν περίπου τα 26.300.

Όταν η νόσος του Hodgkin ανιχνευθεί και αντιμετωπιστεί έγκαιρα, το ποσοστό πενταετούς επιβίωσης είναι μεγαλύτερο από 90%. Πριν 50 χρόνια η νόσος ήταν σχεδόν πάντα μοιραία. Ακόμα και τα άτομα με πιο προχωρημένο στάδιο της νόσου, είναι σε ποσοστό 80% ελεύθερα νόσου 5 χρόνια μετά τη θεραπεία.

Πολλά άτομα που πεθαίνουν 15 χρόνια μετά τη θεραπεία συνήθως καταλήγουν από επιπλοκές της θεραπείας, όπως δευτερογενείς καρκίνοι ή καρδιακή ανεπάρκεια, παρά από την ίδια τη νόσο. Η πρόκληση για τους ερευνητές είναι να μειώσουν τις μακροχρόνιες επιπλοκές της θεραπείας, χωρίς να περιορίσουν την αποτελεσματικότητα της.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ