Παγκόσμιο «SOS» εκπέμπει, με ανακοίνωσή της, η διεθνής περιβαλλοντική οργάνωση WWF για τους κοραλλιογενείς υφάλους και τους ωκεανούς, αποδεικνύοντας για πρώτη φορά ότι τα μοναδικά αυτά οικοσυστήματα αργοπεθαίνουν, με την κλιματική αλλαγή να είναι ένα από τα βασικά αίτια. Όπως υπογραμμίζει η οργάνωση, πρόκειται για έναν ακόμη εκκωφαντικό κώδωνα κινδύνου εν μέσω της παγκόσμιας συνδιάσκεψης για την κλιματική αλλαγή (COP21) που αυτές τις μέρες διεξάγεται στο Παρίσι.
Ειδικότερα, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του WWF, τα 3/4 των κοραλλιογενών υφάλων παγκοσμίως απειλούνται. Μεταξύ 1979 και 2010 οι κοραλλιογενείς ύφαλοι μειώθηκαν κατά 34%, ενώ αν η κλιματική αλλαγή συνεχιστεί με τον σημερινό ρυθμό, οι επιστήμονες προβλέπουν ότι τα κοράλλια θα εκλείψουν εντελώς ως το 2050. Αν λάβει κανείς υπόψη ότι το 25% των ψαριών ζει σε αυτά τα οικοσυστήματα, ενώ 850 εκατομμύρια άνθρωποι εξαρτώνται άμεσα από τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτισμικές τους υπηρεσίες, γίνεται αντιληπτό το μέγεθος του προβλήματος.
Όσον αφορά τη χώρα μας, η WWF, διαπιστώνει ότι πάνω από το 50% της θαλάσσιας περιοχής της Γυάρου καλύπτεται από προστατευόμενους οικότοπους, όπως λιβάδια Ποσειδωνίας - οι γνωστές σε όλους μας φυκιάδες - και πυκνούς κοραλλιογενείς σχηματισμούς (τραγάνες). Η πολύ σημαντική αυτή ανακάλυψη τεκμηριώνει και επιστημονικά τη μοναδική σημασία της θαλάσσιας «Natura 2000» περιοχής της Γυάρου αλλά και την άμεση ανάγκη για τη θεσμοθέτηση μέτρων προστασίας της.
Επικίνδυνος ο λιγνίτης
«Η κλιματική αλλαγή συχνά μας φαίνεται κάτι μακρινό. Παρόλα αυτά, έχει ήδη απτές επιπτώσεις και στις δικές μας θάλασσες. Για παράδειγμα, η άνοδος της θερμοκρασίας έχει φέρει στη Μεσόγειο εισβάλλοντα και επεκτατικά είδη ψαριών, όπως ο λαγοκέφαλος, που ανατρέπουν τις οικολογικές ισορροπίες. Οι εικόνες των νεκρών κοραλλιών που βλέπουμε σήμερα είναι τρομακτικές. Φανταστείτε ότι αυτά τα κοράλλια αποτελούν το σπίτι για χιλιάδες θαλάσσιους οργανισμούς. Το τελευταίο που θέλουμε είναι ο υποβρύχιος πλούτος της Γυάρου, που μόλις πρόσφατα ανακαλύψαμε στο πλαίσιο του ΚΥΚΛΑΔΕΣ LIFE, να έχει την ίδια τύχη», δήλωσε ο Γιώργος Παξιμάδης, υπεύθυνος θαλάσσιων προγραμμάτων του WWF Ελλάς.
Με τη σειρά του, ο Νίκος Μάντζαρης, υπεύθυνος ενεργειακής και κλιματικής πολιτικής του WWF Ελλάς, σημείωσε: «Για να αντιμετωπίσουμε την κλιματική αλλαγή, πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια μας στις επιπτώσεις και να κάνουμε τις συνδέσεις. Οι εικόνες αυτές δείχνουν ότι τα αέρια θερμοκηπίου και η παραγωγή τους, που στην Ελλάδα οφείλεται κατά 35% στον λιγνίτη, βλάπτουν τη ζωή παντού. Από την υγεία όλων μας και τον τρόπο ζωής μας, μέχρι και τον βυθό των θαλασσών μας. Ας είναι αυτό το ξυπνητήρι που χρειάζονται οι πολίτες και οι πολιτικοί για να αναλάβουν δράση».
Η σχετική έρευνα πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος ΚΥΚΛΑΔΕΣ LIFE που στόχο έχει τη δημιουργία ενός πρωτοποριακού μοντέλου θαλάσσιας προστατευόμενης περιοχής, στην περιοχή της Γυάρου, από κοινού με τις κοινωνίες της Σύρου και της 'Ανδρου, που θα λειτουργεί με σεβασμό προς το περιβάλλον και τους ανθρώπους.
Ο πληθυσμός των θαλασσίων ειδών μειώθηκε κατά 50% από το 1970
Τα θαλάσσια είδη σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των πληθυσμών ψαριών ζωτικής σημασίας για την ανθρώπινη ασφάλεια σίτισης, βρίσκονται σε μία δυνητικά καταστροφική πτώση, σύμφωνα με νέα έρευνα της MKO WWF.
H επικαιροποιημένη μελέτη των θαλασσίων θηλαστικών, πουλιών, ερπετών και ψαριών, αναφέρει ότι το μέγεθος 5.829 πληθυσμών από 1.234 θαλάσσια είδη μειώθηκε κατά 49 τοις εκατό μεταξύ 1970 και 2012. Πέρα από τις καταστροφικές συνέπειες για τα οικοσυστήματα, η εξέλιξη αυτή είναι ιδιαίτερα αρνητική για τους ανθρώπους, ειδικά αυτούς στον αναπτυσσόμενο κόσμο που εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τους πόρους των ωκεανών.
Τις μεγαλύτερες απώλειες, σε ποσοστό 74 τοις εκατό, υπέστησαν τα ψάρια της οικογενείας των Σκομβριδών όπως ο τόνος, το σκουμπρί, ο κολιός και η παλαμίδα, σύμφωνα με τα στοιχεία της WWF και της Ζωολογικής Υπηρεσίας του Λονδίνου. Ενώ η υπεραλίευση αναγνωρίζεται ως η σημαντικότερη απειλή για τη βιοποικιλότητα των ωκεανών, η μελέτη αποκαλύπτει ότι η κλιματική αλλαγή προκαλεί τις ταχύτερες μεταβολές στον ωκεανό από ό,τι σε οποιοδήποτε άλλο χρονικό σημείο εδώ και εκατομμύρια χρόνια.
Η άνοδος της θερμοκρασίας και των επιπέδων οξύτητας που προκαλείται από το διοξείδιο του άνθρακα αποδυναμώνει περαιτέρω ένα σύστημα που έχει ήδη υποβαθμιστεί σοβαρά εξαιτίας της υπεραλίευσης, της απώλειας και υποβάθμισης των ενδιαιτημάτων και της ρύπανσης.
