Ξυπνάς το πρωί και φοράς την στολή. Ποια θα διαλέξεις για σήμερα; Της μητέρας, του γιου, της κολλητής, του συμμαθητή; Ή μήπως θα τις βάλεις την μία μέσα από την άλλη; Όσο περισσότερες υπερδυνάμεις μπορείς να έχεις, τόσο πιο δυνατός θα φανείς απέναντι στα δεινά που παραμονεύουν έξω από το σπίτι. Για το τέλος άσε αυτήν του επιχειρηματία. Αυτήν θα την χρειαστείς όλη την εβδομάδα που έχεις να παλέψεις με κάθετί που θα θελήσει να σε πάει πίσω σε όποια προσπάθεια, ιδέα ή όνειρο έχεις όταν φοράς τις άλλες σου στολές.
Αυτό το κάθετί που έχει πολλά πρόσωπα: της ελληνικής νομοθεσίας που δεν είναι ποτέ σταθερή, της ελληνικής γραφειοκρατίας που δεν είναι ποτέ λιγοστή, της ελληνικής νοοτροπίας, που δυστυχώς δεν παραπέμπει σε τίποτα λειτουργικό τα τελευταία χρόνια. Των ανθρώπων που ξέρουν αλλά δεν θέλουν να βοηθήσουν, ή που θέλουν αλλά δεν ξέρουν να βοηθήσουν.
Κι όσο κάποιοι παλεύουν να φέρουν νέες επενδύσεις, εσύ παλεύεις να μην φύγουν οι δικές σου- με μεγάλο κόπο και μεγάλο κόστος ψυχικό, σωματικό, οικονομικό, συναισθηματικό. Εσένα σε νοιάζει περισσότερο. Εδώ είναι η ζωή σου, το σπίτι σου, η οικογένειά σου- που θα κάνεις ή δεν θα κάνεις, καθώς μέσα σε όλα, αυτό που σου λείπει πιο πολύ είναι η ασφάλεια και η ελπίδα πως το μέλλον θα είναι όμορφο και κάποιος να σε πάρει από το χέρι και να σου πει να μην φοβάσαι.
Και αν αυτά είναι τα μεγάλα τέρατα, που όταν τα νικήσεις θα γίνεις ο ήρωας στο τέλος της ταινίας, πρέπει πρώτα να περάσεις από τις Συμπληγάδες της αγένειας, της προχειρότητας, της αδιαφορίας που μας έχουν κατακλύσει με την «ευγενική» χορηγία όλων μας.
Παλεύουμε ακόμα και μεταξύ μας: στις πορείες, στις απεργίες, στις διαδηλώσεις- ο ένας ενάντια στον άλλον. Είναι τόση η αγωνία, που δεν αντιλαμβάνεσαι ότι το ένα βήμα σου μπροστά, πάει δυο βήματα όλους πίσω. Είναι τόση η πίεση που χάνεις τις ευκαιρίες, τις συνεργασίες, τη μεγάλη εικόνα.
Και με όλα αυτά, ξεχνάς ότι σε κάποιο ντουλάπι, έχεις κι εσύ μια σκονισμένη στολή ήρωα.
Μια στολή που θα την χρειαστείς και το βράδυ για να κοιμηθείς ήρεμα, γλυκά και να μην σκεφτείς ότι σε περιμένει κάτι την επόμενη μέρα που δεν θα καταφέρεις να νικήσεις. Και για να χαρείς και τους άλλους ήρωες της ζωής σου- την μητέρα, τον γιο, την κολλητή, τον συμμαθητή που όλοι είμαστε.
Υ.Γ. Μια τέτοια στολή φοράω κι εγώ κάθε πρωί και ρίχνομαι στην μάχη! Θέλεις να έρθεις μαζί μου;
*Η Μαρία Χρόνη είναι Διευθύνουσα Σύμβουλος της εταιρείας Art&Ads και απόφοιτος του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.
