*Του Γιώργου Παπαδημητρίου
Όπως πολύ καλά γνωρίζετε, ένα από τα ζητήματα που μονοπώλησαν την επικαιρότητα τις τελευταίες μέρες υπήρξε το θέμα της Eldorado Gold και η αποχώρησή της από την Ελλάδα. Ή μάλλον, για να το θέσουμε επιτέλους σωστά και με ακρίβεια, η κατά φαντασίαν οριστική και αμετάκλητη αποχώρησή της, την οποία φρόντισαν να ανακοινώσουν κακήν κακώς πολλά από τα εγχώρια ΜΜΕ, που δεσπόζουν στην ελληνική πίτα της ενημέρωσης.
Προτού υπεισέλθουμε σε λεπτομέρειες, να ξεκαθαρίσουμε πως αυτό το άρθρο δεν έχει ως αντίκειμενό του τη στάση και τους χειρισμούς μήτε της Κυβέρνησης μήτε της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στην εν λόγω καυτή πατάτα, καθότι αμφότερες μας έχουν πείσει πως εντάσσουν τα πάντα στον βωμό της μικρό-πολιτικής σκοπιμότητας. Αντιθέτως, αυτό το άρθρο είναι μία άρθρωση απορίας για το πώς εν τέλει θα μπορέσει να πληροφορηθεί ένας Έλληνας πολίτης, με σαφήνεια και επάρκεια για ένα πολύ σοβαρό ζήτημα όπως αυτό, όταν δεξιά και αριστερά κυκλοφορεί τέτοια σαρωτική παραπληροφόρηση.
Διότι αν ρίξει κανείς μια ματιά στους πηχυαίους τίτλους των προηγούμενων ημερών, οι οποίοι συνοδεύονταν από άρθρα μηδενικών διευκρινίσεων, θα σχημάτιζε την εντύπωση πως η καναδική εταιρία έχει μαζέψει ολόκληρο τον εξοπλισμό και όλα της τα μπογαλάκια, ότι έχει ρίξει μαύρη πέτρα πίσω της, ότι έχει τέλος πάντων προβεί σε μία κίνηση πρωτόγνωρης αποφασιστικότητας και αδιαπραγμάτευτης τελεσιδικίας.
Αυτό, όμως, που στην πραγματικότητα συνέβη ήταν ότι η Eldorado Gold ενεργοποίησε για μία ακόμη φορά (τρίτη ή τέταρτη, τα τελευταία χρόνια, λίγη σημασία έχει το ακριβές νούμερο) ένα γνώριμο και δοκιμασμένο μοχλό πίεσης. Εν ολίγοις, δεν συνέβη τίποτα το εξωπραγματικό, πρωτάκουστο και μη αναστρέψιμο. Το σωστό, μάλιστα, θα ήταν η εταιρία να σπεύσει να διευκρινίσει νωρίτερα ότι δεν ισχύουν τα όσα αναγράφονται σε αυτές τις φωνακλάδικες επικεφαλίδες, αντί να περιμένει 24 ολόκληρες ώρες μέχρι να διατυπώσει τις απαραίτητες διευκρινήσεις...
Οι λέξεις που θα επιλέξει κανείς να χρησιμοποιήσει είναι θέμα ιδεολογίας, πολιτικής θέσης και προσωπικού γούστου. Ειλικρινά, ποσώς απασχολεί τον υπογράφοντα αν θα χαρακτηρίσουμε την ενέργεια της Eldorado Gold ως αθέμιτο εκβιασμό ή ως θεμιτή μανούβρα – δόκιμο ελιγμό, αυτή τη διαμάχη θα την αφήσουμε στους αλαλάζοντες φανατισμένους του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και της ΝΔ.
Το μόνο σίγουρο είναι, όμως, ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης θα όφειλαν να μεταφέρουν αποκλειστικά και μόνο τα απτά γεγονότα, τα οποία έγκεινται στης εξής απλή κατακλείδα: η Eldorado Gold δεν εγκατέλειψε/παράτησε την επένδυσή της, στην παρούσα φάση, αλλά απλώς προσέθεσε ένα ακόμη κρίκο σε αυτή τη μακροσκελέστατη αλυσίδα τούτης της δυσεπίλυτης υπόθεσης. Αντιστοίχως, φυσικά, ούτε βούκινο έχει γίνει το όλο ζήτημα από τα παγκόσμια ΜΜΕ ούτε μας τράβηξε το αυτί το Γιούρογκρουπ στην πρόσφατη συνεδρίασή του, όπως είχε κατά κόρον γραφτεί τις τελευταίες ημέρες...
Από εκεί και έπειτα, κι επειδή αυτό το σίριαλ έχει περισσότερα επεισόδια και από την αλησμόνητη φωσκολική «Λάμψη», η πιο σώφρον κίνηση στην οποία θα έπρεπε κάθε ενεργός πολίτης να επιδοθεί είναι να σχηματίσει γνώμη αφότου πιάσει το νήμα από την αρχή και όχι από το τωρινό σημείο. Η ιστορία της επένδυσης της Eldorado Gold στη Χαλκιδική δεν προέκυψε χτες ή πριν από μία βδομάδα.
Η αποσπασματική και πρόχειρη εξέταση ενός τόσο σύνθετου θέματος μόνο κακός σύμβουλος μπορεί να αποδειχθεί, όπως μπορεί να γίνει εύκολα κατανοητό. Η υπόθεση της Eldorado Gold και των μεταλλείων της Χαλκιδικής έχει πολλά σκοτεινά σημεία, πολλές πτυχές που μπορούν να χαρακτηριστούν νομικά και ηθικά επιλήψιμες, κρύβει πολλούς σκελετούς στην ντουλάπα της. Λίγο επιμελές ψάξιμο δεν έβλαψε ποτέ κανέναν, στο κάτω κάτω της γραφής.
Κλείνοντας να υπενθυμίσουμε μία σημαντική παράμετρο. Υπό κανονικές συνθήκες, η προστασία του περιβάλλοντος και η αποτροπή της καταστροφής του θα έπρεπε να αποτελεί αυτοσκοπό, χωρίς την ανάγκη περαιτέρω διευκρινίσεων και επιχειρημάτων.
Στη σημερινή Ελλάδα, όμως, της αναγκαιότητας ορθοπόδησης και καθαγιασμένης εκμετάλλευσης των λεγόμενων «συγκριτικών πλεονεκτημάτων», τέτοιες ευαισθησίες περισσεύουν, όπως φαίνεται. Ας είναι, λοιπόν, ας μιλήσουμε με αυτούς τους όρους. Το περιβάλλον, το φυσικό κάλλος, οι ομορφιές αυτού του τόπου, είναι και θα παραμείνουν το μεγαλύτερο «κεφάλαιό» του....
