Skip to main content
Menu Αναζήτηση
espa-banner

Το ιερό τρίπτυχο της Χαλκιδικιώτικης «απόδρασης»

Πρώτες σοβαρές ζέστες και η εναρκτήρια μεγάλη απόδραση των εκδρομέων

Του Γιώργου Παπαδημητρίου

Πρώτες σοβαρές ζέστες, λοιπόν, για φέτος και η εναρκτήρια «μεγάλη απόδραση των εκδρομέων» για εκεί όπου «σαν κι αυτή δεν έχει», είναι πλέον γεγονός. Και ο «Τύπος Θεσσαλονίκης», πάντα στις επάλξεις του σφυγμού της ντόπιας κοινωνίας, σας παρουσιάζει το ιερό τρίπτυχο της σαλονικιάς απόβασης στη Χαλκιδική. Μιας απόβασης, η οποία, όπως κάθε αντίστοιχη για όλη τη διάρκεια του θέρους, αναμένεται να έχει τα γνωστά θαυματουργά αποτελέσματα. Διότι, όπως όλοι γνωρίζετε, όλοι οι εκδρομείς γυρνούν ανανεωμένοι και κάθε Δευτέρα η πόλη ξεχειλίζει από ευγένεια, άμιλλα, καλούς τρόπους, αλληλεγγύη, καλαισθησία, ηρεμία, κοινή λογική και ευ αγωνίζεσθαι.

Η θεμέλια λίθος της κίνησης

Μια συζήτηση παλιά όσο και το μυστήριο της προέλευσης του σύμπαντος, προαιώνια και διαχρονική όπως οι φόβοι του ανθρώπου για το τι έπεται της ζωής. Μια συζήτηση ελλειπτική, αφαιρετική και με προσεκτικές δόσεις μεταφυσικής. Στην οποία άπαντες αγορεύουν, υπολογίζοντας με βάση τα αστέρια, τον άνεμο και τις λοιπές ενδείξεις της φύσης, για το πότε ακριβώς (με ακρίβεια δευτερολέπτου) είναι η καταλληλότερη ώρα για αναχώρηση και για αποχώρηση. Εξυπακούεται, φυσικά, ότι όλοι οι μύστες της χαλκιδικιώτικης saga γνωρίζουν μυστικές και ανεξερεύνητες διόδους για να αποφευχθεί η κίνηση (όπως, επίσης, και ταβέρνες – καλά κρυμμένα μυστικά, σαν κι αυτά που μεταδίδονται από προγιαγιά σε δισέγγονο, αλλά και γωνιές απόμερες σαν όαση σε έρημο, τις οποίες ο αγελαίος όχλος αγνοεί, αυτές οι γραφικότητες, όμως, ανήκουν σε άλλα topics). To πιο μαγικό απ’ όλα, βέβαια, είναι η αδιανόητη σπατάλη ενέργειας σε αυτές τις πολυθρύλητες κουβέντες περί κίνησης. Οι οποίες εκκινούν πριν από την αναχώρηση για Χαλκιδική, συνεχίζονται στη Χαλκιδική, με το που συναντήσουμε τα ίδια άτομα με τα οποία βρισκόμαστε και στη Θεσσαλονίκη στην καθημερινότητά μας, και συνεχίζονται, φυσικά, αμά τη επιστροφεί από τη Χαλκιδική, προσπερνώντας αδιάφορες ερωτήσεις όπως «πώς περάσατε;» και «όντως ξεκουραστήκατε;»

Ευτυχώς φύγαμε και πήραμε μια ανάσα

Σφίξαν οι ζέστες, μια απόδραση δροσιάς, μια βουτιά για χαλάρωση, φόρτισμα μπαταριών, σιγά μην καθήσουμε στην πόλη να βγάλουμε την μπέμπελη, μια μικρή τονωτική ένεση για το Σαββατοκύριακο, και όλα τα σχετικά. Ακόμη ένας μύθος, ο οποίος θα στέκει ακλόνητος ακόμη και μετά τη μέρα Αρμαγεδδών, κατόπιν της Δευτέρας Παρουσίας. Διότι μετά από ένα φορτικό πενθήμερο εργασίας και άγχους (μην μου πείτε ότι εσείς δεν δουλεύετε σαν το σκυλί, ως γνωστόν σε αυτόν τον τόπο, όλοι είναι κατάκοποι από την κούραση και παντελώς αδικημένοι), ο μόνος τρόπος για να ξεκουραστεί αληθινά κανείς είναι να ξοδέψει ώρες στο τιμόνι, να αποκοπεί βαθιά κι απερίσπαστα από τη ρουτίνα του στα λίγα εκατοστά που του αναλογούν σε παστωμένες παραλίες, αλλά και να περάσει τον μισό χρόνο της εκδρομής σε κανονίσματα, υπολογισμούς, ανοίγματα και σφραγίσματα εξοχικών. Για τους αληθινά τολμηρούς φίλους αναγνώστες, θα προτείνουμε μια εξωφρενική μέθοδο χαλάρωσης και ξεκούρασης: ονομάζεται κάθομαι στα αυγά μου και δεν κάνω τίποτα. Δοκιμάστε την, μπορεί και να εκπλαγείτε.

Οι αθεόφοβοι, σε λίγο θα φτιάξουν και παραλίες χωρίς ξαπλώστρες

Είναι υπέροχο ότι πολλές φορές ο ίδιος άνθρωπος που θα ακούσετε να ρητορεύει με πύρινη ρομφαία για το ξεπούλημα των δημόσιων αγαθών, του φυσικού πλούτου και της εγχώριας περιουσίας, θα είναι ο τύπος που θα πάθει ισχαιμικό επεισόδιο στην ιδέα και τη θέα μιας ανοργάνωτης παραλίας. Διότι, όπως είναι αυτονόητο, οι ακτές κι οι θάλασσες πλάστηκαν εν σοφία από τον Δημιουργό μαζί με τα beach bars, τις ξαπλώστρες, την κακόγουστη μουσική στη διαπασών, τις περιφράξεις, τα σκουπίδια, την αισχροκέρδεια στις τιμές, το ανελέητο σφυροκόπημα από ρακέτες. Μην ακούτε αυτούς τους new age πριμιτιβιστές, που αρνούνται την πρόοδο και την εξέλιξη. Αυτούς τους τσαρλατάνους που προσπαθούν να σας πείσουν ότι κάποτε υπήρχαν μονάχα βράχια, άμμος, πέτρες και νερό κι ότι οι άνθρωποι περνούσαν, ακόμη κι έτσι, όμορφα. Οι εποχές αυτές είναι σκοτεινές, μιλάμε για έναν παραθεριστικό Μεσαίωνα τον οποίο ευτυχώς αφήσαμε πίσω μας.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ