Του Γρηγόρη Μυστιλιάδη
Λένε πως πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι, και όταν μιλάμε για Έλληνες η ισχύς της γνωστής λαϊκής ρήσης πολλαπλασιάζεται. 9 μέρες μετά τα γνωστά σε όλους μας γεγονότα στη Μανωλάδα και ένα κάρο συζητήσεις επί του θέματος, φαίνεται πως η υπόθεση έχει ακόμα πολύ δρόμο. Προσωπικά, φύσει απαισιόδοξος, ποντάρω καλά λεφτά ότι τον Ιούλιο, άντε βαριά βαριά τον Αύγουστο, το συμβάν θα έχει και αυτό ξεχαστεί και θα ξανασχοληθούμε όταν γίνει κανένα δικαστήριο ή την επόμενη φορά, που αν τα ΜΜΕ είναι και λίγο τυχερά θα θρηνήσουμε και μερικά θύματα. Ωστόσο, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, η σκόνη που έχει σηκωθεί δε δείχνει να βιάζεται να καθίσει ξανά στο χώμα.
Και πώς άλλωστε να γίνει κάτι τέτοιο; Το συμβάν τροφοδοτεί συνεχώς την ειδησεογραφία με νέα παρακλάδια. Μοιάζει σαν η στιγμή που ο νοσταλγός των κοτζαμπάσηδων στο χώμα που βάφτηκε κόκκινο άνοιξε πυρ εναντίον 200 ανθρώπων να πυροδότησε μια αλυσιδωτή αντίδραση. Η Πολιτεία έκανε, ασφαλώς, το χρέος της μέσω του κ. Δένδια, που έσπευσε στην περιοχή και, περιτριγυρισμένος από τους αγέρωχους αξιωματικούς της Αστυνομίας τόνισε πως το κράτος θα αναλάβει άμεσα δράση. Αυτό που είναι πάντως άξιον απορίας, είναι γιατί το κράτος δεν ανέλαβε δράση τόσον καιρό, πριν φτάσουμε μέχρι εδώ. Και να πεις ότι δεν έδωσε ο τόπος δικαιώματα; Θα μπορούσε ίσως να υποψιαστεί ότι κάτι δεν πάει καλά εκεί κάτω όταν το Σεπτέμβρη του '10, παρέα Ελλήνων πιάστηκε στα χέρια με παρέα Αφγανών σε ένα χωράφι και η παρεξήγηση τακτοποιήθηκε με μαχαίρια, τσεκούρια και λοστούς. Ή όταν 7 μήνες αργότερα μεγαλοπαραγωγός φράουλας και τα αγόρια του προπηλάκισαν και χτύπησαν δημοσιογράφους της εφημερίδας Το Βήμα που έκαναν ρεπορτάζ για τις συνθήκες εργασίας των μεταναστών στα χωράφια της περιοχής. Ή έστω, όταν τον Αύγουστο του '12 τρεις Έλληνες (μεταξύ των οποίων και ο ένας από τους τρεις επιστάτες του τελευταίου περιστατικού, ωραίος τύπος γενικά…) σφήνωσαν το κεφάλι ενός Αιγύπτιου στην πόρτα του αυτοκινήτου και τον έσυραν για ένα χιλιόμετρο, αφού πρώτα εκείνος τους είχε επιτεθεί. Εσείς δε θα ψυλλιαζόσασταν τίποτα; Τώρα, όμως, το κράτος αναλαμβάνει δράση. Όλα καλά.
Και αναλαμβάνει δράση άμεσα, έτσι; Δεν παίζουμε. Η Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή (ΚΕΕΡΦΑ) κατήγγειλε τον ξυλοδαρμό και τη σύλληψη μετανάστη στην κάτω Αχαΐα, ο οποίος λέγεται ότι είναι εκείνος που μίλησε στα ΜΜΕ για το περιστατικό στη Μανωλάδα. Οι αστυνομικοί από τη μεριά τους, αναφέρουν ότι ο συλληφθείς ήταν έμπορος ναρκωτικών και κατά τη σύλληψή του βρέθηκαν και κατασχέθηκαν 137 γραμμάρια κάνναβης και 1.240 ευρώ, προερχόμενα από τη διακίνηση. Ορθώς και έπραξαν λοιπόν και τον συνέλαβαν, αν κάτι τέτοιο ισχύει. Και ο ξυλοδαρμός; Δεν διάβασα πουθενά για όπλα στα ευρήματα. Κι αν αντιστάθηκε κατά τη σύλληψη, εγώ ξέρω ότι για να ξυλοκοπήσεις κάποιον σημαίνει ότι τον έχεις ήδη στα χέρια σου. Εκτός κι αν ο συλληφθείς τα είχε τα νταν του και αποφάσισε να μην πέσει χωρίς μάχη. Έδωσε και έφαγε. Αλήθεια, οι τρεις επιστάτες και ο παραγωγός στη Μανωλάδα που είναι και τόσο άντρες και τριγυρίζουν με τα κουμπούρια, ούτε μια φάπα; Πολιτισμός;
Με αυτά και με εκείνα, αύριο το μεσημέρι πραγματοποιείται στη Μανωλάδα συλλαλητήριο στην κεντρική πλατεία για τους μετανάστες – εργάτες της περιοχής, με αφορμή τα γεγονότα των τελευταίων ημερών. «Ανοίξαμε την κόντρα με κυβέρνηση και Δένδια, ζητάμε νομιμοποίηση των μεταναστών και προχωράμε άμεσα στη μαζική οργάνωση των μεταναστών στην Ένωση Μεταναστών Εργατών Μανωλάδας. Προωθούμε την ίδρυση Σωματείου Αγρεργατών στην περιοχή με στήριξη του Εργατικού Κέντρου Αμαλιάδας», αναφέρεται στην ανακοίνωση την οποία υπογράφουν μετανάστες από τη Μανωλάδα, η Πακιστανική Κοινότητα, η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. και μέλη της ΚΕΕΡΦΑ. Το σίγουρο λοιπόν είναι ότι το πανηγύρι μόλις ξεκίνησε και, δυστυχώς για εμάς τους μισοκοιμισμένους, φαίνεται πως αυτή τη φορά η φωτιά πήρε διαστάσεις και υπάρχει η πιθανότητα να μην ησυχάσουμε γρήγορα.
Τι μας έμαθε λοιπόν η Μανωλάδα; Ότι η αθωότητά μας έχει ανεπιστρεπτί σβήσει και κάθε προσπάθεια προσποιητής άγνοιας αγγίζει πια τα όρια της φαιδρότητας. Ότι το κράτος επεμβαίνει, αλλά μόνο όταν αναγκάζεται. Ότι η Αστυνομία ζει στις πόλεις και δε μαθαίνει και πολλά για όσα γίνονται, παρά μόνο όταν τους πάρει τα αυτιά ο δημοσιογράφος, που κι αυτός μάλλον πρέπει να αρπάξει μερικές ψιλές μέχρι να το πάρει προσωπικά το ζήτημα. Όσο συμβαίνει σε άλλους, άλλωστε, όλα κομπλέ. Κι αν αυτοί οι άλλοι είναι και λίγο πιο σκούροι, ε, μέχρι να πέσουν και μερικές μπαλωθιές έχουμε ακόμα. Ότι δεν απέχουμε και τόσο πολύ από τα εργοστάσια της Nike στην Ασία που φέρνουμε ως παράδειγμα σύγχρονης δουλείας στις όμορφες και πολιτισμένες συζητήσεις μας. Και ότι και αυτή ακόμα η καημένη η φράουλα, θα πρέπει να μείνει στα ράφια να σαπίζει, μέχρι να σταματήσουμε να σαπίζουμε εμείς που την περιμένουμε το καλοκαιράκι. Την επόμενη φορά, σας το εγγυώμαι, όλα θα είναι χειρότερα. Γιατί το αναθρέψαμε με στοργή το φίδι, και τώρα έχει πολλές τρύπες να φωλιάσει. Η Μανωλάδα ζει. Μην την αφήσετε πίσω σας.
