Πόσο γρήγορα τρέχει η επικαιρότητα! Από το πολυσυζητημένο αλλά πλέον στο ράφι νομοσχέδιο για το ρατσισμό φτάσαμε πανηγυρικά στο success story. Όσοι το πίστεψαν, αναρωτήθηκαν μήπως τελικά η ιστορία επιτυχίας του πρωθυπουργού είναι τελικά μυθιστόρημα για μικρά παιδιά, όταν ήρθε το στραπάτσο της αποτυχημένης ιδιωτικοποίησης της ΔΕΠΑ. Και πριν καταλαγιάσουν όλα αυτά, φρααάφ, ήρθε το κλείσιμο της ΕΡΤ για να αιφνιδιάσει όσους πολίτες δεν παρακολουθούσαν τακτικά τα πολιτικά τερτίπια της χώρας μας. Άλλωστε όταν αλλάζει κάτι στην τηλεόραση μας, αργά ή γρήγορα το προσέχουμε.
Να ανακεφαλαιώσουμε όμως. Περίπου ένα χρόνο μετά τις εκλογές, η τρικομματική κυβέρνησης συνεργασίας, έχει πάρει τις προγραμματισμένες δόσεις από τους δανειστές. Έχει περάσει νέα μέτρα που αφορούσαν φορολογία, εργασιακά δικαιώματα, μισθούς, συντάξεις κ.λ.π.. Έχει συγκρουστεί με χαλυβουργούς και έχει κηρύξει επιστράτευση σε λιμενεργάτες, στους εργαζόμενους του μετρό και στους καθηγητές. Έχει επέμβει στις καταλήψεις σε όλη την Ελλάδα και έχει καταργήσει μετά από δεκαετίες το νόμο για το πανεπιστημιακό άσυλο. Έχει μετατρέψει ένα χωριό στην Χαλκιδική σε εμπόλεμη ζώνη, για να κάμψει τις αντιδράσεις των κατοίκων για τις επενδύσεις στα μεταλλεία χρυσού. Επίσης παρενέβη στη Μανωλάδα όταν πλέον έπεσαν κουμπουριές και σχεδίασε την επιχείρηση «Ξένιο Δία», στέλνοντας τους μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Α, μην ξεχάσω ότι διέρρευσαν και φωτογραφίες δαρμένων συλληφθέντων για τη ληστεία τράπεζας στη Κοζάνη.
Τελικά χρειάζομαι και άλλη παράγραφο για να συμπληρώσω δύο πολύ σημαντικά στοιχεία, τα οποία χαρακτήρισαν το πρώτο χρόνο διακυβέρνησης: 1) Οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου «έδιναν και έπαιρναν» παρακάμπτοντας τη Βουλή για διάφορα θέματα και 2) άρχισε από την προηγούμενη εβδομάδα η επιχείρηση συρρίκνωσης του Δημοσίου τομέα. Προσπαθούν να ιδιωτικοποιήσουν το νερό, την ώρα που οι άλλες ιδιωτικοποιήσεις δεν τους βγαίνουν, ενώ φέρνουν σε ψήφισμα ένα νόμο που θα περιορίζει τις διαδηλώσεις. Εν τω μεταξύ περίπου ένας στους τρεις Έλληνες είναι άνεργοι και το ΔΝΤ μαλώνει με την Κομισιόν γιατί βλέπει ότι το πρόγραμμα «διάσωσης» ήταν λάθος από την αρχή.
Ερχόμαστε πίσω στην σημερινή επικαιρότητα, μετά από αυτή τη βιαστική αλλά απαραίτητη ανασκόπηση. Χθες, μετά από την απόφαση/διάσωση του Συμβουλίου της Επικρατείας για το κλείσιμο της ΕΡΤ, όλοι μπερδευτήκαμε. Οι δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών έδιναν διαφορετικές ερμηνείες της απόφασης. Οι νομικοί συμφώνησαν σε ένα πράγμα: Ότι η ΕΡΤ έκλεισε και οι απολύσεις επιτρέπονται. Όμως μέχρι να έρθει ο νέος δημόσιος φορέας ενημέρωσης το μαύρο στις οθόνες δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η κυβερνητική συνεργασία συνεχίζεται λοιπόν ως έχει, απλά οι εταίροι τράβηξαν λίγο το αυτί του Σαμαρά. Ουσιαστικά όμως, ο πρωθυπουργός κατάφερε να κλείσει την ΕΡΤ, με τη διαφορά ότι μετά τις χθεσινές εξελίξεις θα ολοκληρώσει το έργο του αργότερα. Μέχρι χθες το βράδυ πάντως, η ΕΡΤ δεν είχε ανοίξει. Τι θα γίνει στη σημερινή συνάντηση των αρχηγών; Μου φαίνεται δύσκολο να δεχτεί ο Α. Σαμαράς να ανοίξει μια ΕΡΤ η οποία έχει πλέον επαναστατήσει απέναντι του, άρα είτε οι άλλοι 2 θα κάνουν πίσω, είτε θα πάμε σε εκλογές.
Τι σημαίνουν όμως όλες αυτές οι εξελίξεις όμως για τους εργαζόμενους της ΕΡΤ, του Δημοσίου γενικότερα, αλλά και τον απλό κόσμο που κατέβηκε αυθόρμητα να στηρίξει τις διαδηλώσεις κατά του αντιδημοκρατικού κλεισίματος της ΕΡΤ; Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ είναι λίγο πολύ στο ίδιο σημείο με πριν, δηλαδή απολυμένοι. Πλην όμως μπορούν να αισθάνονται δικαιωμένοι επειδή καταδικάστηκε νομικά η τόσο άμεση και αυταρχική παύση της ΕΡΤ. Ταυτόχρονα, όλοι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα διαισθάνθηκαν ότι η κυβέρνηση μπήκε στη φάση των απολύσεων και ότι είναι διατεθειμένη να υλοποιήσει ό,τι έχει συμφωνήσει με την Τρόικα.
Για το τέλος αφήσαμε όλους αυτούς που κατέβηκαν στις διαδηλώσεις για να στηρίξουν την δημόσια τηλεόραση των τελευταίων ημερών –πιο εκφραστική, πιο μαχητική από ποτέ. Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι πραγματικά κερδισμένοι και όπως πάντα, αγνοημένοι. Αυτοί που έδειξαν τα δημοκρατικά αντανακλαστικά τους κόντρα στην κυβέρνηση. Αυτοί που ενώ είδαν αρχισυνδικαλιστές να μην αφήνουν να γίνουν ευρύτερες συζητήσεις, συνέχισαν να στηρίζουν. Αυτοί που δεν έδωσαν σημασία στις Ενώσεις Συντακτών οι οποίες έχασαν τον μπούσουλα για το πώς να προστατέψουν ουσιαστικά τα μέλη τους αλλά και να ενημερώνουν ταυτόχρονα. Αυτή η ευαισθησία και η αλληλεγγύη των απλών πολιτών οι οποίοι ήταν και είναι εκεί, είναι τελικά το μεγαλύτερο κέρδος των τελευταίων ημερών.
