Skip to main content
Menu Αναζήτηση
espa-banner

Against Modern Football

Του Γιώργου Παπαδημητρίου [email protected]

Του Γιώργου Παπαδημητρίου

Με το σκάνδαλο της ανάθεσης του Μουντιάλ του 2022 στο Κατάρ είχαμε ασχοληθεί και παλαιότερα, αναπτύσσοντας με αναλυτικές λεπτομέρειες το πώς η FIFA κουκούλωσε στα βιαστικά τις κατηγορίες χρηματισμού πολλών στελεχών της προκειμένου να πειστούν να ψηφίσουν υπέρ του Κατάρ. Επί της ουσίας, η FIFA είχε ό,τι χρειαζόταν στα χέρια της ώστε να ακυρώσει αυτή την ανάθεση ­ παρωδία και να καθαρίσει τα του οίκου της. Όπως αναμένετο όμως, αποφάσισε να ποιήσει τη νήσσαν, αφού είναι φανερό πως η κεντρική της ηγεσία ποσώς ενδιαφέρεται για τη διαφάνεια και την αξιοκρατία, μπροστά στα τεράστια εμπορικά συμφέρονται που διακυβεύονται.

Εξυπακούεται πως εξίσου εκκωφαντικά κωφεύει η FIFA και ενώπιον των εκκλήσεων διαμαρτυρίας πάμπολλων ανθρωπιστικών οργανώσεων και ανεξάρτητων δημοσιογράφων αναφορικά με τις συνθήκες «εργασίας» στα εργοτάξια των γηπέδων του Κατάρ. Βάζουμε τη λέξη «εργασία» εντός εισαγωγικών, διότι, επί της ουσίας πρόκειται για κανονικότατη δουλεία αναλώσιμων ανθρώπων που πεθαίνουν σε καθημερινή βάση δουλεύοντας εξαντλητικά ωράρια και υπό απάνθρωπες συνθήκες, δίχως να ενδιαφερθεί κανείς.

Το πιο πρόσφατο επεισόδιο σε αυτό το βρώμικο έργο παίχτηκε στις αρχές του μήνα, όταν ένας ρεπόρτερ, ένας καμεραμάν, ένας μεταφραστής κι ένας οδηγός του BBC συνελήφθησαν από τις καταριανές αρχές επειδή θέλησαν να τραβήξουν πλάνα από τα γηπεδικά εργοτάξια. Ανάλογη τύχη είχαν πριν λίγο καιρό και τα μέλη τηλεοπτικού συνεργείου του γερμανικού ARD, τα οποία τέθηκαν υπό κράτηση δίχως δικαιολόγηση για κάμποσες μέρες και έπειτα, εξεδιώχθησαν από τη χώρα. Το Μουντιάλ του Κατάρ είναι μια μελανή κηλίδα στο σώμα του ποδοσφαίρου, μια απόδειξη πως η εμπορευματοποίηση και τα υπέρογκα κέρδη μαχαιρώνουν καθημερινά το σώμα του παιχνιδιού.

Στο ίδιο πάντα μήκος κύματος, έσκασε πριν από λίγες μέρες μια είδηση που έφερε σάλο και πανικό τόσο στην παγκόσμια ποδοσφαιρική ομοσπονδία όσο και στη βραζιλιάνικη ομοσπονδία, γενικότερα. Σύμφωνα λοιπόν με ρεπορτάζ εφημερίδας του Σάο Πάολο, η εθνική ομάδα της Βραζιλίας έχει πουληθεί σε offshore εταιρία με έδρα τα νησιά Κέιμαν, με το ΔΣ αυτής να επιλέγει ποιοι ποδοσφαιριστές θα αγωνιστούν σε κάθε παιχνίδι! Εννοείται πως η βραζιλιάνικη ποδοσφαιρική ομοσπονδία έσπευσε να διαψεύσει το περιεχόμενο του δημοσιεύματος, αλλά πάνω στη φούρια της διάψευσης, αποκάλυψε διάφορα στοιχεία που κάθε άλλο παρά αθώα δείχνουν. Το βασικότερο όλων που βγήκε στη φόρα είναι ότι επιβεβαίωσε πως έχει συνάψει συμφωνία με τις εταιρίες “International Sports Events” και “Pitch Internation” σχετικά με τη διεξαγωγή των φιλικών αγώνων, η οποία τέθηκε σε ισχύ το 2006.

Για να γίνουμε και λίγο πιο συγκεκριμένοι, η συμφωνία περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, ως όρο την αναγκαστική συμμετοχή όλων των αστεριών της Βραζιλίας, ενώ οποιοδήποτε αλλαγή πλάνων από τον ομοσπονδιακό εκλέκτορα θα πρέπει να κοινοποιείται στις ενδιαφερόμενες εταιρίες έγκαιρα, ώστε να επιλέγονται αντικαταστάτες παρόμοιου βεληνεκούς! Η αθέτηση αυτού του σκέλους της συμφωνίας ενεργοποιεί μία κολοσσιαία ρήτρα αποζημίωσης, η οποία στο φιλικό παιχνίδι μεταξύ της Βραζιλίας και της Αιγύπτου το 2011 (όταν και δεν αγωνίστηκε ο αστέρας της Μπαρτσελόνα, Νεϊμάρ), άγγιξε τις 660.000 αγγλικές λίρες! Σε αυτό το σημείο, να μην λησμονήσουμε να δώσουμε τα ειλικρινή μας συγχαρητήρια σε όλους τους εκλέκτορες και διεθνείς ποδοσφαιριστές της εθνικής Βραζιλίας τα τελευταία 9 χρόνια για τη σιωπή και τη συνενοχή τους (προφανώς με το αζημίωτο) σε αυτό το θλιβερό σύστημα που τους θέλει άβουλα στρατιωτάκια στο πεδίο μάχης της μοντέρνας κατανάλωσης θεάματος.

Περίπου τριάντα χρόνια πριν, ο Βραζιλιάνος ποδοσφαιρικός αστέρας Σόκρατες κήρυττε τη «Δημοκρατία της Κορίνθιανς», όρθωνε δημόσια λόγο και ανάστημα εναντίον της αμερικανόφερτης στρατιωτικής δικτατορίας της χώρας του, ξεκινούσε τη διδακτορική του διατριβή στη φιλοσοφία παράλληλα με το ποδόσφαιρο (μετά το πτυχίο ιατρικής που είχε λάβει) και έγραφε άρθρα περί της αναγκαιότητας ανάληψης κοινωνικής δράσης από τους ανθρώπους με δημόσιο βήμα, όπως οι ποδοσφαιριστές. Μοιάζει να έχουν περάσει χίλια, και όχι μόνο τριάντα χρόνια, από τότε…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ