Του Γιώργου Παπαδημητρίου
Είναι περίεργη έννοια αυτή της «ανάπτυξης», τουλάχιστον όπως τείνει να χρησιμοποιείται στις μέρες μας. Διότι η ανάπτυξη, σύμφωνα με την κρατούσα ρητορική, δεν περιλαμβάνει οτιδήποτε άλλο από την πλήρη και στυγνή εμπορική αξιοποίηση των πάντων. Όταν λέμε όμως των πάντων, εννοούμε των πάντων. Ως και του ίδιου του αέρα που αναπνέουμε. Διότι όλα είναι δυνάμει εκμεταλλεύσιμα. Διότι κανένας φυσικός πόρος δεν μπορεί πλέον να αφεθεί στην ησυχία του, στη γαλήνη της προαιώνιας ύπαρξής του, σε συνθήκες αρμονικής συνδιαλλαγής με τον άνθρωπο, σε ένα πλαίσιο γόνιμης αξιοποίησης και όχι βίαιου ξεζουμίσματος. Γι’ αυτό προετοιμαστείτε για μπόλικες «αναπτυξιακές» επενδύσεις σε ένα φυσικό αγαθό που ευδοκιμεί σε αυτό τον τόπο και το οποίο εύλογα θεωρείτε οικείο και «δικό σας». Κι έπειτα, ας αναρωτηθούμε όλοι μαζί και για το πώς και το πότε η νοοτροπία μας αλλοιώθηκε σε τέτοιο βαθμό ώστε να δεχόμαστε σχεδόν αγόγγυστα τον κανιβαλισμό της φύσης που μας περιβάλλει.
Ετοιμαστείτε λοιπόν για περιφράξεις παραλιών, είτε ολικά είτε τμηματικά, για χώρους πάρκινγκ ξενοδοχειακών συγκροτημάτων που θα ξεπροβάλλουν εκεί που άλλοτε έστεκαν εχθρικά δέντρα και ανεπιθύμητα χόρτα, για σεκιουριτάδες που θα ελέγχουν για τυχόν λαθραίους εισβολείς στην αμμουδιά, για ατελείωτες εκτάσεις από ξαπλώστρες, καναπεδάκια, τραπεζάκια, ντιβάνια, καραβόπανα, κουνουπιέρες και λοιπά κομφόρ για τους προνομιούχους, για καφέδες που χρεώνονται λες και φτιάχτηκαν από τους τελευταίους κόκκους καφέ στον πλανήτη, για ντόπιους και ξένους, κοκκινισμένους σαν αστακούς, εύπορους παραθεριστές, οι οποίοι θα λαχταρούν ατελείωτες περιποιήσεις (γιατί τις πληρώνουν κι όπως ξέρουμε, ο πελάτης έχει πάντα δίκιο) και θα γράφουν στα τάμπλετ τους για το πόσο απολαυστική είναι η αγνή φύση, ευρισκόμενοι σε ένα πέρα για πέρα τεχνητό και κατασκευασμένο περιβάλλον.
Ακόμη κι αν σας φάνηκε απωθητική η παραπάνω εικόνα, θα πρέπει να καταπιείτε τις αντιρρήσεις σας και να θάψετε τις όποιες ενστάσεις σας μπροστά στον νεόκοπο βωμό του υπέρτερου εθνικού συμφέροντος της νέας θαυμαστής εποχής στην οποία ζούμε. Παραγωγικές διαδικασίες, τονωτικές επενδύσεις, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, απαραίτητες ιδιωτικοποιήσεις, αέρας ανάπτυξης. Όλα τα υπόλοιπα ωχριούν και είναι ασήμαντα. Οι απόψεις περί ελεύθερης και απρόσκοπτης πρόσβασης σε εξ ορισμού και εκ φύσεως ελεύθερα αγαθά, όπως ο ήλιος, η αμμουδιά και η θάλασσα είναι παντελώς παρωχημένες. Το παν είναι να ανακάμψει η χώρα, να μπει στην περίφημη τροχιά ορθοπόδησης και να δείξει στους δανειστές – αξιολογητές της πως βαδίζει στον ορθό και συνετό δρόμο.
Πράγματι, θα έχουμε και έσοδα τουριστικής ανάπτυξης, άνευ πλάκας, κι έτσι ο εκάστοτε υπουργός της εκάστοτε διακοσμητικής κυβέρνησης θα μπορεί να περηφανεύεται για τη «βαριά βιομηχανία του ελληνικού τουρισμού», απευθυνόμενος σε εγχώριο και αλλοδαπό πελατολόγιο. Ανυπομονώ λοιπόν, όπως και εσείς, για την έλευση ζεστού παραδακίου στη χώρα μέσα από τα ελκυστικά πακέτα προσφορών των τουριστικών πρακτόρων για παραλίες που θα είναι πλέον κάστρα και φρούρια και τις οποίες θα απολαμβάνω πλέον σε διαφημιστικά σποτάκια και καρτ ποστάλ. Ως αναμένεται, θα σωθούμε και από την ανεργία μέσα από αυτές τις εξελίξεις, καθώς οι αναλώσιμοι και υποπληρωμένοι υπάλληλοι που θα προσληφθούν σε αυτά τα συγκροτήματα θα αυξήσουν άρδην τους δείκτες του εργαζόμενου πληθυσμού της χώρας.
Μεταξύ των παραλιών που μεταβιβάζονται στο νέο Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων συγκαταλέγονται δεκαπέντε παραλίες της Χαλκιδικής, οκτώ της Ηλείας, επτά της Αργολίδας, πέντε της Ρόδου, καθώς και σκόρπιες πανέμορφες παραλίες σε ολόκληρη την Ελλάδα, τόσο σε νησιά όσο και στην ηπειρωτική ακτογραμμή. Σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, στην αρχική λίστα του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων περιλαμβάνονται μέχρι και προστατευόμενοι υγρότοποι σε Πάρο, Νάξο, Αντίπαρο και Μήλο, οι οποίοι έχουν αξιολογηθεί ως «καταφύγια άγριας ζωής». Στο ίδιο πάντα πλαίσιο, ευελπιστώ ότι θα βρεθεί κάποιος πεφωτισμένος πολιτικός νους με όραμα, ο οποίος θα τολμήσει να προβεί σε καίριες τομές που θα μας απαλλάξουν από διαχρονικές αγκυλώσεις.
Οι φυσικοί καταρράκτες και οι «βάθρες» της Σαμοθράκης καιρός είναι να υποστούν μία απαραίτητη μετάπλαση ώστε να μετατραπούν σε ένα ωραιότατο πάρκο διασκέδασης για όλη την οικογένεια, τύπου Waterland. Ας δώσουμε επιτέλους τη χαριστική βολή στη λίμνη Κερκίνη, αποξηραίνοντάς την ολοκληρωτικά και φτιάχνοντας μία πίστα Φόρμουλα 1 στη θέση της. Ας γίνουμε λίγο πιο ελαστικοί με τον υγροβιότοπο του Νέστου, προσκαλώντας ανισόρροπους και ψυχασθενείς ζάπλουτους λαθροθήρες από όλο τον κόσμο, επιτρέποντάς τους να κυνηγούν σπάνια ζώα και πουλιά όλο το έτος. Τέλος, ας κατασκευάσουμε επιτέλους το πρώτο κολοσσιαίο παραθαλάσσιο συγκρότημα γκολφ στο Ελαφονήσι της Κρήτης. Όπου οι παίκτες θα αγωνίζονται με μαγιό και ψάθινα καπέλα αντί για καζάκες και κασκέτα και αντί για αμαξίδιο, θα μεταφέρονται στην επόμενη πίστα με τοπική ψαρότρατα που θα δίνει και το απαραίτητο φολκλόρ χρωματισμό. Προτάσεις υπάρχουν, γενναίοι και οραματιστές μεταρρυθμιστές δεν υπάρχουν. Λεφτά, φέρτε μας λεφτά, πολλά λεφτά. Όλα τα άλλα μας νοιάζουν από ελάχιστα ως και καθόλου.
