Ηταν ένας μηχανικός αυτοκινήτων που δεν είχε καθόλου δουλειά. Αποφάσισε λοιπόν να κλείσει το συνεργείο και να ανοίξει ιατρείο, αφού ο βίτσιο του από μικρό παιδί ήταν να γίνει γιατρός. Διαμόρφωσε κατάλληλα το χώρο, πήρε και για βοηθό τον υπάλληλο που είχε στο συνεργείο και αφού τα ετοίμασε όλα, έβαλε έξω από το ιατρείο και μια ταμπέλα που έλεγε:
“ΠΟΛΥΙΑΤΡΕΙΟ – ΘΕΡΑΠΕΥΟΥΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΜΕ 50 ΕΥΡΩ. ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΠΑΘΗΣΗ ΠΟΥ ΔΕ ΘΑ ΘΕΡΑΠΕΥΣΟΥΜΕ, ΣΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΜΕ 100 ΕΥΡΩ”.
Μια μέρα περνάει ένας κανονικός γιατρός έξω από το... πολυιατρείο και αφού βλέπει την ταμπέλα αποφασίζει να προσποιηθεί τον ασθενή για να δώσει ένα καλό μάθημα στον κομπογιαννίτη. Μπαίνει λοιπόν μέσα και χαιρετάει.
- “Γεια σας, εδώ είναι που θεραπεύετε τις παθήσεις”;
- “Βεβαίως”, απαντάει ο “γιατρός”. “Τι πρόβλημα έχετε”;
- “Εχω χάσει τη γεύση μου”.
- “Μάλιστα. Καθήστε, παρακαλώ. Μήτσοοο... φέρε σε παρακαλώ το φάρμακο που είναι στο μπουκάλι νούμερο 22”.
Φέρνει ο βοηθός το μπουκάλι, γεμίζει ο ψευτογιατρός ένα ποτήρι και το δίνει στον ασθενή να το πιεί. Πίνει εκίνος και αμέσως φτύνει κάτω το περιεχόμενο.
- “Τι έκανες, ρε; Πετρέλαιο μου έδωσες να πιω”;
- “Ωστε αποκαταστάθηκε η γεύση σας, κύριε; Χαίρομαι πάρα πολύ. Παρακαλώ, πενήντα ευρώ”.
Τσαντισμένος ο γιατρός δίνει το πενηντάρικο και φεύγει έχοντας αποφασίσει να επιστρέψει για να εκδικηθεί. Μετά από μια εβδομάδα επισκέπτεται και πάλι το πολυιατρείο.
- “Γεια σας. Εχω σοβαρό πρόβλημα”.
- “Σας ακούω”.
- “Εχω χάσει τη μνήμη μου. Μπορείτε να κάνετε κάτι γι αυτό”;
- “Βεβαίως. Καθήστε, παρακαλώ. Μήτσο, φέρε σε παρακαλώ το φάρμακο που είναι στο μπουκάλι με νούμερο 22”.
- “Οχι το 22 ρε παιδιά. Αυτό έχει πετρέλαιο μέσα”.
- “Μπα; Βλέπω ότι επανήλθε η μνήμη σας. Πολύ ωραία. Παρακαλώ, πενήντα ευρώ”.
Τρελάθηκε ο γιατρός που την ξαναπάτησε. Πλήρωσε και αφού έφυγε ορκίστηκε να ξαναγυρίσει για να τον τακτοποιήσει τον απατεώνα μια και καλή. Στην τρίτη του επίσκεψη, μετά από δέκα ημέρες, ανέφερε άλλο σοβαρό πρόβλημα.
- “Γιατρέ, έχω χάσει την όρασή μου”.
- “Την όρασή σας; Φοβάμαι ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι γι αυτό. Οπότε, θα πρέπει να σας αποζημιώσω. Μισό λεπτό να σας φέρω εκατό ευρώ”.
Πηγαίνει στο γραφείο, βγάζει ένα εικοσάευρο και του το δίνει.
- “Εκατό είπατε. Αυτό είναι εικοσάρικο”.
- “Οπότε ξαναβρήκατε και την όρασή σας, κύριε. Αυτό είναι πράγματι εκπληκτικό. Παρακαλώ πολύ, πενήντα ευρώ”!
«Για να βρεις ποιος σε εξουσιάζει, απλώς σκέψου ποιος είναι αυτός που δεν επιτρέπεται να κριτικάρεις».
Βολταίρος, 1694-1778, Γάλλος φιλόσοφος & συγγραφέας
