Πριν από λίγες ημέρες είδαμε τον Πρωθυπουργό των Σκοπίων να στέκεται ανάμεσα στους άλλους ηγέτες των χωρών μελών της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας εμφανώς περήφανος για την κατάκτησή του. Βλέπετε, κατάφερε μέσα από μια διαπραγμάτευση «παρωδία», στην οποία η κυβέρνηση παραχώρησε τα πάντα, την ένταξη της χώρας του σε έναν μεγάλο διεθνή οργανισμό.
Προφανώς η πρόσκληση των Σκοπίων δεν είχε κανένα αστερίσκο, καμία προϋπόθεση, καμία υποχρέωση. Απλά και μόνο η υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών εκχώρησε στους γείτονες με το καινούργιο όνομα ένα ανέκκλητο δικαίωμα και δημιούργησε τετελεσμένα που δεν πρόκειται να αναιρεθούν.
Για να γιορτάσει ο κος Ζάεφ τη θριαμβευτική του είσοδο στο ΝΑΤΟ έδωσε ένα δείγμα των προθέσεών του στο θέμα του ονοματολογικού διαλύοντας οποιαδήποτε αμφιβολία για την εμμονή των Σκοπίων στις θέσεις του.
Σε επιστολή του προς τον Γ.Γ. ανέφερε πως είναι σε όφελος της συμμαχίας η είσοδος της «Μακεδονίας» (σκέτο χωρίς το Βόρεια) στους κόλπους της και πως μετά από χρόνια κοινών ασκήσεων πλέον στις ασκήσεις του ΝΑΤΟ θα συμμετέχει και επίσημα ο «Μακεδονικός» στρατός (επίσης σκέτο χωρίς το Βόρεια).
Σε ένα κείμενο 6 σειρών ο όρος «Μακεδονία» αναφέρθηκε 4 φορές εις «υγεία των κορόιδων» που πίστευαν πως η συμφωνία θα άλλαζε την πάγια στάση των γειτόνων μας.
Η αντίδραση του Υπουργείου Εξωτερικών ήρθε άμεσα. Εξέφρασε τη «δυσαρέσκειά» του για τη διατύπωση του Σκοπιανού Πρωθυπουργού! Κανένας δεν κατάλαβε όμως τι σημαίνει αυτό στη γλώσσα της διπλωματίας. Αλλά και τι προβλέπει η συμφωνία για τη μη τήρηση των όρων της. Μπορεί για παράδειγμα κάποιο μέρος να την παραβιάζει χωρίς να έχει συνέπειες;
Υπάρχουν κυρώσεις και αν ναι, σε ποιο κεφάλαιο της συμφωνίας και πώς εφαρμόζονται; Μήπως είναι όπως τα φάουλ στο ποδόσφαιρο, όπου ο διαιτητής δε δίνει κίτρινη κάρτα με το πρώτο φάουλ; Μα δεν είναι το πρώτο φάουλ που κάνει ο κος Ζάεφ. Από το απόγευμα της ημέρας της υπογραφής σε κάθε δημόσια αναφορά του κάνει λόγο για «Μακεδονία». Αυτό δεν ήταν το πολυδιαφημισμένο erga omnes που υποτίθεται πως επιτύχαμε και που τόσο σύντομα «τσαλακώθηκε»;
Ο κος Ζάεφ περιφέρει πλέον επίσημα τον όρο «Μακεδονία» σκέτο γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια την υπογραφή του. Πριν αυτοαποκαλούνταν «Μακεδονία», νόθα και χωρίς αναγνώριση, με το FYROM να τους προσδιορίζει διεθνώς. Σήμερα, συνεχίζει να αυτοαποκαλείται «Μακεδονία» με τη διαφορά πως πλέον έχει κατοχυρώσει το «Βόρεια Μακεδονία». Και αυτό εμένα δε μου μοιάζει για νίκη της εξωτερικής μας πολιτικής!
Δυστυχώς η αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης συνεχίζει να είναι απολύτως υποτονική. Καμία αυστηρή διαμαρτυρία, καμία ουσιαστική κίνηση που να λέει στον κο Ζάεφ πως την επόμενη φορά που θα κάνει αναφορά στο όνομα «Μακεδονία» για τα Σκόπια, μπορεί να περάσει από τη Βασιλίσσης Σοφίας να πάρει τη συμφωνία και τη γραβάτα του και να ψάξει αλλού για πρόθυμους.
Αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει αυτή η πυγμή. Η εξωτερική μας πολιτική έχει αποκτήσει στάση σοβαρής κύφωσης, είτε για να υποχωρεί ή για να μη βλέπει και διαχειρίζεται επιζήμια μείζονα εθνικά θέματα.
Ας μην ξεχνάμε πως, όπως έχει ειπωθεί, η ιστορία δε λέει «αντίο», αλλά «εις το επανιδείν». Και πολύ φοβάμαι πως όταν τη συναντήσουν τα παιδιά μας μετά από χρόνια δεν θα τους αρέσει καθόλου. Ίσως μένει μια ακόμη ευκαιρία να τη σώσουμε.
*Η Έλενα Ράπτη είναι βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στην Α΄ Θεσσαλονίκης
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΤΥΠΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ»
