Skip to main content
Menu Αναζήτηση
espa-banner

Λάζαρος Γεωργακόπουλος: «Η οικογένεια είναι μια ζωτική νοσηρότητα»

Ο ηθοποιός παίζει και σκηνοθετεί στον «Οιδίνου» στο Black Box

Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝIΑ ΒΑΣΒΑΝΗ

Έναν απαιτητικό ρόλο πάνω και κάτω από τη σκηνή έχει αναλάβει ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος. Στην παράσταση «Οιδίνους» που παίζεται στο BlackBox  (Βασ. Όλγας 65 & Φλέμινγκ 2 τηλέφωνο: 2310829254) γίνεται πατέρας και γιος, αλλά και σκηνοθέτης. Η υπόθεση ξεκινά στα 18α γενέθλια του γιου. Τότε η σύζυγος θα προσπαθήσει να αποκαλύψει στον πατέρα πως ο γιος τους έχει πεθάνει και πως ο ίδιος τον υποδύεται τόσα χρόνια, μην μπορώντας να αποδεχτεί το χαμό του. Ένα έργο του Θανάση Τριαρίδη εμπνευσμένο από τον Οιδίποδα, αλλά και με επιρροές από το «Ποιος σκότωσε την Βιρτζίνια Γουλφ». «Ο Τριαρίδης, στον Οιδίνου μεταφέρει το τραγικό βάρος από το "πεπρωμένο" ή το "παιχνίδι του Απόλλωνα" που υπάρχει στο εμβληματικό έργο της αρχαιότητας στην βουλητική απόφαση που γεννιέται και απλώνεται στο μυαλό ενός σύγχρονου ανθρώπου», σχολίασε ο κ. Γεωργακόπουλος. Μιλώντας για το ρόλο της οικογένειας που είναι κομβικός στο έργο, είπε πως «Η οικογένεια για τους ήρωες του έργου και για ολόκληρο τον δυτικό πολιτισμό είναι μια ζωτική νοσηρότητα», «μπορεί να γίνει ένα νοσηρό κελί που μπορεί να μην υπάρχει ζωή δίχως αυτήν - μα εάν δεν αντισταθείς στις τελετουργίες της σε σπαράσσει σαν σαρκοβόρο άνθος».

Όσο για την παρουσία ελληνικών έργων στις σκηνές τόνισε πως «Πρέπει όλοι οι άνθρωποι του θεάτρου να στηρίξουμε το σύγχρονο νεοελληνικό έργο».

 

-Ο "Οιδίνους" είναι εμπνευσμένος από τον "Οιδίποδα Τύραννο" του Σοφοκλή. Ποια τα κοινά σημεία τους και ποιες οι διαφορές τους;

-Ο "Οιδίνους" του Τριαρίδη είναι ένα έργο που αναμετριέται με το κατά πολλούς μεγαλύτερο έργο του παγκόσμιου θεάτρου, τον "Οιδίποδα Τύραννο" του Σοφοκλή. Μόνο που εδώ ο Τριαρίδης μεταφέρει το τραγικό βάρος από το "πεπρωμένο" ή το "παιχνίδι του Απόλλωνα" που υπάρχει στο εμβληματικό έργο της αρχαιότητας στην βουλητική απόφαση που γεννιέται και απλώνεται στο μυαλό ενός σύγχρονου ανθρώπου. Αν ο Οιδίποδας είναι αυτός που έχει πρησμένα πόδια, ο Οιδίνους είναι αυτός που έχει πρησμένο μυαλό.

-Πόσο μπορεί η απώλεια να γεννήσει ψεύτικες καταστάσεις στο μυαλό ενός ανθρώπου, όπως συμβαίνει στον ήρωα που παίζετε;

-Έχω την αίσθηση πως ο ανθρώπινος πόνος μπορεί να γεννήσει τα πάντα. Τα καταγωγικά κείμενα του παγκόσμιου πολιτισμού μας το επιβεβαιώνουν αυτό.

-Πώς λειτουργεί η οικογένεια για τους ήρωες του έργου;

-Η οικογένεια για τους ήρωες του έργου και για ολόκληρο τον δυτικό πολιτισμό είναι μια ζωτική νοσηρότητα. Μέσα στην οικογένεια αναπτύσσονται δεσμοί ανεξέλεγκτης αγάπης, αγάπης τόσο μεγάλης που είναι δύσκολο να την διαχειριστείς ή να την ερμηνεύσεις με λογικούς μηχανισμούς. Μπορούμε να γεννήσουμε περισσότερη αγάπη από αυτή που μπορούμε να αντέξουμε και αυτή η αντίφαση είναι αβάσταχτη.  Έτσι η οικογένεια μπορεί να γίνει ένα νοσηρό κελί που μπορεί να μην υπάρχει ζωή δίχως αυτήν - μα εάν δεν αντισταθείς στις τελετουργίες της σε σπαράσσει σαν σαρκοβόρο άνθος.

-Πατέρας, γιος και σκηνοθέτης. Πόσο δύσκολο ήταν να συντονιστούν οι τρεις ρόλοι;

-Ο πατέρας και ο "γιος" του "Οιδίνου" είναι η δύο γωνίες του τριγώνου - η τρίτη είναι η σύζυγος και "μητέρα". Πάνω σε αυτόν τον καμβά πλέκεται ένας αξιοθαύμαστος όσο και εφιαλτικός γόρδιος δεσμός. Ως σκηνοθέτης θέλησα να μην λυθεί ο κόμπος αλλά να μεταδοθεί το αίνιγμά του. Η δουλειά του σκηνοθέτη είναι να αποκαλύψει τον γόρδιο δεσμό του κάθε έργου - και όχι να τον λύσει. Και φυσικά ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα να συντονιστούν όλα αυτά αλλά ήταν και μία ακόμα ταύτιση με το έργο. Ένας άνθρωπος βλέπει τα πράγματα μέσα από δύο ταυτότητες, είναι και πατέρας και γιός, και ηθοποιός και σκηνοθέτης.

-Πώς θα χαρακτηρίζατε τα ελληνικά θεατρικά έργα; Υπάρχουν καλές φωνές; Τους δίνεται η δυνατότητα να συστηθούν στο κοινό;

-Υπάρχει μια εξαιρετική παραγωγή νέων  έργων - ιδίως όταν οι συγγραφείς αφήνουν πίσω τους την ηθογραφία (η οποία για δεκαετίες είχε ταλαιπωρήσει την ελληνική θεατρική παραγωγή). Είχα την χαρά να ξεκινήσω με έργο της Λούλας Αναγνωστάκη - και, μετά από ένα πολύ μεγάλο διάλλειμα, την τελευταία τριετία να παίξω σε δυο έργα του Τριαρίδη, τον "Μένγκελε" και τον "Οιδίνου", αλλά και στο "Κέικ" του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη. Πρέπει όλοι οι άνθρωποι του θεάτρου να στηρίξουμε το σύγχρονο νεοελληνικό έργο - διότι από αυτό σχηματίζεται το θεατρικό πρόσωπο κάθε κοινωνίας, όμως το ίδιο χρειάζεται  να κάνουν και οι θεατές, γιατί θέατρο χωρίς θεατές δεν υπάρχει.

Παραστάσεις 6-18 Δεκεμβρίου: Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο 21:00, Κυριακή 19:00.

Είσοδος: 14€, 10€  (Φοιτητικό, νεανικό (κάτω των 22), άνω των 65 και ανέργων.

Προμηθευτείτε εισιτήρια από: www.viva.gr, Public, Seven spots, Reload και στο ταμείο του BlackBox.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ