Της ΛΕΜΟΝΙΑΣ ΒΑΣΒΑΝΗ
«Ο χρόνος είναι χρήμα», λένε. Κι αν δεν έχεις αρκετό, πρέπει σίγουρα να τον ξοδεύεις συνετά. Βέβαια οι απόψεις είναι πάντα υποκειμενικές. Από την άλλη, μια γνώμη δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Πριν λίγες μέρες πήγαμε σε ορισμένα θεάματα και σας μεταφέρουμε τις εντυπώσεις μας.
Οι διαχρονικές «Δάφνες και πικροδάφνες» στο Αμαλία
Τέσσερις άνδρες σε μια επαρχιακή πόλη ανεβάζουν και κατεβάζουν πολιτικούς, αλλάζουν συμμαχίες, αποκαλύπτουν καλά (;) κρυμμένα μυστικά μέσα σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα.
Και δείχνουν πως το συμφέρον, όχι του τόπου, ούτε του ατόμου που υποστηρίζουν, αλλά το δικό τους, είναι αυτό που προέχει σε κάθε τους κίνηση. Μήπως έτσι δεν είναι και σήμερα και όχι μόνο στην πολιτική, αλλά και στην ζωή;
Οι «Δάφνες και Πικροδάφνες» των Δημήτρη Κεχαΐδη-Ελένης Χαβιαρά ζωντανεύουν αυτές τις μέρες στη σκηνή του θεάτρου Αμαλία με τη σκηνοθετική ματιά του ταλαντούχου Κυριάκου Δανιηλίδη, αλλά και των επί σκηνής συνοδοιπόρων του: Κώστα Γακίδη, Στέλιου Αμανατίδη, Βαγγέλη Δαλλέ.
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στον Κώστα Γακίδη που ξεδίπλωσε σταδιακά τα χαρακτηριστικά του ήρωα που ερμηνεύει, σκαμπρόζικα έπαιξε ο Στέλιος Αμανατίδης, ενώ την αμφιβολία του δικού του ήρωα που ταλαντεύονταν ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα μετέφερε ο Βαγγέλης Δαλλές.
Με ένα λιτό σκηνικό, οι τέσσερις ηθοποιοί έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους για να μας μεταφέρουν στο κλίμα του έργου που, αν και γραμμένο χρόνια πριν, φαντάζει τόσο φρέσκο, σαν να γράφτηκε μόλις χθες.
Σάββατο 25 στις 18:00 & Κυριακή 26 Φεβρουαρίου στις 21:15 στο Θέατρο Αμαλία.
Premiera στο Δερβένι
Είχα ακούσει την υπόθεση και μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον. Η πραγματικότητα με εξέπληξε ευχάριστα! Ο λόγος για την «Premiera» την παράσταση που έπαιξε για δύο μόλις Κυριακές ο θεατρικός σύλλογος “σύνPraxis”στο Αριστοτέλειον.
Τα μέλη της ομάδας έδειξαν πως αν υπάρχει θέληση και μεράκι για αυτό που αγαπάς μπορείς να το υπηρετείς και μάλιστα με επιτυχία! Το κοινό γέλασε, τραγούδησε μαζί τους. Πόλεμος με γαρίφαλα έδωσε χρώμα στο θέατρο και ήταν μια ξένοιαστη βραδιά. Χωρίς πολλές σκέψεις. Εξαιρετικός ο Δημήτρης Βασιλειάδης στο ρόλο του Πακιστανού μετανάστη που ψάχνει ένα καλύτερο μέλλον και αφηγείται ιστορίες από τον τόπο του. Το κείμενο του Γιώργου Οικονομίδη ίσως να ήταν πιο αδύναμο στο β΄μισό της παράστασης, όμως δουλεμένο στο σύνολό του, με συχνές αναφορές στην πόλη, αλλά και στο 1986, έτος που κάηκε το μαγαζί στο οποίο αναφέρεται το έργο, πριν όμως καταφέρει να κάνει πρεμιέρα.
Ο ενθουσιώδης Γιώργος Περρής
Ενθουσιώδης, με διάθεση για πείραγμα και παιχνίδι και με όρεξη για τραγούδι εμφανίστηκε στο κοινό της πόλης μας το βράδυ της Δευτέρας 13/2/2017 ο Γιώργος Περρής.
Στη σχεδόν δύο ωρών συναυλία του ελληνικά, γαλλικά και αγγλικά τραγούδια διαδέχονταν το ένα το άλλο. Ο τραγουδιστής μίλησε στους ακροατές του για τα πρώτα βήματα της καριέρας του, την θέλησή του για επιτυχία, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε όταν η δισκογραφία δεν μπορούσε να τον εντάξει σε κάποιο είδος, για τους έντεχνους ήταν εμπορικός, για τους εμπορικούς ήταν έντεχνος. Αναφέρθηκε στα 3 (!) τηλεφωνήματα που του έκανε ο θρυλικός Michel Legrand και για τη συνεργασία τους: «Στο πρώτο τηλεφώνημα νόμιζα μου έκαναν πλάκα και το έκλεισα, στο δεύτερο το ίδιο και στο τρίτο μου είπε με αυστηρό πλέον ύφος μιας και του το είχα ήδη κλείσει δύο φορές «είμαι ο Michel Legrand και θέλω να μιλήσουμε», ανέφερε ο κ. Περρής.
Τραγούδησε δικά του κομμάτια, τα νέα τραγούδια που του έγραψε η Ευανθία Ρεμπούτσικα, αλλά και επιτυχίες άλλων δημιουργών και ερμηνευτών (Χατζιδάκις, Αρβανιτάκη, Πρωτοψάλτη κα).
Ζητούσε συχνά πυκνά τη συμμετοχή του κοινού, ίσως λίγο επίμονα είναι η αλήθεια, αλλά μάλλον για να ζεστάνει λίγο τη μεγάλη αίθουσα του Βασιλικού Θεάτρου η οποία αξίζει να σημειωθεί πως ήταν γεμάτη.
Ελπίζουμε να τον ξανακούσουμε σύντομα και με περισσότερα δικά του τραγούδια!
Μια StingΛα γίνεται… αρνάκι συνοδεία μουσικής
Αν είστε Σαιξπηρολόγος αποφύγετε το θέατρο Αυλαία. Στην StingΛα δεν θα δείτε Σαίξπηρ, αλλά μια μουσικοθεατρική παράσταση εμπνευσμένη από το έργο του «Το ημέρωμα της στρίγγλας» με τη ματιά της Λένας Πετροπούλου.
Άφθονη μουσική από τη μπάντα «Μπορείς κι αργότερα», ζωηρή κίνηση, σχεδόν χορευτική σε πολλά σημεία με τις οδηγίες του Τάσου Παπαδόπουλου, κοστούμια που δίνουν κι αυτά μια νότα εποχής που σχεδίασε ο Θανάσης Κολαλάς σε μια δουλειά που θα σας κάνει να ξεχάσετε για λίγο τις έννοιες σας.
Στη σκηνή η μάχη των δύο φύλλων για την επικράτηση του δυνατότερου, ή μήπως αυτού που είναι περισσότερο διπλωμάτης; Ο έρωτας ή μήπως η αγάπη για το χρήμα είναι αυτός που θα κινητοποιήσει το θέμα του ημερώματος της Στρίγγλας Κατερίνας; Τροφή για σκέψη…
