Skip to main content
Menu Αναζήτηση
espa-banner

Μιχάλης Σιώνας: «Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ την Ιστορία»

Συνέντευξη με τον ηθοποιό του ΚΘΒΕ που σκηνοθετεί εκ νέου, αυτή τη φορά μια μουσικοθεατρική παράσταση

Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ

Μετά την επιτυχημένη πορεία της παράστασης «Το αγόρι με τη βαλίτσα» ο Μιχάλης Σιώνας σκηνοθετεί εκ νέου για το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Αυτή τη φορά μια μουσικοθεατρική παράσταση, το «Δε σε ξέχασα ποτέ», σε κείμενο του Λέοντα Ναρ. Μια δουλειά που θα δούμε από τις 31/3 έως τις 2/4/2017 στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Ο ίδιος απαντώντας στις ερωτήσεις μας τόνισε πως και οι δύο παραστάσεις μιλούν για την «εγκατάλειψη – όχι από επιλογή- της πατρίδας». Τόνισε πως απέφυγε τον σχολιασμό στη σκηνοθετική του ματιά και άφησε περισσότερο χώρο στο κείμενο, ένα κείμενο που μιλά για την ελπίδα και τη δύναμη που αντλεί ο άνθρωπος για να συνεχίσει να υπάρχει. Για τη μουσική είπε πως έχει καθοριστικό ρόλο, τόσο στη ζωή μας, όσο και στην παράσταση και υπογράμμισε πως αυτή η παραγωγή «θα έπρεπε, να ταξιδέψει σε όσο το δυνατόν περισσότερα αυτιά και μάτια σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου».

-Μετά το «Αγόρι με τη βαλίτσα» επιστρέφετε στη σκηνοθεσία μιας ακόμη παράστασης που έχει θέμα την προσφυγιά, τον πόλεμο και τον ρατσισμό. Τι διαφέρει εδώ; Και ποια τα κοινά σημεία στις δύο ιστορίες;

-Στο “Aγόρι με τη βαλίτσα” η οικογένεια εγκαταλείπει την πατρίδα της, με

αφορμή το ξέσπασμα πολεμικής σύρραξης. Στο έργο αυτό δεν μαθαίνουμε ποτέ ποιοι πολεμούν με ποιους. Στο “Δε σε ξέχασα ποτέ”, υπάρχει σαφής ιστορική αναφορά σε γεγονότα που συνέβησαν κατά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο και στη δίωξη των εβραίων πολύ πριν την έναρξή του. Το κοινό σημείο είναι η εγκατάλειψη – όχι από επιλογή- της πατρίδας.

 

-Πώς αγγίξατε τα δύσκολα αυτά θέματα;

-Όταν υπάρχουν αδιαμφισβήτητα ιστορικά γεγονότα, πολλές φορές αρκεί μόνο να τα εκθέσεις στο κοινό, να περάσεις από την αποσιώπηση στον λόγο, ακόμα κι όταν αυτός μπορεί να ερεθίζει μνήμες και εικόνες που προκαλούν πόνο. Προσπάθησα όσο το δυνατόν να αποφύγω τον σχολιασμό.

-Είπατε κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου για την παράσταση «Δε σε ξέχασα» πως επιλέξατε να αφήσετε περισσότερο το κείμενο του κυρίου Ναρ να δώσει τις πληροφορίες στο κοινό. Τι ξεχωρίζετε εσείς από το κείμενο και γιατί;

-Όπως είπα και παραπάνω, η ιστορία πολλές φορές μιλάει μόνη της. Αυτό που

σίγουρα με κινητοποιεί ως άνθρωπο κάθε φορά που ακούω το κείμενο του Λέων, είναι η ελπίδα και η δύναμη που αντλεί ο άνθρωπος για να συνεχίσει να υπάρχει, μια δύναμη που δεν θα ανήκει ποτέ σε κανένα δυνάστη.

 

-Πρόκειται για μια μουσικοθεατρική παράσταση. Πόσο κινεί τα νήματα η μουσική;

-Η μουσική κινεί όλα τα νήματα στη ζωή. Έτσι κάνει κατά συνέπεια και στην εν λόγω παράσταση.

-Τι ρόλο έχει στη δική σας ζωή η μουσική;

-Δεν έχει ρόλο, έχει άμεση σχέση. Είναι το μέσο αντίληψης της ηθικής, και της μορφής του κόσμου. Η μουσική είναι το μόνο που κάνει σαφές το χάσμα μεταξύ εμού και των πραγμάτων που δεν καταλαβαίνω γύρω μου, και ταυτοχρόνως  το μόνο που πότε πότε γεφυρώνει αυτό το χάσμα.

 

-Πού αναφέρεται ο τίτλος; Στις μνήμες του εγγονού για την γιαγιά του; Στην Ιστορία;

-Ο τίτλος αναφέρεται και στον εγγονό και στη γιαγιά, και στην Ιστορία, που

θα ήταν καλό να μην πάψουμε ποτέ να της απευθύνουμε αυτές τις τέσσερις λέξεις.

-Τι θα ισχύσει για τις επόμενες παραστάσεις εντός και εκτός συνόρων; Μέχρι πού θα ταξιδεύσει η βαλίτσα για το «Δε σε ξέχασα ποτέ»; 

-Η παράσταση αυτή, πρωτίστως λόγω της θεματικής του κειμένου, θα μπορούσε κι ας μου επιτραπεί να πω, ίσως θα έπρεπε, να ταξιδέψει σε όσο το δυνατόν περισσότερα αυτιά και μάτια σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου.

 

Η υπόθεση του έργου

Ο εγγονός. Η γιαγιά. Και οι δύο Σεφαραδίμ. Ανακαλούν εικόνες και εμπειρίες. Ο ένας, για να ορίσει ίσως τη σχέση του σεφαραδίτικου πολιτισμού με την ενεστώσα ζωή του, η άλλη γιατί από μικρή πάντα τραγουδούσε, πάντα αφηγούνταν. Μια παράσταση όπου το παρόν και το παρελθόν συνυπάρχουν, ένα ταξίδι με όχημα την – όχι και τόσο πρόθυμη πολλές φορές – μνήμη.

Μια παράσταση για τη ζωή μιας διάσημης τραγουδίστριας που τραγουδάει επί σκηνής 10 σεφαραδίτικα  και ρεμπέτικα τραγούδια, μερικά από τα οποία γνωρίζουμε, κυρίως, από την ελληνική εκδοχή τους (Μικρός αρραβωνιάστηκα, Πού να βρω γυναίκα να σου μοιάζει, Μισιρλού κ.ά.). Ένα έργο, που θυμίζοντας ότι οι περισσότεροι από εμάς ήμασταν κάποτε μετανάστες, τιμάει την ιστορία της ισραηλιτικής κοινότητας Θεσσαλονίκης και υπενθυμίζει πως στην πόλη αυτή κάποτε ζούσαν αδερφωμένοι Ορθόδοξοι, Εβραίοι και Οθωμανοί.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία Μιχάλης Σιώνας, Σκηνικά - Κοστούμια Γιάννης Κατρανίτσας, Φωτισμοί – Διδασκαλία κάμερας Χάρης Πάλλας, Video Mapping Κλεάνθης Καραπιπέρης, Βοηθός Σκηνοθέτη Λίλα Βλαχοπούλου, Οργάνωση Παραγωγής Ναταλία Λαμπροπούλου.

Διανομή Σοφία Καλεμκερίδου, Γιάννης Χαρίσης.

Μουσικοί επί σκηνής Στέλλα Καμπουρίδου (καβάλ), Γιώργος Μιναχείλης (κανονάκι), Ηλίας Σαρηγιαννίδης (πολίτικο λαούτο)

 

Παραστάσεις: 31 Μαρτίου 21:00, 1/4 18.00 και 21.00, 2/4 21.00 στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, Αίθουσα Αιμίλιος Ριάδης Μ2.

Είσοδος: 15€, 12€, 10€ (μαθητικό - φοιτητικό - κάρτα ανεργίας – άνω των 65), 7€ (ομαδικό), Ομαδικές κρατήσεις  τηλ. 2310-895.882, κα Ανατολή Κοκκινίδου.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Η κλιματική κρίση επεκτείνεται γοργά στην Ελλάδα και σε ολόκληρο τον κόσμο»
«Θα ήθελα να αναδειχθεί το θέμα των κλιματικών προσφύγων», σημείωσε ο σκηνοθέτης της ταινίας «Η Αφρίν στον Καιρό της Πλημμύρας», που προβάλλεται από...
«Η κλιματική κρίση επεκτείνεται γοργά στην Ελλάδα και σε ολόκληρο τον κόσμο»
Θεσσαλονίκη: Μέσα σε 2 μήνες κατασχέθηκαν 21.000 προϊόντα παρεμπορίου
Έγιναν 966 έλεγχοι σε λαϊκές αγορές σε Ξηροκρήνη, Κανάρη, Κλεάνθους, Σόλωνος και Βούλγαρη, όπως επίσης σε Νέα Παραλία και ιστορικό κέντρο
Θεσσαλονίκη: Μέσα σε 2 μήνες κατασχέθηκαν 21.000 προϊόντα παρεμπορίου