Skip to main content
Menu Αναζήτηση
espa-banner

Άρτεμις Μουστακλίδου: «Ο φόβος για το ξένο υπήρχε σχεδόν από πάντα»

«Η Απειλή» ανεβαίνει και στη Θεσσαλονίκη και η δημιουργός της μίλησε μαζί μας

Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ

Ένα ζευγάρι μικροαστών ζει απομονωμένο στο διαμέρισμά του βλέποντας συνεχώς τηλεόραση και κρυφακούγοντας τους γείτονες. Όταν διαπιστώσουν πως δίπλα τους μετακόμισαν μετανάστες θα γίνουν έξαλλοι. Νιώθουν φόβο και θέλουν να τους εξοντώσουν.

Τα παραπάνω συμβαίνουν στη βραβευμένη από το Υπουργείο Πολιτισμού – Α’ Κρατικό Βραβείο Θεατρικού έργου για νέους συγγραφείς— παράδοξη κωμωδία «Η Απειλή» της Άρτεμις Μουστακλίδου που ανεβαίνει από 20/4/2017 και στην πόλη μας (Μικρό Θέατρο Μονής Λαζαριστών) από το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης, με τη συνεργασία του ΚΘΒΕ.

«Ήθελα να μιλήσω για ένα θέμα που απασχολεί πάρα πολύ την κοινωνία μας και για πολλά χρόνια. Ο φόβος για το ξένο, το "άλλο", το διαφορετικό, μπορεί να κορυφώθηκε ως ζήτημα στις μέρες μας με την έξαρση του μεταναστευτικού, όμως προϋπήρχε σχεδόν από πάντα», ανέφερε η συγγραφέας απαντώντας σε ερωτήσεις μας για το έργο της που γράφτηκε το 2009, βραβεύτηκε το 2012, όμως μοιάζει σαν να γράφτηκε μόλις χθες.

Την αίσθηση αυτή ενισχύει και η σκηνοθετική ματιά του Γιάννη Λεοντάρη ο οποίος χρησιμοποίησε στο σκηνικό, με παραχώρηση του δήμου Μυτιλήνης, 180 σωσίβια προσφύγων από τη Συρία που τα είχαν χρειαστεί για να διασχίσουν τη θάλασσα και να σωθούν.

Τα σωσίβια αυτά, ένα τεκμήριο της οδύνης του εξόριστου σώματος του «ξένου», μετατρέπονται σε τοίχους του διαμερίσματος του ζευγαριού,

Στην παράσταση «Το κωμικό εναλλάσσεται με την υπερβολή του ωμού ρεαλισμού κοιτάζοντας με το μικροσκόπιο τον φασισμό που μπορεί να κρύβεται μέσα σε ένα ζευγάρι παντόφλες ή σε ένα πακέτο γαριδάκια» σημειώνει χαρακτηριστικά ο κ. Λεοντάρης.

Ο εγκλεισμός και η αποξένωση των δύο ηρώων τους κάνει επιρρεπείς στο φόβο, αναφέρει από την πλευρά της η συγγραφέας. 

 

-Τι σας κάνει να νιώθετε απειλή;

-Κάτι που σίγουρα με κάνει να νοιώθω απειλή είναι το μυαλό κάποιων ανθρώπων που βρίσκονται  σε καίριες θέσεις και ασκούν την εξουσία. Δυστυχώς στις μέρες μας έχουμε πολλά τέτοια παραδείγματα παγκοσμίως.

-Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το έργο;

-Θέλησα να μιλήσω για ένα θέμα που απασχολεί πάρα πολύ την κοινωνία μας και για πολλά χρόνια. Ο φόβος για το ξένο, το "άλλο", το διαφορετικό, μπορεί να κορυφώθηκε ως ζήτημα στις μέρες μας με την έξαρση του μεταναστευτικού, όμως προϋπήρχε σχεδόν από πάντα. Αποφάσισα να το προσεγγίσω λοιπόν, από την πλευρά ενός νέου ζευγαριού για να προσπαθήσω να θίξω παράλληλα τα προβλήματα,  τις συγκρούσεις και τους φόβους τους.

 

-Τι αντιπροσωπεύει το ζευγάρι; Πόσο ο εγκλεισμός του στους τέσσερις τοίχους το κάνει να είναι στενόμυαλο και να φοβάται τους άλλους;

-Το ζευγάρι αυτό δυστυχώς αντιπροσωπεύει ένα κομμάτι της κοινωνίας μας. Ο εγκλεισμός και η αποξένωση τους, που αποτελεί επιλογή τους, είναι δύο χαρακτηριστικά γνωρίσματα αρκετά για να διαβρώσουν τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά τους  και να τους κάνει επιρρεπή στο φόβο.

-Γιατί νιώθουν απειλή;

-Επειδή ζώντας αποξενωμένοι, κλεισμένοι στο μικροσκοπικό κόσμο τους, θεωρούν οτιδήποτε διαφορετικό απ' αυτούς απειλή. Η ξενοφοβία έχει καταφέρει να τους διαβρώσει ολοκληρωτικά.

 

-Για τις ανάγκες της παράστασης χρησιμοποιήσατε εκατόν ογδόντα σωσίβια που έφεραν μαζί τους πρόσφυγες από τη Συρία οι οποίοι τους τελευταίους μήνες πέρασαν τη θάλασσα για να σωθούν. Γιατί;

-Ήταν μα εξαιρετική ιδέα του Γιάννη Λεοντάρη που ευτυχώς με τη βοήθεια του Δήμου Μυτιλήνης και του ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης καταφέραμε να την υλοποιήσουμε. Ο σωρός από τα σωσίβια βρίσκονται τοποθετημένα περιμετρικά από το διαμέρισμα σχηματίζοντας τον «τοίχο» του. Μ' αυτόν τον τρόπο, υπενθυμίζει στους θεατές, σε ολόκληρη τη διάρκεια της παράστασης, ποια είναι η "απειλή". Και  στο τέλος,  τίθεται και ένα ακόμη ζήτημα, ποιος τελικά θα μπορέσει να επιβιώσει;

-Πού εστίασε τη ματιά του ο κ. Λεοντάρης;

-Ο Γιάννης Λεοντάρης, κατάφερε να εστιάσει με ένα μοναδικό τρόπο, στην πηγή του προβλήματος, που δεν είναι τίποτε άλλο από την αποξένωση του σύγχρονου ανθρώπου. Όντας αποξενωμένοι κλεισμένοι στον μικροσκοπικό τους κόσμο, οι άνθρωποι, δυστυχώς είναι εξαιρετικά ευάλωτοι σε οποιουδήποτε τύπου φοβία ή απειλή. Ακριβώς εκεί είναι που εστιάζει και ο Γιάννης Λεοντάρης. Και το βασικό ερώτημα που τίθεται ίσως τελικά είναι αν το ζευγάρι "απειλείται" πιο πολύ από τους μετανάστες που μετακόμισαν στο διπλανό τους διαμέρισμα ή από τον ίδιο τους τον εαυτό;

 

Συντελεστές

Παίζουν: Αιμιλία Βάλβη, Παναγιώτης Παπαϊωάννου. Μια παραγωγή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης.

Χρήσιμα

Παραστάσεις: 20-23/4/2017, Πέμπτη – Σάββατο 21:00, Κυριακή 18:00 & 21:00, Διάρκεια: 80 λεπτά. Εισιτήρια: 12€, Μειωμένο 8€ (φοιτητικό, ανέργων), Ατέλειες 5€. Πληροφορίες – κρατήσεις: τηλ. 2315 200 200. Μια μετάκληση του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος.

Ποια είναι η Άρτεμις Μουστακλίδου

Γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Βιβλιοθηκονομίας και Συστημάτων Πληροφόρησης του Α.Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης και από το Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών, Α.Π.Θ. Κατά τα έτη 2006-2007 παρακολούθησε μαθήματα Θεατρικής Γραφής και Υποκριτικής στο Εργαστήριο Θεάτρου Ούγκα Κλάρα. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως καθηγήτρια Θεατρικής Αγωγής στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.

Το 2012 βραβεύτηκε με το Α’ Κρατικό Βραβείο Θεατρικού Έργου για Νέους Συγγραφείς του Υπουργείου Πολιτισμού για το έργο της Η Απειλή. Το 2013 ολοκλήρωσε το έργο της  Τα τέσσερα τετραγωνικά που είναι βασισμένο στο διήγημα του Φρέντυ Γερμανού Ένα μέρος σαν ανοιχτή καρδιά.

Το Μάιο του 2015 "Η Απειλή" παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο πλαίσιο της «Ανοιχτής Πλατφόρμας» του Εθνικού Θεάτρου στη Σκηνή Νίκος Κούρκουλος από την ομάδα Lapsus σε σκηνοθεσία Όλγας Σπυροπούλου.

Το Δεκέμβριο του 2015, στο πλαίσιο του 2ου Φεστιβάλ διαρκείας Ελληνικού θεατρικού έργου 21ου αιώνα στο θέατρο Αγγέλων Βήμα, ανέβηκαν "Τα τέσσερα τετραγωνικά" σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Λάσκαρη.

Το 2016 ολοκλήρωσε το νέο της θεατρικό έργο με τίτλο "Η Συνάντηση".

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ