Αποστολή: Λευτέρης Αδαμίδης
Με τον καλοκαιρινό καιρό απόλυτο σύμμαχο και μοναδικό ίσως αντίπαλο τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας που φέτος κάνουν εξαιρετικά δύσκολη των θεατών και ειδικά των επαγγελματιών, το Φεστιβάλ Καννών ξεκίνησε με κάθε λαμπρότητα όπως αρμόζει σε μια επετειακή χρονιά όπως η φετινή.
Έστω και αν το επίσημο άνοιγμα του Φεστιβάλ Τα φαντάσματα του Ισμαήλ του Αρνό Ντεσπλεσάν παρά την παρουσία της γοητευτικής Μαριόν Κοτιγιάρ στο κόκκινο χαλί δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων απογοητεύοντας κοινό και κριτικούς. Ο πάντα εγκεφαλικός και βαθιά ιδιοσυγκρασιακός Γάλλος δημιουργός επιχειρεί εδώ να φτιάξει το δικό του αυτοβιογραφικό Οκτώμισι χωρίς δυστυχώς να διαθέτει το ταλέντο και το μπρίο του Φελίνι, παραδίδοντας τελικά ένα κλειστά εγωκεντρικό δημιούργημα που μοιάζει να απευθύνεται μόνο στους φανατικούς γνώστες του έργου του. Ευτυχώς η συνέχεια υπήρξε καλύτερη με την δεύτερη ταινία του διαγωνιστικού Loveless, του σπουδαίου Αντρέι Ζβιάτζινκεφ από τη Ρωσία. Η ταινία καταγράφει το χωρισμό ενός εύπορου ζευγαριού και τα δύο μέλη του οποίου έχουν ήδη βρει τους νέους συντρόφους τους, αφήνοντας όμως μετέωρο το δωδεκάχρονο γιο τους που νιώθοντας ανεπιθύμητος αποφασίζει να το σκάσει από το σπίτι με τραγικές συνέπειες. Με αυτή την απλή ιδέα ο Ζβιάτζινκεφ φτιάχνει από τη μια ένα αγωνιώδες θρίλερ γύρω από την αναζήτηση του χαμένου παιδιού και σε ένα άλλο δεύτερο επίπεδο ένα σκοτεινό πορτρέτο της σύγχρονης Ρωσίας και της αστικής της τάξης, ένα κόσμο αληθινά χωρίς αγάπη όπου οι άνθρωποι μοιάζουν να κυνηγούν στα τυφλά την προσωπικής τους ευτυχία με κάθε τίμημα. Μια ταινία που χειροκροτήθηκε θερμά και θα μπορούσε άνετα να φύγει από τις Κάννες με κάποιο βραβείο. Αντίθετα η πολυαναμενόμενη ταινία του Τοντ Χέινς Wonderstruck, με την υπέροχη Τζούλιαν Μουρ σε έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, άφησε ανάμεικτα συναισθήματα μη καταφέρνοντας τελικά αν μεταδώσει τη μαγεία που υποσχόταν. Ο Χέινς διασκευάζει το ομώνυμο εικονογραφημένο βιβλίο για παιδιά του Μπράιν Σέλτζνικ γύρω από την ιστορία ενηλικίωσης ενός αγοριού που μετά το θάνατο της μητέρας του χάνει την ακοή του μετά από ένα παράξενο ατύχημα με κεραυνό και αποφασίζει να ταξιδέψει μόνος του από τη Μινεσότα στη Νέα Υόρκη σε αναζήτηση του άγνωστου πατέρα του. Την ίδια στιγμή παρακολουθούμε την γυρισμένη σε ασπρόμαυρο παράλληλη ιστορία ενός κωφάλαλου κοριτσιού τη δεκαετία του ’20 που φτάνει, επίσης κρυφά από τον πατέρα της, στη Νέα Υόρκη αναζητώντας τη μητέρα της, διάσημη ηθοποιό του βωβού σινεμά. Δεν θα αποκαλύψουμε τη μαγική σύνδεση των δύο ιστοριών σε ένα παράξενο μείγμα που ανακατεύει με μαεστρία το animation με το βωβό σινεμά και τις αρχιτεκτονικές μακέτες (!) σε μια άνιση σίγουρα δημιουργία που όμως αποζημιώνει τον, πελαγωμένο ίσως, θεατή με το τελευταίο μισάωρό της δίνοντας στη Τζούλιαν Μουρ την ευκαιρία να δείξει το μεγάλο, αβίαστο, ταλέντο της.
