Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
Εμπνευσμένο από το μύθο της Ατλαντίδας και της Τιτανομαχίας είναι το 10ο μυθιστόρημα που έγραψε η συγγραφέας Λιλή Μαυροκεφάλου. Τίτλος του; «Τότε που το Νερό πολεμούσε τη Φωτιά...» (εκδόσεις Momentum).
«Ο θρύλος της Ατλαντίδος ανέκαθεν με γοήτευε», μάς ανέφερε η ίδια απαντώντας σε ερωτήσεις μας. Και συμπλήρωσε: «την Ατλαντίδα – Μακαρία στο βιβλίο μου- την είδα και σαν το απαράμιλλο σκηνικό όπου εκτυλίσσεται, στην αρχέγονη κι ωμή εκδοχή του, το διαχρονικό δράμα της λυσσασμένης πάλης για την Εξουσία, όταν θεϊκοί πατέρες και τέκνα, επί τρεις γενιές, αλληλοσπαράσσονται. Η γνωστή μας Τιτανομαχία αναφέρεται στο θρίαμβο της τρίτης γενιάς, εκείνης των Ολύμπιων θεών. Σε αντιδιαστολή, φαντάστηκα έναν πρωτόγονο, μητριαρχικό κόσμο, απλοϊκό κι αθώο, θύμα της υπερδύναμης, αλλά και φύτρα του Νέου».
Μέσα από τις σελίδες του μυθιστορήματός της θέλει να τονίσει ότι «Το πάθος της εξουσίας, αξεχώριστο από τον τρόμο της απώλειάς της, γεννάει την παραφροσύνη και την καταστροφή».
Μίλησε για το πώς αποφάσισε να γίνει συγγραφέας και τόνισε πως «Το γράψιμο θέλει ηρεμία».
Για τους αναγνώστες στην χώρα μας αναφέρει πως έχουν κατακερματισμένο χρόνο και πως «ο σχολικός μονόδρομος αποτρέπει από το ελεύθερο διάβασμα και την ελεύθερη σκέψη», όμως τονίζει ότι «η γνωστή μας κρίση δημιουργεί ερεθίσματα για αναγνωστικές εξερευνήσεις».
-Ποια είναι η σχέση σας με την Ελληνική μυθολογία;
-Η ιστορία σαν καταγραφή της ανθρώπινης περιπέτειας και η αρχαιολογία σαν απτή μαρτυρία αυτής της περιπέτειας έχουν βαθιές ρίζες στον Μύθο. Η Μυθολογία, παρότι σύμμεικτη με φανταστικά και υπερφυσικά στοιχεία, έχει πυρήνα ιστορικότητας όπως συχνά επιβεβαιώνει η αρχαιολογική σκαπάνη. Η σχέση μου με την Ελληνική μυθολογία είναι άρρηκτα δεμένη με το ενδιαφέρον και τις σπουδές μου Ελληνικής Ιστορίας – Αρχαιολογίας. Ιστορία και μυθολογία αποτελούν για μένα μια πρόκληση να κατανοήσω και να ερμηνεύσω το Παρόν ακολουθώντας, μες την ομίχλη του χρόνου, τα παραπαίοντα και συναρπαστικά βήματα αυτού του παράξενου δίποδου, του Ανθρώπου.
-Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το βιβλίο;
-Ο θρύλος της Ατλαντίδος, η ακμή κι ο αφανισμός μιας αφάνταστα προηγμένης αυτοκρατορίας σε παμπάλαιους χρόνους, ανέκαθεν με γοήτευε. Η επαφή μου με τα πλατωνικά έργα «Τίμαιος» και «Κριτίας», όπου για πρώτη φορά αναφέρεται η Ατλαντίδα, αλλά και με μεταγενέστερων συγγραφέων και ερευνητών, έκανε τη γοητεία αυτή ακαταμάχητη.
Όμως την Ατλαντίδα – Μακαρία στο βιβλίο μου- την είδα και σαν το απαράμιλλο σκηνικό όπου εκτυλίσσεται, στην αρχέγονη κι ωμή εκδοχή του, το διαχρονικό δράμα της λυσσασμένης πάλης για την Εξουσία, όταν θεϊκοί πατέρες και τέκνα, επί τρεις γενιές, αλληλοσπαράσσονται. Η γνωστή μας Τιτανομαχία αναφέρεται στο θρίαμβο της τρίτης γενιάς, εκείνης των Ολύμπιων θεών.
Σε αντιδιαστολή, φαντάστηκα έναν πρωτόγονο, μητριαρχικό κόσμο, απλοϊκό κι αθώο, θύμα της υπερδύναμης, αλλά και φύτρα του Νέου.
-Τι θέλατε να πείτε στους αναγνώστες μέσα από τις σελίδες του μυθιστορήματος;
-Το πάθος της εξουσίας, αξεχώριστο από τον τρόμο της απώλειάς της, γεννάει την παραφροσύνη και την καταστροφή. Η Ύβρις νομοτελειακά καρπίζει την Νέμεση. Η Κάθαρση, από την άλλη μεριά, προετοιμάζει το έδαφος για ν’ ξανανθίσει το θαύμα της Ζωής. Κι η Ελπίδα.
-Πώς και πότε αποφασίσατε να γίνετε συγγραφέας;
-Από πιτσιρίκα υπήρξα παθιασμένη αναγνώστρια εξωσχολικών αναγνωσμάτων, τα οποία και συνέχιζα με τη φαντασία μου, κυρίως στο κρεβάτι, πριν αποκοιμηθώ. Κάθε νύχτα και συνέχεια, σωστό σίριαλ. Ίσως να’ χω γράψει τόμους έτσι. Επιχείρησα γύρω στα δεκαπέντε να γράψω μυθιστόρημα με ηρωίδα βέβαια εμένα, όπως θα ήθελα να είμαι, αλλά το παράτησα γρήγορα. Ήταν πιο άκοπη κι ενδιαφέρουσα η νοερή μυθιστοριογραφία μου. Πάντως ήξερα ότι κάποτε θα έγραφα, μάλλον μετά τη σύνταξή μου, αφού ξεμπέρδευα με τα απαραίτητα: έρωτες, σπουδές, δουλειά, οικογένεια, παιδιά. Όμως δεν έγινε έτσι. Αργόσχολη σε αναμονή διορισμού έπεσα επάνω σε ανακοίνωση για λογοτεχνικό διαγωνισμό ιστορικού μυθιστορήματος. Στρώθηκα ευθύς στη δουλειά για να κερδίσω το βραβείο, ν’ ανοίξω την ποθητή πόρτα της λογοτεχνίας. Στα δυο κεφάλαια με προλαβαίνει ο διορισμός. Ακολουθούν δέκα έντονα χρόνια αλλαγών και μεταπτώσεων. Το γράψιμο όμως θέλει ηρεμία. Όταν τη βρήκα μες στο γάμο μου, ξαναδιάβασα τα ξεχασμένα δύο κεφάλαια, μου άρεσαν και ολοκλήρωσα το πρώτο μου βιβλίο, τον «Άγη». Κάπως έτσι έφτασα στο παρόν δέκατο βιβλίο μου, το «Τότε που το Νερό πολεμούσε τη Φωτιά».
-Ποιοι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
-Καζαντζάκης, Χατζής, Μαρκές, Γιουρσενάρ, Σεπούλβεδα, Ουελμπέκ. Και όχι μόνο.
-Ποια η γνώμη σας για τους αναγνώστες στη χώρα μας;
-Το μαυλιστικό κλίμα μας και η μεσογειακή εξωστρέφεια δεν πολυευνοούν την αναγνωστική εσωστρέφεια. Από την άλλη, η εισβολή της ηλεκτρονικής επικοινωνίας κατακερματίζει το χρόνο μας, το αδιάσπαστο του οποίου είναι προϋπόθεση της αναγνωστικής καταβύθισης κι απόλαυσης. Επιπλέον ο σχολικός μονόδρομος με στόχο τις εξετάσεις αποτρέπει από το ελεύθερο διάβασμα και την ελεύθερη σκέψη. Όμως η γνωστή μας κρίση θέτει βασανιστικά ερωτήματα, με άλλα λόγια δημιουργεί ερεθίσματα για αναγνωστικές εξερευνήσεις.
-Ποια τα επόμενα σας βήματα;
-Μιας και «όταν κάνουμε σχέδια, ο Θεός γελάει», θεωρώ πιο φρόνιμο να τηρήσω σιγήν ιχθύος επί του παρόντος. Πάντως σχέδια υπάρχουν. Είναι αναπόσπαστα από τη ροή της ζωής.
Το typosthes.gr κληρώνει τρία αντίτυπα του βιβλίου ««Τότε που το Νερό πολεμούσε τη Φωτιά...» για 3 τυχερούς αναγνώστες του. Στείλτε μας email στο [email protected] μέχρι και την Πέμπτη 22/6/2017 με θέμα ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΒΙΒΛΙΟ γράφοντας το ονοματεπώνυμό σας και ένα τηλέφωνο επικοινωνίας. Οι νικητές θα ειδοποιηθούν. Σημειώστε πως ο διαγωνισμός απευθύνεται μόνο σε κατοίκους του νομού Θεσσαλονίκης.
