Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
Ένα 10χρονο κορίτσι στο δρόμο για το σπίτι της γιαγιάς της πέφτει θύμα απαγωγής από έναν παιδεραστή και κατά συρροή δολοφόνο. Η μητέρα του για καιρό πιστεύει πως η κόρη της είναι ζωντανή. Είκοσι χρόνια μετά, όταν ο δολοφόνος συλληφθεί, η μητέρα θα περάσει όλα τα στάδια του θυμού και στο τέλος θα τον συγχωρέσει, γεννώντας του προηγουμένως για πρώτη φορά τύψεις για τα εγκλήματά του.
Αυτά συμβαίνουν στο έργο «Στον πάγο» της Μπραϊόνι Λέιβερι που παίζεται στο Θέατρο Τ (Αλ. Φλέμινγκ 16, 2310 854 333) σε μια συμπαραγωγή του Θεάτρου με το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης.
«Πρόκειται για ένα σκληρό έργο, όσο σκληρή είναι και η πραγματικότητα και δεν πιστεύω πως είναι απαγορευτικό να ανεβαίνει μια παράσταση που ανήκει στη σφαίρα της μαρτυρίας», σημείωσε η Ελένη Δημοπούλου σε μια δια ζώσης συνέντευξη που μας παραχώρησε. Η ηθοποιός και καλλιτεχνική διευθύντρια του ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης δέχτηκε την πρόταση για να διαβάσει το συγκεκριμένο κείμενο από την συνεργάτιδά της στο ΔΗΠΕΘΕ κυρία Σοφία Ευτυχιάδου και αρχικά την απασχόλησε το πώς θα προσλάβει το θέμα το κοινό, όμως αποφάσισε να παίξει σε αυτή την παράσταση γιατί πιστεύει πως «η τέχνη πέρα από την ψυχαγωγία πρέπει να δημιουργεί και προβληματισμούς». «Αυτό το έργο μέσα σε 90 λεπτά που διαρκεί μπορεί να σε βάλει να σκεφτείς, να αποφασίσεις και να καταλάβεις τι νιώθεις απέναντι σε αυτό το θέμα και να σου γρατζουνίσει λίγο την καρδιά. Μιλά για την παιδεραστία και την κακοποίηση παιδιών που μπορεί να φαντάζουν μακρινά για εμάς, όμως μπορεί να αποτελούν αληθινές ιστορίες που να συμβαίνουν ακόμη και στον γείτονά μας και να μην το ξέρουμε. Νομίζω όμως πως σιγά σιγά αυτά τα προβλήματα βγαίνουν στη δημοσιότητα».
Βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα
Αξίζει να σημειωθεί πως το έργο βασίζεται σε πραγματικά περιστατικά. Η κυρία Δημοπούλου εξήγησε: « Την αληθινή ιστορία την έχει ζήσει και την έχει καταγράψει η αντίστοιχη αδερφή της Ρόνας, του παιδιού που εξαφανίζεται και πεθαίνει, η Ίνγκριτ. Αυτή μας άφησε το βιβλίο που έπειτα έγινε σε θεατρικό από την Λέιβερι, στο οποίο προστέθηκε και ο κατά συρροή δολοφόνος. Και μέσα από τον πόνο της αδερφής που περιγράφει όλα τα 20 χρόνια από την εξαφάνιση της αδερφής της μέχρι τη στιγμή που βρίσκεται ο δολοφόνος της, είναι συγκινητικό να δούμε πώς κατάφερε η ίδια και έφτασε στην συγχώρεση. Μάλιστα δημιούργησε έναν παγκόσμιο σύνδεσμο που λέγεται “The Forgiving Project” όπου βοηθιούνται και άλλοι άνθρωποι που έχουν υπάρξει θύματα οι ίδιοι ή συγγενείς τους για να φτάσουν στην συγχώρεση. Έτσι βλέπουμε πως η συγγραφέας του βιβλίου έκανε κάτι και για τους άλλους».
Δύο ήρωες… Στον πάγο
«Παρά το ότι η συγχώρεση είναι κάτι δύσκολο, η ηρωίδα στο έργο συγχωράει τον δολοφόνο γιατί θέλει να ζήσει. Αυτό που έμαθα δουλεύοντας σε αυτό το έργο είναι πως με την εκδίκηση μένεις στάσιμος μέσα στον πάγο. Και έχει ενδιαφέρον αυτό το περιεχόμενο, ο πάγος. Και ο δολοφόνος και η μητέρα, μπαίνει η ψυχή τους στον πάγο και τους είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθούν άλλα συναισθήματα. Για τη μητέρα είναι αδύνατο να σκεφτεί πως υπάρχει και κάτι άλλο πέρα από την χαμένη κόρη της, και πρέπει να της θυμίσουν πως έχει και ένα άλλο παιδί που πρέπει να φροντίσει, αλλά και μια οικογένεια. Δεν μιλά με την μητέρα της, χάνει τον άνδρα της, αποκόβεται από τα πάντα. Οπότε όλη της η ζωή περνά στον πάγο και περιμένει να γίνει κάτι….
Από την άλλη και ο θύτης είναι στον πάγο γιατί από μικρός έζησε την κακοποίηση και έπρεπε να φτιάξει έναν κόσμο στον οποίο να μην αισθάνεται. Για μένα το πιο συγκινητικό δεν είναι η συγχώρεση, αλλά το ότι η μητέρα συναντώντας τον δολοφόνο τον φέρνει αντιμέτωπο με τις τύψεις του για πρώτη φορά. Τον έχουν δει γιατροί, ψυχολόγοι, αυτός απαντά πρόθυμα στις ερωτήσεις τους… και μόνο εκείνη με δυο κουβέντες τον κάνει να νιώσει τι έγινε και τι πόνο δημιούργησε», σχολίασε η ηθοποιός.
Συμπλήρωσε πως νιώθει πολύ τυχερή που σε αυτή τη δουλειά είχε μαζί της παλιούς συνεργάτες της από την εποχή της Πειραματικής Σκηνής της «Τέχνης» (Γλυκερία Καλαϊτζή, Δημήτρη Ναζίρη, Σοφία Βούλγαρη).
«Θεωρώ πως σε αυτό το έργο υπήρχε μεγάλη ανάγκη να γνωριζόμαστε από πριν καλά μεταξύ μας γιατί οι πρόβες ήταν πολύ ιδιαίτερες. Έπρεπε να έχουμε έναν σκηνοθέτη όπως η Γλυκερία που βοηθά τον ηθοποιό να νιώσει πολύ βαθιά έναν ρόλο. Έπρεπε να παλέψουμε κι εμείς με τις δικές μας δυνάμεις, σε ένα έργο που μιλάει για παιδιά και που θίγει ένα τόσο ευαίσθητο θέμα.
Αλλά ήθελα πολύ να παίξω αυτό το ρόλο και νιώθω καλά που δοκιμάστηκα σε αυτό. Μου αρέσει το θέατρο όταν έχει μια διαδικασία. Δεν προτιμώ τις γρήγορες δουλειές. Σκεφτείτε πως αυτό το έργο μας απασχολεί από το καλοκαίρι…
Και η σκηνοθεσία το έκανε ακόμη πιο απαιτητικό. Η Γλυκερία δεν θέλησε να υπάρχει δράμα, αλλά μια ηρεμία. Και αυτό δεν το στήριξε σε κάποιο εύρημα, αλλά μελετώντας τους ανθρώπους, που, όταν μετά από καιρό μας διηγούνται κάτι πολύ σκληρό και κάτι που τους τραυμάτισε, τότε δείχνουν μια ψυχραιμία.
Παράλληλα είναι ένα απαιτητικό έργο γιατί ο λόγος είναι αφηγηματικός και αυτό για τον ηθοποιό είναι κάτι πολύ δύσκολο. Θα προτιμούσα να φωνάξω να τσιρίξω, να κλάψω, γιατί βγαίνοντας από την παράσταση έχω ένα ηφαίστειο μέσα μου που ξέρω ότι δεν μπορώ να το εκτονώσω. Και αυτό ήθελε υψηλή πειθαρχία και στους τρεις μας και μια στρατηγική για το πώς να χτιστεί αυτό., γιατί η ηρωίδα περνά από όλα τα στάδια πόνου: τη μη αποδοχή, το γιατί σε μένα, τον απόλυτο θυμό, την απόρριψη και προχωρά φτάνοντας στη συγνώμη». «Φεύγοντας είναι σαν ο θεατής έχει τη δυνατότητα να συναντήσει έναν πραγματικό θύτη και ένα πραγματικό θύμα», συμπλήρωσε η κυρία Δημοπούλου και είπε πως «οι θεατές έρχονται ενήμεροι για το τι θα δούνε».
UPDATE: Σε προηγούμενη ανάρτηση είχε γραφτεί εκ παραδρομής σε δύο σημεία πως η κυρία Δημοπούλου είναι η σκηνοθέτης της παράστασης. Ζητούμε συγνώμη για την αναστάτωση από τους συντελεστές και τους αναγνώστες.
Χρήσιμα
Παραστάσεις: Παρασκευή – Σάββατο στις 21:30 και Κυριακή στις 19:00. Τιμές εισιτηρίων: 12€ γενική είσοδος, 10€ μειωμένο, 8€ ανέργων.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Μετάφραση - Σκηνοθεσία: Γλυκερία Καλαϊτζή
Σκηνικά: Ευαγγελία Κιρκινέ
Κοστούμια: Μαρία Καραδελόγλου
Φωτισμοί: Κώστας Σιδηρόπουλος
Μουσική Επιμέλεια: Γλυκερία Καλαϊτζή
Video & Οπτικό Περιβάλλον: Δημήτρης Ζάχος
Ηχητικό Περιβάλλον: Οδυσσέας Γκάλιος
Ελένη Δημοπούλου: Νάνσυ
Δημήτρης Ναζίρης: Ραλφ
Σοφία Βούλγαρη: Αγκνέτα
Χρήστος Σιούμης: Φρουρός
