Skip to main content
Menu Αναζήτηση
espa-banner

Χριστίνα Γυφτάκη: «Το “Himmelweg” είναι ένα έργο διαχρονικό»

Η σκηνοθέτης μίλησε για το έργο του Juan Mayorga που παίζεται στο Θέατρο Αυλαία

Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ

Μια άλλη όψη του Ολοκαυτώματος, λιγότερο γνωστή, αλλά εξίσου τρομακτική δείχνει το «Himmelweg» του Juan Mayorga σε σκηνοθεσία Χριστίνας Γυφτάκη που παρουσιάζει στο Θέατρο Αυλαία ο μη κερδοσκοπικός θεατρικός σύλλογος «Ουρανός με Αστέρια». «Είναι ένα έργο διαχρονικό, έτοιμο να μιλήσει σε κάθε εποχή και να προβληματίσει για τον άνθρωπο του σήμερα», μας είπε η κυρία Γυφτάκη ενώ αναφερόμενη στην επίσκεψη του Juan Mayorga στην πόλη μας είπε πως ο συγγραφέας «είδε στο έργο του οπτικές που ο ίδιος δεν είχε φανταστεί και τους σχολίασε «πως το Himmelweg, ανέβηκε επίπεδο σε σχέση με παλαιότερα ανεβάσματά του».

-O Juan Mayorga ήρθε στη Θεσσαλονίκη για την παράσταση σας. Ποια η γνώμη του για το ανέβασμά σας και τι ειπώθηκε κατά τη συζήτηση με θέμα το Ολοκαύτωμα και το ιστορικό γεγονός του στρατοπέδου Τερεζίν;

-Ο Juan Mayorga με χαρά ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα και τη φιλοξενία μας. Ήταν άλλωστε επιθυμία του κάποια στιγμή να ταξιδέψει στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Με ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρακολούθησε την παράσταση στο θέατρο Άνετον και στο θέατρο Αυλαία.  Ο ίδιος ανέφερε πως είδε στο έργο του οπτικές που ο ίδιος δεν είχε φανταστεί και πως το Himmelweg, ανέβηκε επίπεδο σε σχέση με παλαιότερα ανεβάσματά του. Αφορμή για το σχόλιο αυτό στάθηκε η λιτή μα σύγχρονη σκηνοθεσία που τον εντυπωσίασε, καθώς επίσης και διάφορες μικρές επιλογές που, όπως είπε, έδωσαν φως σε λεπτές πτυχές του κειμένου. Αυτό που τον κατέπληξε, ήταν η επιλογή οι ηθοποιοί να φοράνε τα ίδια λευκά ρούχα και να βρίσκονται στον ίδιο χώρο καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου.  «Χωρίς σύμβολα και σχεδόν απογυμνωμένοι με τη δύναμη του λόγου τους όπως ακριβώς το έγραψα». Στη συζήτηση μοιράστηκε μαζί μας για το πώς εμπνεύστηκε τη συγγραφή του έργου, για την αναγνώριση στοιχείων των χαρακτήρων σε οικείους του ή ακόμα και τον ίδιο, την καταστροφή που προκάλεσε το Ολοκαύτωμα, και πόσο τον συγκίνησε η παρουσία του στην πόλη της Θεσσαλονίκης, μιας πόλης που έζησε τον ξεριζωμό και αφανισμό του εβραϊκού στοιχείου. Δεν έχασε βέβαια την ευκαιρία να πάρει μέρος στην πορεία για τα θύματα του ολοκαυτώματος «Ποτέ Ξανά».

-Γιατί επιλέξατε να ανεβάσετε στη σκηνή το Himmelweg;

-Το «Himmelweg» είναι ένα σύγχρονο έργο. Η επικαιρότητά του φαντάζει έως και τρομακτική όταν διαπιστώνουμε πως έννοιες όπως η εξουσία, η λαγνεία, ο στρουθοκαμηλισμός, η διπλωματία επαναλαμβάνονται με ακραίο πολλές φορές τρόπο, τόσο ώστε να μας δημιουργείται η αίσθηση της επανάληψης ακραίων πολιτικών εξελίξεων και τον εμφαντικό  ρόλο του ανθρώπου μέσα σε αυτές.  Έναν ρόλο που προβλημάτισε και προβληματίζει, ο «εγγενής επιθετικός» άνθρωπος του Ουίλσον, ο «ηθικός κριτής» του Μένταγουορ, το πείραμα Μίλγκραμ, από τον Πλάτωνα μέχρι τον Άγιο Αυγουστίνο και τον Καρτέσιο μέχρι τον Φουκό.

Το «Himmelweg» είναι ένα έργο διαχρονικό, έτοιμο να μιλήσει σε κάθε εποχή και να προβληματίσει για τον άνθρωπο του σήμερα.

-Είναι ένα έργο άγνωστο στο κοινό της πόλης. Πώς λειτούργησε αυτό κατά την προετοιμασία της παράστασης;

-Το γεγονός ότι το «Himmelweg» του Juan Μayorga, είναι ένα κείμενο που ελάχιστοι γνωρίζουν στην Ελλάδα αποτέλεσε ίσως και ένα από τα βασικά κίνητρα για το ανέβασμά του. Κι αυτό γιατί ο κόσμος δεν αγνοεί το κείμενο αυτό κάθε αυτό, αλλά την ιστορία από την οποία έχει εμπνευστεί ο συγγραφέας γι’ αυτό το έργο. Αυτό μας έδωσε τη δυνατότητα να επεξεργαστούμε πρώτα εμείς ιστορικές πληροφορίες γύρω από το ακραίο ιστορικό γεγονός της Τερεζίν και να δομήσουμε την κάθε πληροφορία του έργου σύμφωνα με αυτές.

-Ένα μεγάλο και σημαντικό κομμάτι ξετυλίγεται μέσα από τη χρήση βίντεο. Μιλήστε μας για αυτή την επιλογή…

-Μέσα από το 3D animation και την εικονοποίηση μέρους του έργου, θίγεται η κατασκευασμένη εικόνα. Ο άνθρωπος κατασκευάζει ιδέες, κατασκευάζει σκέψεις, κατασκευάζει εικόνες. Γιατί; Για να κρύψει την αλήθεια;

Αν η αλήθεια, η πραγματικότητα, το γεγονός είναι κάτι σταθερό και αδιαπραγμάτευτο, τότε το ψέμα είναι ρευστό και σαθρό. Το 3D με τη συνεχή κινητικότητά του υπογραμμίζει τη ρευστότητα αυτή.

Η μόνη αλήθεια είναι οι τρεις πραγματικοί ηθοποιοί που δε φεύγουν ποτέ από τη σκηνή. Από την άλλη οι καλοφτιαγμένες, ψεύτικες εικόνες έρχονται και φεύγουν, μεταλλάσσονται.

Βαδίζουμε ανάμεσα στην εικονική πραγματικότητα  –virtual reality- και το ρεαλισμό. Η μεν με τις κινηματογραφημένες φιγούρες και η δε στη σκηνική πραγματικότητα. Ισορροπούμε στο λεπτό σχοινί της άγνοιας που γίνεται γνώση, αιωρούμαστε σε αλλοιωμένες τρισδιάστατες σκέψεις-εικόνες του παρελθόντος, ή και του σήμερα, μέσω του 3D animation  και  με δύναμη σκάμε στο εδώ και τώρα, στο μετά από τόσα χρόνια, στο σήμερα, σε ένα μεγάλο τρισδιάστατο καθρέφτη που αντικατοπτρίζει ανθρώπους, επιθυμίες, ανθρώπους, συμπεριφορές, ανθρώπους... Θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε από εμάς. Με τα μέσα αυτά μεταφερόμαστε σε δύο περιβάλλοντα, που μας δίνουν τη γεύση μιας προσωρινής αχρονικότητας μέσα όμως από την περιοδικότητα κάποιων ιστορικών γεγονότων.

-Τι θα ακολουθήσει για τον σύλλογό σας;

-Αφού ολοκληρώσουμε τα πρότζεκτ τα οποία βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη με τα υπόλοιπα μέλη του συλλόγου και  την πρόεδρο κυρία Άντα Τσεσμελή θα τεθούν εκ νέου νέες θεατρικές προκλήσεις.

Παίζεται 26 και 27/3/2018 στο Θέατρο Αυλαία (ΧΑΝΘ, πλευρά Τσιμισκή) στις 21.15.

Λίγα λόγια για το έργο

Στα μέσα του Β ́ Παγκόσμιου Πολέμου, ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης Εβραίων στην Τσεχοσλοβακία, το Theresienstadt Concentration Camp, μεταμορφώθηκε σε θέατρο, προορισμένο να υποδεχτεί την πιο φιλόδοξη θεατρική παράσταση της σύγχρονης ιστορίας. Η σύλληψη της ιδέας ανήκε στη ναζιστική κυβέρνηση του Βερολίνου και στόχευε στη διασκέδαση των ανησυχιών της παγκόσμιας κοινής γνώμης σχετικά με τις φήμες που κυκλοφορούσαν για τις συνθήκες διαβίωσης και την τύχη των κρατουμένων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το φιλόδοξο αυτό σχέδιο ονομάστηκε «Επιχείρηση Ωραιοποίηση-Operation Embellishment» και για την υλοποίηση του απαιτήθηκε πάνω από ένας χρόνος προετοιμασίας. Η «πρεμιέρα» ορίστηκε για τις 23 Ιουνίου του 1944, οι «προβολείς άναψαν» και η παράσταση ξεκίνησε: στη σκηνή επιλεγμένοι Εβραίοι κρατούμενοι του στρατοπέδου και στις θέσεις των θεατών διακεκριμένα μέλη της παγκόσμιας κοινότητας.

Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ, Σκηνοθεσία: Χριστίνα Γυφτάκη, Σκηνικά/Κοστούμια: Αθανάσιος Κολαλάς, Μουσική σύνθεση-επιμέλεια: Λίνα Παλερά, Κίνηση: Μάριος Μιλτιάδου,Κινηματογράφηση/Οπτική Επικοινωνία: Χρήστος Κυριαζίδης, 3D Animation: Παναγιώτης Γιωργάκας/Threehop, Φωτισμοί: Κυριάκος Αλεξιάδης, Make-up artist: Mara Mos, Βιολί: Δημοσθένης Πανταζόπουλος, Ηχοληψία βίντεο: Μάριος Β Αποστολακούλης, Βοηθός σκηνοθέτη: Γιάννης Μαστρογεωργίου, Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Κατερίνα Νικολάου, Υπεύθυνη Παραγωγής: Νίνα Νεκταρίδου, Υπεύθυνη Οικονομικής Διαχείρισης: Μαρία Χασεκίδου, Στο κινηματογραφικό μέρος συμμετέχουν οι:Μάριος Ανδρεάδης, Μελίνα Γαρμπή, Χρήστος Δεσπότης, Νίκος Καρανίκος, Ματίνα Κλιφοπούλου, Κων/νος Μαγκλαβέρας, Νίνα Νεκταρίδου, Φαίη Ρεϊζοπούλου, Ιωάννης Σαρχοσίδης, Ραφαήλ Σαρχοσίδης, Σπύρος Σούφης, Γιάννης Τουρλούμης, Διαμαντούλα Φαλέγκα, Στέργιος Φίλιος, Μαρία Χασεκίδου.

Παίζουν: Νίκος Κουνέλης, Γιάννης Κωνσταντινίδης, Ιόλη Ραγκούση. Η μικρή Φαίη Ρεϊζοπούλου

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τέλος χρόνου σήμερα για τις επιταγές διασύνδεσης POS - ταμειακών
Σε περίπτωση μη διασύνδεσης του POS με την ταμειακή μηχανή εντός των δεσμευτικών προθεσμιών, οι υπόχρεοι αντιμετωπίζουν πρόστιμο 10.000 ευρώ
Τέλος χρόνου σήμερα για τις επιταγές διασύνδεσης POS - ταμειακών