Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
Στις εκατοντάδες γυναίκες που στήριξαν με ασύλληπτους κινδύνους και με κάθε τρόπο τον Μακεδονικό Αγώνα είναι αφιερωμένο το νέο μυθιστόρημα του Θοδωρή Παπαθεοδώρου με τίτλο «Γυναίκες της μικρής πατρίδας» (εκδ. Ψυχογιός). Ο ίδιος απαντώντας στις ερωτήσεις μας σε συνέντευξη που μας παραχώρησε με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του την προηγούμενη Πέμπτη στην πόλη μας είπε πως θέλησε να ασχοληθεί με αυτή την περίοδο της Ιστορίας που έχει αποκρυφθεί σκοπίμως από τα σχολικά εγχειρίδια. Ανέφερε πως επέλεξε να κάνει επιτόπια έρευνα στη Βόρεια Ελλάδα και να βασιστεί σε μαρτυρίες για να συλλέξει το υλικό του, ενώ εξήγησε γιατί θέλησε να γράψει ένα βιβλίο που να αναφέρεται στον Μακεδονικό Αγώνα.
-Πώς γεννήθηκε η ιδέα για αυτό το βιβλίο;
-Όσοι από με έχουν τιμήσει διαβάζοντας τα έργα μου και παρακολουθώντας την πορεία μου, γνωρίζουν ότι η κύρια συγγραφική ενασχόλησή μου αφορά το Ιστορικό Μυθιστόρημα. Υπάρχουν, δυστυχώς, πολλά κομμάτια της νεότερης Ιστορίας της πατρίδας μας που έχουν αποκρυφθεί σκοπίμως από τα σχολικά εγχειρίδια. Όπως ο Εμφύλιος Πόλεμος που ανέπτυξα, ελπίζω πλήρως και με ενδιαφέροντα τρόπο, στις ΚΟΡΕΣ ΤΗΣ ΛΗΣΜΟΝΙΑΣ και στα άλλα τρία μυθιστορήματα που ακολούθησαν. Όπως ο Μακεδονικός Αγώνας που αναπτύσσω τώρα μυθιστορηματικά στις ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ.
-Γιατί επιλέξατε να γράψετε ένα βιβλίο που να αναφέρεται στον Μακεδονικό Αγώνα;
-Διότι πλην των «Μυστικών του Βάλτου» της Πηνελόπης Δέλτα, δεν υπάρχει μυθιστόρημα που να τιμά αυτό τον τόσο σπουδαίο αγώνα του λαού μας. Και γιατί είμαι Βορειοελλαδίτης, μεγάλωσα στα Δίκαια του Έβρου, σε απόσταση αναπνοής από τα τουρκικά σύνορα. Ακόμη θυμάμαι πεντακάθαρα, ήμουν εννέα χρονών, την επιστράτευση του 1974, τους άντρες του χωριού να πηγαίνουν στο Τάγμα Εθνοφυλακής, να παίρνουν τα όπλα και να κατεβαίνουν στα χαρακώματα του ποταμού να πολεμήσουν υπέρ Βωμών και Εστιών, στην κυριολεξία. Ένα τέτοιο γεγονός δεν θα μπορούσε να με αφήσει ανεπηρέαστο. Ούτε μπορούσαν να με αφήσουν ανεπηρέαστο όλες οι ιστορίες των γεροντότερων, για τους καιρούς των σλαβικών μαχαιριών, της βουλγαρικής κατοχής και της προσφυγιάς σε ολάκερη τη Μακεδονία και τη Θράκη.
-Πώς συλλέξατε το υλικό για το ιστορικό πλαίσιο; Και τι προέκυψε από την έρευνά σας;
-Με εξονυχιστική και ενδελεχή έρευνα η οποία προηγείται της συγγραφής και η οποία είναι ίσως το δυσκολότερο κομμάτι όλης της προσπάθειας. Διότι ως έρευνα, δεν εννοώ μόνο αυτή τη γελοιότητα με το αφερέγγυο Γκουγκλ στο οποίο καταφεύγουν οι περισσότεροι, ούτε μόνο μελέτες σε αραχνιασμένες βιβλιοθήκες, εννοώ επιτόπια έρευνα, με παρατηρήσεις, με συζητήσεις, με μαρτυρίες, με γνώση του περιβάλλοντος χώρου και της περιρρέουσας ατμόσφαιρας για να υπάρχει κατά το δυνατόν μια πιστότερη αποτίμηση και περιγραφή του χώρου και των γεγονότων. Και για τούτο τον λόγο επισκέφθηκα τους τόπους και τους ανθρώπους της μικρής βόρεια πατρίδας μου, της μικρής βόρειας Ελλάδας μας από τη μία άκρη μέχρι την άλλη. Από όλα ετούτα προέκυψε το συγκεκριμένο Ιστορικό Μυθιστόρημα: ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ.
-Πόσο σας επηρέασαν οι πρόσφατες εξελίξεις της πολιτικής επικαιρότητας;
-Διόλου κατά τη διάρκεια της έρευνας και της συγγραφής, γιατί το βιβλίο το δούλευα πάνω από δύο χρόνια, όταν ακόμη δεν είχε έρθει στην επικαιρότητα το συγκεκριμένο θέμα. Μα προσωπικά θεωρούσα πως όλοι οι Έλληνες και ιδιαίτερα οι Βορειοελλαδίτες, έπρεπε και πρέπει να το έχουμε πάντα επίκαιρο μέσα στην καρδιά μας.
-Συνήθως η Ιστορία γράφεται από τους άνδρες. Τι θέλατε να πείτε επιλέγοντας ως ήρωες γυναίκες στο βιβλίο σας;
-Πόσα γνωρίζουμε οι περισσότεροι για τον Μακεδονικό Αγώνα; Το όνομα του Παύλου Μελά σίγουρα. Ίσως και του Τέλλου Άγρα από τα Μυστικά του Βάλτου. Άνδρες, πολεμιστές, ήρωες όλοι τους. Μα πίσω από αυτούς τους άνδρες και τους ήρωες, σε αυτό τον πόλεμο, όπως και σε κάθε πόλεμο, υπάρχουν εκατοντάδες γυναίκες που στήριξαν με ασύλληπτους κινδύνους τον αγώνα. Νοσοκόμες που περιέθαλπαν τους Μακεδονομάχους σε μυστικά νοσοκομεία, αγρότισσες που εφοδίαζαν με τρόφιμα τα Ελληνικά Σώματα, ταχυδρόμοι που μετέφεραν κώδικες, ακόμη και πυρομαχικά, κρυμμένα στα μεσοφόρια τους, πράκτορες Α και Β τάξεως που συνέδραμαν με τις πληροφορίες τους τα Ελληνικά Προξενεία. Και, φυσικά, πρώτες μεταξύ αυτών, οι ηρωικές δασκάλες που ολομόναχες στα χωριά πάλευαν να κρατήσουν ζωντανή την πίστη, τη γλώσσα και το φρόνημα του Ελληνισμού, κυνηγημένες απ’ τους κομιτατζήδες, πληρώνοντας πολλές φορές αυτή τους την πίστη με τη ζωή τους. Είναι οι γυναίκες που πρωταγωνιστούν στο μυθιστόρημα και κοσμούν τον τίτλο του. Και σε αυτές τις ηρωικές γυναίκες είναι αφιερωμένο.
-Ποια περίοδος της Ιστορίας μας θεωρείτε πως είναι η πιο δύσκολη για να την εξετάσει κανείς και για να γράψει για αυτήν και γιατί;
-Ασφαλώς του Εμφυλίου, γιατί ακόμη οι μνήμες είναι σχετικά πρόσφατες και το θέμα οδυνηρό, σκοτεινό και αμφιλεγόμενο. Προσπάθησα όμως να το προσεγγίσω με σεβασμό και αίσθημα δικαίου στις ΚΟΡΕΣ ΤΗΣ ΛΗΣΜΟΝΙΑΣ.
Για τον συγγραφέα
Γεννήθηκε στα Δίκαια του Έβρου και κατοικεί στην Αθήνα. Έχει δημοσιεύσει δεκατέσσερα μυθιστορήματα ενηλίκων, ένα νεανικό μυθιστόρημα και δύο βιβλία για παιδιά πρώτης σχολικής ηλικίας, ενώ έχει συμμετάσχει σε τρεις συλλογές διηγημάτων. Ασχολείται επίσης με τη συγγραφή σεναρίων και θεατρικών έργων. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορεί και το πρώτο βιβλίο της σειράς ΤΑ ΚΟΥΛΟΥΒΑΧΑΤΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ με τίτλο Η ΧΑΜΕΝΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΥ. Το μυθιστόρημά του ΟΙ ΕΦΤΑ ΟΥΡΑΝΟΙ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ τιμήθηκε με το Βραβείο Σύγχρονου Ελληνικού Μυθιστορήματος, ενώ ΤΟ ΑΣΤΡΟΛΟΥΛΟΥΔΟ ΤΟΥ ΒΟΣΠΟΡΟΥ με το Βραβείο Καλύτερου Έργου Μνήμης 2003-2004 στο πλαίσιο του 20ού Πανελλήνιου Συμποσίου Ποίησης και Πεζογραφίας. Επίσης, το μυθιστόρημα ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΗΣ ΛΗΣΜΟΝΙΑΣ ήταν υποψήφιο για το Βραβείο Αναγνωστών – ΕΚΕΒΙ 2010, ενώ το ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ υποψήφιο για το ίδιο βραβείο το 2012, όπου και κατέλαβε τη δεύτερη θέση στις ψήφους των αναγνωστών και των Λεσχών Ανάγνωσης.
Ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου έχει γράψει και τα πολιτικά θρίλερ SΦΑΓΕΙΟ SΑΛΟΝΙΚΗΣ και ΜΑΥΡΗ ΑΥΓΗ με το ψευδώνυμο Θάνος Δραγούμης.
