Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
Πτυχές της ζωής της πρώτης δηλωμένης ιερόδουλης, της Γαβριέλλας Ουσάκοβα, γνωστής και ως «Γκάμπυ», ξεδιπλώνονται στη σκηνή του Δηµοτικού Θεάτρου Καλαµαριάς “Μελίνα Μερκούρη” (Μεταµορφώσεως 7-9 Τηλ. 2310 458591) έως τις 15 Μαΐου 2016.
Η ομώνυμη παράσταση, που είναι εμπνευσμένη από το βιβλίο της Γαβριέλλας Ουσάκοβα, «Η ζωή µου», των εκδόσεων Κάκτος και από ήρωες των χρονογραφηµάτων του Νίκου Τσιφόρου, στάθηκε η αφορμή για μια τηλεφωνική συνομιλία με τη Γωγώ Μπρέμπου η οποία ερμηνεύει την ηρωίδα, μαζί με τη Λίλα Μπακλέση και τον Χρήστο Σιµαρδάνη, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της Κίρκης Καραλή.
-Ποια ήταν η Γκάμπυ;
-Η παράσταση είναι εμπνευσμένη από τη ζωή της Γαβριέλλας Ουσάκοβα.
Η Γκάμπυ ήταν η πρώτη δηλωμένη ιερόδουλη, και ήταν μια γυναίκα γνωστή στην Αθήνα και την Ελλάδα. Γεννήθηκε στη Ρωσία, σε μια αριστοκρατική οικογένεια, και τη δεκαετία του ’30 άνοιξε στην Αθήνα ένα σπίτι, όπου έγινε επαγγελματίας του έρωτα.
-Πώς δουλέψατε σε σχέση με το βιβλίο και τα χρονογραφήματα; Τι ακολουθήσατε και τι αλλάξατε;
-Αντλήσαμε έμπνευση από το έντυπο υλικό που είχαμε, καθώς και από το γεγονός ότι η Γκάμπυ ήταν ένα υπαρκτό πρόσωπο. Είχε ζήσει κοντά στην εποχή μας, σε μέρη που θα μπορούσες να τα δεις ακόμη.
Από την άλλη το πρόσωπο αυτό ήταν η αφορμή για να μιλήσει η παράσταση για σημαντικά θέματα όπως η ελευθερία, η αυτοδιάθεση, το τι είναι ηθικό και τι ανήθικο, τι είναι ευαισθησία...
-Στο ανέβασμα ο ρόλος ερμηνεύεται από εσάς, τη Λίλα Μπακλέση και τον Χρήστο Σιµαρδάνη. Γιατί γίνεται αυτό;
-Τα τρία πρόσωπα δείχνουν τρεις εποχές της Γκάμπυ. Το ίδιο πρόσωπο σε τρεις διαφορετικές εποχές που η μία εποχή μπαίνει στην άλλη. Από την άλλη η Γκάμπυ που ερμηνεύω εγώ είναι ο παρόν χρόνος. Μπαίνω στην αίθουσα και συναντώ το παρελθόν μου, προαισθάνομαι το μέλλον μου. Το παρελθόν ενσαρκώνει η Λίλα Μπακλέση και το μέλλον, που δεν το ξέρω ακόμα, ο Χρήστος Σιμαρδάνης.
-Είναι μια τριπλή απεικόνιση στο χρόνο…
-Ακριβώς! Και αυτό έχει ένα νόημα: τη μοναξιά. Όλοι οι μοναχικοί άνθρωποι αναπολούν είτε το παρελθόν τους, έχουν τύψεις, στοχάζονται, είτε προαισθάνονται το μέλλον τους.
-Τι σας άφησε αυτή η ηρωίδα;
-Μια διέξοδο σε πράγματα που είχα σκεφτεί για τη σκηνή, το τι είναι κρυφό, τι είναι έρωτας και τι μοναξιά. Οι άνθρωποι που ζουν στο περιθώριο όπως η Γκάμπυ, είναι πολύ μόνοι. Και το έργο αυτό μιλά όχι μόνο για μια ηρωίδα, αλλά και για τις αντιθέσεις της.
-Ποια ήταν η στάση της κοινωνίας απέναντι στην Γκάμπυ;
-Εκείνη την εποχή οι άνθρωποι ήταν πιο ανεκτικοί στο τι έκανε ο καθένας από ανάγκη για να επιβιώσει. Βέβαια η Γκάμπυ είχε και σημαντική δράση στην Κατοχή και στην Αντίσταση, έδινε τρόφιμα, βοηθούσε ορφανά και την αγαπούσαν και τη σεβόντουσαν πολύ.
-Στην παράσταση σημαντικό ρόλο παίζει και το χιούμορ…
-Ναι, όμως προέκυψε. Όταν ετοιμάζαμε την «Γκάμπυ» δεν περίμενα ότι το κοινό θα γελούσε με κάποιες σκηνές και αυτό ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Η παράσταση έχει να κάνει πάντα και με το κοινό που την παρακολουθεί.
-Ίδιες ήταν οι αντιδράσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη;
-Ναι, απλά εδώ το κοινό είναι πιο εξωστρεφές.
-Η ηρωίδα κάνει στην παράσταση έναν απολογισμό. Πώς θα συνοψίζατε αυτή την ανακεφαλαίωση, τι αίσθηση αφήνει στον θεατή;
-Δεν μπορώ να γνωρίζω τι αίσθηση αφήνει στον θεατή. Και δεν ξέρω αν ο «απολογισμός» είναι η πιο σωστή λέξη. Μάλλον θα έλεγα πως «η ηρωίδα βυθίζεται στη ζωή της». Έτσι είναι φτιαγμένη η παράσταση.
Ξέρει τι έχει συμβεί μέχρι ένα σημείο, όμως δεν ξέρει τι θα συμβεί μετά. Και μοιραία αυτό δημιουργεί μια αγωνία, αλλά και μια ησυχία παράλληλα.
Προσωπικά, πιστεύω πως σημαντικό σε κάθε παράσταση είναι το κοινό να θέτει τα δικά του ερωτήματα. Αυτό που συμβαίνει στη σκηνή- ειδικά όταν ένας ήρωας είναι στο μεταίχμιο- να γεννήσει νέα ερωτήματα στον θεατή και στα δεδομένα που έχει (του κατεστημένου, της σιγουριάς και αυτού που είναι εύκολα κατακριτέο), και να αναθεωρήσει κάποιες απόψεις του. Δεν είμαστε ιδιότητες. Όλοι μας είμαστε άνθρωποι. Και το θέατρο έχει την ικανότητα να διεισδύει πολύ βαθιά σε αυτό, να αφανίσει την ιδιότητα και να αποκαλύψει τον άνθρωπο.
-Τι θα ακολουθήσει;
-Υπάρχει ενδεχόμενο να παιχθεί η παράσταση ξανά στην Αθήνα στην αρχή της σαιζόν, και ίσως και σε 2-3 άλλες πόλεις της χώρας.
Παραστάσεις: 5,6,7,8,11,12,13,14 και 15/5 στις 21.00.
Γενική Είσοδος: 15€, Εκπτωτικά: 12 €(συνταξιούχοι), 10 €(φοιτητές, άνεργοι), 5€ (φοιτητές δραµατικών σχολών και Τµήµατος Θεάτρου Α.Π.Θ.).
Κρατήσεις οµαδικών εισιτήριων (20+ άτοµα και κατόπιν συµφωνίας για την ηµέρα παράστασης), στα 6948515500 (κος Ριζόπουλος) και 6977620373 (κα Αρβανιτοπούλου).
Προπώληση: ταµείο θεάτρου και Viva.gr, 11876, Public, Παπασωτηρίου,Seven Spots, Ianos, Reload, Media Markt.
