Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
Το «Γκιακ», το πολυσυζητημένο και βραβευμένο από την Ακαδημία Αθηνών και το περιοδικό «Αναγνώστης» έργο του Δημοσθένη Παπαμάρκου σκηνοθετεί η Γεωργία Μαυραγάνη σε μια παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος που θα ανεβεί από τις 18/2/2017 στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών.
Ένα κείμενο που μιλά για ιστορίες που έζησαν αρβανίτες από τα χωριά της Λοκρίδας, οι οποίοι πολέμησαν στη μικρασιατική εκστρατεία κι έχουν όλοι βιώσει το τραύμα του πολέμου και της μάχης. Όταν ερωτηθούν σε ένα τραπέζι γάμου από τους συμπολίτες τους για το πώς ήταν στον πόλεμο, θα ξετυλιχθούν βίαιες ιστορίες, ιστορίες Γκιακ. Για το αίμα, τη βεντέτα, την αντεκδίκηση και τη φυλή.
Με έναν τραχύ λαϊκό και έντονα προφορικό λόγο, οι ήρωες θα εκμυστηρευτούν τις ιστορίες τους και θα μας κάνουν κοινωνούς των ηθικών και ψυχικών τους διλλημάτων, μεταφέροντας ταυτόχρονα με το δικό τους προσωπικό «ντοκουμέντο» τη βίαιη μεταμόρφωση όλου του σύγχρονου ελληνικού κράτους.
Περισσότερα μάς είπε η Γεωργία Μαυραγάνη για τη θεατρική μεταφορά της συλλογής διηγημάτων του Δημοσθένη Παπαμάρκου.
-«Γκιακ» σημαίνει «αίμα». Αυτό τι προδιαθέτει για την εξέλιξη της υπόθεσης του έργου;
-Γκιακ σημαίνει αίμα, φυλή, εκδίκηση. Στην παράστασή μας όντως θα δούμε μια φυλή ανθρώπων που θα αφηγηθούν και θα αναπαραστήσουν αυτό που έζησαν μέσα στο ζοφερό κλίμα της μικρασιατικής εκστρατείας. Το ενδιαφέρον είναι ότι ο πόλεμος δεν περιγράφεται μέσα από μάχες και σκοτωμούς αλλά μέσα από την προσωπική μάχη του καθενός με τον εαυτό του. Μοιάζει σαν η άγρια συνθήκη του πολέμου να τους δίνει τη δυνατότητα να δουν καθαρά το ποιοί ακριβώς είναι και αυτοί και οι γύρω τους.
-Ο συγγραφέας πώς αποδίδει τις επιπτώσεις του πολέμου στους ήρωές του; Μπορούν να ζήσουν ξανά σε αυτήν;
-Η εμπειρία λένε δεν μεταβιβάζεται, εδώ όμως οι ήρωες του Γκιακ προσπαθούν αφηγούμενοι να το κάνουν. Όχι, κανείς δεν είναι ο ίδιος όταν επιστρέφει στο χωρίο του μετά τον πόλεμο. Είναι όλοι πιο σκληρά σοφοί θα έλεγα. Κάτι που ο περίγυρος δύσκολα συγχωρεί. Αφού συχνά δεν θέλει να ξέρει τα κακώς κείμενα.
-Το βιβλίο όταν κυκλοφόρησε διαδόθηκε από στόμα σε στόμα. Γιατί πιστεύετε ότι είχε τέτοια απήχηση;
-Ο Δημοσθένης Παπαμάρκος έχει καταφέρει κάτι σπουδαίο: να πιστεύεις ακράδαντα ότι αυτές οι ιστορίες είναι πέρα για πέρα αληθινές. Σαν ντοκουμέντα.
-Ποιες οι δικές σας εντυπώσεις από το πρώτο ανάγνωσμα του έργου;
-Μπλέχτηκα τόσο πολύ με κάθε ήρωα, λες και ήταν φίλοι μου. Θύμωσα έκλαψα, ντράπηκα για λογαριασμό μου.
-Πού εστιάσατε τη ματιά σας στη σκηνοθεσία και πώς εργαστήκατε στη διασκευή του κειμένου;
-“Και για πες μας ρε Αργυράκο και πώς ήτανε εκεί στον πόλεμο που ήσουνα;”
Ρωτάει τον τιμώμενο στρατιώτη, πάνω στο γλέντι του γυρισμού του, ένας μπάρμπας του.
Ρωτάει με την ενοχλητική απορία του “φιλήσυχου” πολίτη, που δεν “ξέρει” από πόλεμο και “τέτοια”. Ρωτάει και σε καμία περίπτωση δεν περιμένει και ούτε επιθυμεί μια λεπτομερή απάντηση.
Εδώ όμως στην παράσταση του “Γκιακ” θα απαντηθεί λεπτομερώς τούτη η ερώτηση θα βγουν στην επιφάνεια όλα τα τραύματα, όλες οι ανομολόγητες πράξεις και τέλος όλη η “φιλήσυχη” υποκρισία όλων μας. Μια υποκρισία που είναι όμως ταυτόχρονα και το ζωτικό μας ψεύδος. Ο τρόπος μας για να αντέχουμε.
Παίζουν με αλφαβητική σειρά: Ιωάννα Δεμερτζίδου, Εμμανουήλ Κοντός, Νικόλαος Κουσούλης, Εμμανουέλα Μαγκώνη, Δημήτρης Μορφακίδης, Μιχάλης Σιώνας, Άννη Τσολακίδου.
Από 18/2/2017 στο Μικρό Θέατρο Μονής Λαζαριστών: Τετάρτη 18:00, Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο 21:00, Κυριακή 19:00. Για όλες τις παραγωγές του ΚΘΒΕ εισιτήρια από 5 € έως 13 €. Τηλ. κρατήσεων: 2315 200200, www.ntng.gr. Η παράσταση είναι ακατάλληλη για ανηλίκους.
