Τρεις νέες ταινίες κάνουν την εμφάνισή τους στις αίθουσες της πόλης, την κινηματογραφική εβδομάδα που ξεκινά σήμερα, οι οποίες είναι οι εξής: σμο. ﷽﷽﷽﷽﷽αρυκαιρδηλαδή συο οποίυνολικα) η νέα ταινία του Αλεξάντερ Πέιν «Μικρόκοσμος», την οποία θα σας παρουσιάσουμε ευθύς αμέσως, β) το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Άαρον Σόρκιν, με τίτλο “Molly’s Game” και γ) η ταινία τρόμου «Insidious: Το τελευταίο κλειδί».
Μικρόκοσμος
ς σας. ﷽﷽﷽οσοχ που αξtenable thees true once you reach what Melville called thw 'settings and becomes gradually less tenable theήδη
Αξιολόγηση: *½
Του Γιώργου Παπαδημητρίου
Σκηνοθεσία: Αλεξάντερ Πέιν
Παίζουν: Ματ Ντέιμον, Κριστόφ Βαλτς
Διάρκεια: 135′
Ο Πολ Σαφράνεκ αποτελεί το τυπικό παράδειγμα ενός μεσήλικα Αμερικανού μεσοαστού, που έχει δει τις προσδοκίες μιας ευτυχισμένης ζωής σταδιακά να κατακερματίζονται. Εφόσον, λοιπόν, το όνειρο της μεγάλης ζωής δείχνει να ξεθωριάζει, ο ήρωάς μας αποφασίζει να πράξει ακριβώς το αντίστροφο: να μικρύνει τον εαυτό του, και μαζί με αυτόν, όλα τα δεδομένα της ζωής του. Σε ένα ακαθόριστο, αλλά όχι τόσο μακρινό, μέλλον, μια εταιρία αναλαμβάνει να συρρικνώνει τους ενδιαφερόμενους πελάτες, προσφέροντάς τους ως αντάλλαγμα μια σειρά από οικονομικά και άλλου είδους προνόμια. Παράλληλα, η τακτική της συρρίκνωσης ανθρώπων μοιάζει η πιο πρόσφορη λύση για την επίλυση των προβλημάτων του υπερπληθυσμού της Γης και της εξάντλησης των φυσικών της πόρων...
Ο Αλεξάντερ Πέιν αποφασίζει να βγει από την comfort zone του μελαγχολικού road movie ενηλικίωσης, που ξεδιπλώνει αθέατες εσωτερικές πτυχές των ηρώων, και να κινηθεί σε πιο απλωμένα μονοπάτια πλοκής και χαρακτηρολογίας, συνδυάζοντας το χιούμορ με την πολιτική αλληγορία. Και καταλήγει να νιώθει τόσο άβολα, αμήχανα και εκτός κλίματος, που υπογράφει την πιο φάλτσα και άνιση ταινία ολόκληρης της φιλμογραφίας του. Διότι η εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αρχική ιδέα βυθίζεται σε σχηματικούς και ανιαρούς διαλόγους και περιορίζεται σε μία υποτυπώδη ανάπτυξη. Ο Πέιν μοιάζει να εξαντλείται στο αρχικό του όραμα, το οποίο δεν ήξερε πώς να μετουσιώσει σε μία δημιουργία με συγκρούσεις, διλήμματα και εκπλήξεις. Οι σκοτεινές πτυχές και οι κωμικές εκλάμψεις δεν βρίσκουν κανένα σημείο επαφής, με αποτέλεσμα αμφότερες να χάσκουν παρατημένες στη μέση του πουθενά, ανίκανες να ανταριάσουν ή να φωτίσουν το όλο κλίμα.
Ο Πέιν εμφανίζει ανά στιγμές ψήγματα από το ντραμεντί ύφος που διέπει συνολικά το έργο του, αλλά δεν πλάθει καταστάσεις, συγκυρίες και αναφορές ικανές να αναλάβουν το ηθικό και αισθητικό βάρος του επιμύθιου. Ο βασικός πρωταγωνιστής εκπέμπει τελικά αδιαφορία, αν όχι και εκνευρισμό, ενώ στις περιπλανήσεις του στον κόσμο των «μικρών» ανθρώπων, έρχεται σε επαφή με ένα σύνολο τραβηγμένων και στερεοτυπικών χαρακτήρων. Από τη μία, η νεαρή Βιετναμέζα αγωνίστρια που τον κινητοποιεί πολιτικά, με την ενοχλητική φωνή και την εξοργιστικά ανίκητη αποφασιστικότητά της. Από την άλλη, ο Σέρβος Ντουσάν, η προσωποποίηση ενός συνονθυλεύματος πολιτισμικών και εθνολογικών, που ενοχλούν αφόρητα μέσα στην φολκλόρ προβλεψιμότητά τους. Ένας Ευρωπαίος μπον βιβέρ των φτωχών, βγαλμένος από την πιο στρεβλή εικόνα που έχουν οι Αμερικανοί για τους κατοίκους της γηραιάς ηπείρου, με τον Κριστόφ Βαλτς να εμμένει κουραστικά στη γνωστή μανιέρα του συμπαθούς τρελού – σοφού που εκσφενδονίζει αποφθέγματα ζωής σε ρυθμό πολυβόλου.
Συνολικά μιλώντας, το “Downsizing” ναυαγεί ολοκληρωτικά, καθώς η μεγάλη του διάρκεια διογκώνει ακόμη πιο πολύ το πρόβλημα της ελλιπούς διάρθρωσης και του μηδενικού ξεδιπλώματος. Σαν ένα σκαρίφημα ταινίας, μια σειρά από σκόρπιες σημειώσεις που δεν βρήκαν ποτέ τον δρόμο προς μια συμπαγή και πλήρη ιδέα. Αντί για ένα εξωτερικό ταξίδι που να οδηγεί στον μεγάλο νόστο του επαναπροσδιορισμού αξιών, της αμφισβήτησης βεβαιότητων και της συμφιλίωσης με κρίματα και λάθη, αυτός ο «Μικρόκοσμος» συρρικνώνει μαζί με τους ήρωές του, όλα του τα (υποτιθέμενα) νοήματα. Ο αιώνια συμπαθής Πέιν μάλλον αντιλήφθηκε το μούδιασμα του κοινού απέναντι στην ταινία του ήδη από το πρόσφατο Φεστιβάλ Κινηματογράφου, όπου αρνήθηκε να παρευρεθεί στο προγραμματισμένο q&a, παρά το ότι βρισκόταν στην αίθουσα. Ας ελπίσουμε πως πρόκειται για μια ξέμπαρκη αστοχία και τίποτα περισσότερο, για έναν πραγματικά πολύ ταλαντούχο σκηνοθέτη.
Επίσης στις αίθουσες:
Molly’s Game
Σκηνοθεσία: Άαρον Σόρκιν
Αφήγηση: Τζέσικα Τσαστέιν, Ίντρις Έλμπα, Κέβιν Κόστνερ λμπα, Τζ﷽﷽τικμον, Κριστόφ Βαλtw με τον rouve dans un etat de decomςosition psychologique en ce moment mais je vais me remςttreΊΊν
Διάρκεια: 140’
Η αληθινή ιστορία της Μόλι Μπλουμ, μιας νεαρής ταλαντούχας σκιέρ, η οποία πέρα από τον αθλητισμό διαπρέπει και στην οργάνωση μιας χαρτοπαικτικής λέσχης, στην οποία ποντάρονται εκατομμύρια. Όταν η τσιμπίδα του FBI την γραπώνει, η μόνη της ελπίδα είναι ο δικηγόρος της...
Insidious: Το τελευταίο κλειδί
Σκηνοθεσία: Άνταμ Ρόμπιτελ
Παίζουν: Λιν Σέι, Άνγκους Σάμπσον
Διάρκεια:102’
Το τρίτο σκέλος της γνωστής saga τρόμου, το οποίο τοποθετείται χρονικά ανάμεσα στην πρώτη και τη δεύτερη ταινία. Αυτή τη φορά, η Δρ. Ελίζ Ράινερ θα έρθει αντιμέτωπη με τα φαντάσματα του δικού της επώδυνου παρελθόντος, το οποίο είχε επιλέξει να καταχωνιάσει σε ανήλιαγες γωνιές της μνήμης.
Η σινεφίλ ατάκα της εβδομάδας
«Το σινεμά είναι ένα ψαχούλεμα στο σκοτάδι»
Αλεξάντερ Πέιν
