Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΨΑΣΚΗΣ
Δευτέρα 23/11
Σινεμά: Το “The Republic” αφήνει ματωμένο σημάδι στις αίθουσες της πόλης
Ο Δημήτρης Τζέτζας είναι κεφάλαιο για το ελληνικό σινεμά. Ένα κεφάλαιο που τώρα ξεκινά να γράφεται, αλλά η πραγματικότητα είναι αυτή. Μετά από πολλά χρόνια εργασίας στο Λος Άντζελες ως editor στο team του Jerry Bruckheimer, και δημιουργός των κορυφαίων video clips που έχει δει ποτέ η χώρα μας για το συγκρότημα των Planet Of Zeus, κάνει το ντεμπούτο του ως σκηνοθέτης με μια ταινία βγαλμένη από τα σπλάχνα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας.
Ο Αχιλλέας, πληρώνεται από έναν διαπλεκόμενο μεγαλοδημοσιογράφο για να κάνει παράνομες παρακολουθήσεις, μέχρι που η προσωπική του ηθική φτάνει στα όριά της και η οργή του κατακλύζει τα πάντα. Με ένα δυνατό cast (Προμηθέας Αλειφερόπουλος, Τάκης Σπυριδάκης, Αλέξανδρος Λογοθέτης, Γιώργος Κιμούλης, Γιάννης Στάνκογλου και η Ζωή Λάσκαρη, μεταξύ άλλων) σκιαγραφεί τον υπόκοσμο και τους high society διακινητές του μέσα από ιστορίες εκβιασμού, πορνείας, trafficking, φόνων και εκδίκησης.
Ένα βίαιο film, που σε όποιον έχει ανοιχτά μάτια και βλέπει τον κόσμο γύρω του θα αφήσει μια γεύση τόσο αποκρουστική, όσο και οικεία.
Τρίτη 24/11
«Κραυγές Γυναικών», μια σειρά 9 παραστάσεων στο Θέατρο Αριστοτέλειον
9 μονόλογοι, 9 έργα, 9 ξεχωριστές γυναίκες. Μια σπουδή στη γυναικεία ψυχοσύνθεση μέσα από 9 μονόπρακτα που αγγίζουν εντελώς διαφορετικές πτυχές της ζωής.
Αυτή την Τετάρτη σειρά έχει το “MORENDO” με την Εύα Κεχαγιά. Ένα μονόλογος που αντικατοπτρίζει τις παραισθήσεις της Μαρίας Κάλλας, λίγο πριν το θάνατό της ενώ βρίσκεται απομονωμένη σε ένα διαμέρισμα του Παρισιού. Αναμνήσεις, βιώματα και όνειρα έρχονται να την επισκεφτούν, τη στιγμή που εκείνη πιστεύει ότι βρίσκεται στα καμαρίνια πριν μια ακόμα μεγάλη παράσταση.
Η επιτυχημένη σειρά παραστάσεων έρχεται και στη Θεσσαλονίκη, φιλοξενείται στο Θέατρο Αριστοτέλειον και γοητεύει με την ειλικρινή αυθεντικότητά του.
Τετάρτη 25/11
Η «Φαλακρή Τραγουδίστρια» του Ευγένιου Ιονέσκο στο Θέατρο Αυλαία
Σε εκείνες τις ατελείωτες συζητήσεις μεταξύ των θεωρητικών της κουλτούρας, σημαντικό μέρος καταλαμβάνει πάντα το θεμελιώδες ερώτημα Ποιος είναι ο σκοπός της τέχνης; Η εύκολη απάντηση σε αυτό, είναι το να γεννήσει συναισθήματα σε αυτούς που τη βιώνουν. Αυτή είναι όμως η πρώτη ανάγνωση. Όταν η τέχνη καλείται να δώσει διεξόδους, το πράγμα περιπλέκεται.
Ο Ιονέσκο έλεγε ότι ο τρόπος που έχει το θέατρο να φτάνει σε εκείνη την περιοχή που δεν υπάρχει ούτε σανίδι, ούτε ζωή είναι η υπερβολή. Σκοπός του θεάτρου είναι η διόγκωση, ήταν τα ακριβή λόγια του. Υπερβολή στα πάντα, από τους χαρακτήρες και το συναίσθημα, μέχρι τα σκηνικά και το σενάριο. Με αυτό το πνεύμα σκιαγράφησε τη «Φαλακρή Τραγουδίστρια», ένα από τα πλέον μνημειώδη του έργα, που δεν έχει σταματήσει να παίζεται ούτε μια χρονιά από το 1950 που έκανε την πρεμιέρα του στο Παρίσι.
Αυτή την Τετάρτη ξεκινά ένας κύκλος παραστάσεων στο Θέατρο Αυλαία, σε σκηνοθεσία Βασίλη Βασιλάκη, με την ελπίδα ότι μετά το τέλος της κάθε παράστασης η κανονικότητα επανέρχεται. Εκτός αν έχει μέχρι τότε αλλάξει η δική μας οπτική ως προς αυτήν…
Πέμπτη 26/11
13η Γιορτή της Jazz, στο Eightball Club
Δεν υπάρχουν πολλά που μπορεί να πει κανείς. Η jazz είναι από τις μουσικές που δε μαθαίνονται. Δε γίνεται κάποιος να το πάρει απόφαση μια μέρα και να πει ότι θα στρωθεί να μελετήσει τη δισκογραφία της κάμποσους μήνες ώστε να έχει ολοκληρωμένη άποψη. Ανήκει μαζί με 2-3 άλλες φόρμες, σε εκείνες τις μουσικές που πρέπει να είσαι ακροατής ολόκληρης ζωής για να αντιληφθείς τι γίνεται και πάλι δε θα είναι αρκετό.
Για αυτού του είδους τους ανθρώπους λοιπόν, από αυτή την Πέμπτη και μέχρι την Κυριακή πραγματοποιείται στο Eightball Club η 13η Γιορτή της Jazz που φέτος έχει ως κεντρικό θέμα τον αυτοσχεδιασμό. Μέσα από σεμινάρια και ζωντανές εμφανίσεις θα παρουσιαστούν οι ποικιλόχρωμες φορεσιές που μπορεί να αναδείξει ένα jazz κομμάτι, με πρωταγωνιστές μερικούς από τους πλέον εξέχοντες Έλληνες μουσικούς. Οι συμμετοχές των Μάνου Κούρτη, Γιώργου Κοντραφούρη, Αλέκου Παπαδόπουλου και Γρηγόρη Σημαδόπουλου θέτουν το πλαίσιο και η πολύτιμη συνοδεία των υπολοίπων συνεργατών τους εγγυάται ένα 4μερο περιπετειώδους μουσικής, σεμιναριακής μάθησης και αυτοσχεδιαστικής ελευθεριότητας.
Παρασκευή 27/11
Ο Μίλτος Πασχαλίδης γιορτάζει τα 20 χρόνια του στη δισκογραφία στο Club του Μύλου
Μην κοιτάς που είναι συναισθηματικό και εσωστρεφές, το ελληνικό έντεχνο τραγούδι είναι σκληρή αρένα. Έχει τεράστιες αγάπες και παθιασμένα μίση. Από την άλλη πλευρά, το Μίλτο Πασχαλίδη τον συμπαθούν οι πάντες. Δε μπορεί να είναι μόνο λόγω της όμορφης μουσικής του, αυτά τα θέματα πάντα άπτονται του χαρακτήρα.
Συνεπής, εμπνευσμένος και ειλικρινής, αυτές τις μέρες κλείνει 20 χρόνια στο τραγούδι και ενόψει της επερχόμενης live κυκλοφορίας του από το θέατρο Βράχων, επιστρέφει για 2 εμφανίσεις στη Θεσσαλονίκη και το Club του Μύλου.
Σε αυτές τις βραδιές θα παρουσιάσει τον κορμό της δισκογραφίας του και θα μοιραστεί με το πολυπληθές κοινό του τις σημαντικότερες στιγμές που έχτισαν τη μεταξύ τους σχέση.
Σάββατο 28/11
Η παράσταση χοροθεάτρου «Τα παπούτσια του βαρύτονου» στο BlackBox
Ο κύριος Χαρίτονος δεν την παλεύει καθόλου. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να περιγραφεί η κατάσταση του. Είναι μονίμως αγχωμένος και αυτό εκδηλώνεται ψυχοσωματικά στα πόδια του, τα οποία όλο και φουσκώνουν. Η μόνη λύση που έχει σκεφτεί είναι να παραγγέλνει στον υποδηματοποιό του συνεχώς μεγαλύτερα παπούτσια. Ούτε καν η αγαπημένη του μουσική δε μπορεί να τον ηρεμήσει, μάλιστα είναι η ψύχωσή του με τη νότα Λα, που του δημιούργησε αυτό το πρόβλημα εξ αρχής.
Αυτό το γόρδιο δεσμό περιπλεγμένης ψυχοσύνθεσης καλούνται να λύσουν ο Γιώργος Νικόπουλος και ο Δημήτρης Πολίτης σε αυτή την παράσταση, με εργαλείο έκφρασης το χορό. Η χορογραφία αφηγείται αυτό το μπέρδεμα και περιγράφει τις προσπάθειες του κύριου Χαρίτονου να βρει λύση.
Η μουσική του Δημήτρη Μπασλάμ και η σκηνοθεσία του Δημήτρη Σωτηρίου θέτουν το πλαίσιο σε αυτή τη χορευτική παράσταση του Θεάτρου BlackBox, που είναι παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας.
Περιγραφή μέσω του χορού, σε ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα. Να ευχηθούμε καλή τύχη;
Κυριακή 29/11
Street Food στο ιστορικό Art House
Πάντα στην ιστορία του ανθρώπου οι μεγαλύτεροι ήρωες ήταν αυτοί που δεν πεθαίνουν εύκολα. Και για την ιστορία της Θεσσαλονίκης το Art House είναι ένας τέτοιος. Φέτος μετράει 16 χρόνια παρουσίας, έχοντας ακροβολιστεί κατά καιρούς σε όλα τα μήκη και πλάτη της πόλης (από το club του Μύλου, στην Αλυσίδα, στη Βογατσικού και τώρα στην οδό Βεροίας 3) και τα γιορτάζει με μια σειρά events.
Αυτή την Κυριακή κατά την προσφιλή του συνήθεια φιλοξενεί street food sessions, όπου κάθε φορά μια διαφορετική κουζίνα καταλαμβάνει το χώρο, και οι επισκέπτες μπορούν να δοκιμάσουν δωρεάν τη θεματική της κάθε γαστρονομικής έκθεσης. Στα πλαίσια των γενεθλίων, δε θα μπορούσε να είναι κάτι διαφορετικό από κλασικό σπιτικό party των παιδικών μας χρόνων, με πιτάκια, κεφτεδάκια, καναπεδάκια και λοιπά retro fingerfood, έχοντας ως κορωνίδα την πατροπαράδοτη τούρτα.
Όλα αυτά, συνοδευόμενα από μουσική σε εορταστική διάθεση από νωρίς το απόγευμα. Ενδεικτική περίπτωση ενός street food session; Κάτι σαν κι αυτό…
