Tα κοσμήματα
Μια ηλικιωμένη κυρία αποφάσισε να πληρώσει έναν καλό ζωγράφο να της φτιάξει το πορτρέτο της. Και του λέει:
«Ζωγράφισε και μερικά σκουλαρίκια με διαμάντια, ένα περιδέραιο με διαμάντια, βραχιόλια με σμαράγδια, ρουμπίνια καρφίτσες και ένα χρυσό ρολόι Ρόλεξ».
«Μα αφού δεν φοράς τίποτα από όλα αυτά γιατί να το κάνω αυτό;» είπε ο ζωγράφος.
«Το ξέρω,» είπε η γυναίκα. «Σε περίπτωση όμως που εγώ πεθάνω πριν τον άντρα μου, και είμαι σίγουρη ότι θα ξαναπαντρευτεί, θέλω η καινούργια γυναίκα του να κάνει άνω-κάτω το σπίτι ψάχνοντας για αυτά τα χρυσαφικά και να του κάνει τη ζωή μαρτύριο».
Ασε το παιδί να μαθαίνει
Μια οικογένεια ταξιδεύει με το τρένο. Ο πατέρας, η μητέρα και το παιδί κάθονται λοιπόν δίπλα στο παράθυρο και απολαμβάνουν το τοπίο. Το παιδί είναι όμως περίεργο, και ρωτάει συνέχεια:
- «Μπαμπά, τι είναι αυτό εκεί;»
- «Δεν ξέρω παιδί μου», απαντά ο πατέρας.
Το μικρό όμως επιμένει:
- «Μπαμπά, κι αυτό εκεί;»
- «Δεν ξέρω παιδί μου», απαντά και πάλι ο πατέρας.
Η μητέρα επεμβαίνει και παρατηρεί:
- «Ασε τον πατέρα σου ήσυχο, παιδάκι μου!»
Και ο πατέρας διαμαρτυρόμενος:
- «Μα τι λες, χρυσή μου; Ασε το παιδί να μαθαίνει!»
«Η κοινωνία επιτίθεται νωρίς, όταν το άτομο είναι ακόμα ανυπεράσπιστο».
B.F. Skinner, 1904-1990, Αμερικανός ψυχολόγος
