Επίδομα αναπηρίας!…
Όταν ήταν να πάρω σύνταξη πήγα στο ΙΚΑ. Η γυναίκα στο γκισέ μου ζήτησε την ταυτότητά μου για να δει την ηλικία μου. Έψαξα στις τσέπες μου και διαπίστωσα ότι είχα ξεχάσει το πορτοφόλι μου στο σπίτι. Το είπα στην υπάλληλο και είπα ότι θα ξαναπέρναγα αργότερα. Εκείνη, για να αποφύγω την ταλαιπωρία, μου λέει:
-Ξεκούμπωσε το πουκάμισό σου.
Ξεκούμπωσα το πουκάμισο και φάνηκαν οι λευκές τρίχες στο στήθος μου. Η υπάλληλος είπε:
-Σίγουρα είστε σε ηλικία για σύνταξη και προώθησε την αίτησή μου.
Όταν γύρισα σπίτι είπα την ιστορία στη γυναίκα μου κι αυτή σχολίασε:
-Έπρεπε να είχες κατεβάσει το παντελόνι σου. Θα έπαιρνες και επίδομα αναπηρίας…
Και έτσι άρχισε ο καυγάς…
Η γυναίκα μου και εγώ είχαμε πάει στην συνάντηση των παλιών συμμαθητών του σχολείου της. Η γυναίκα μου κοίταζε έναν μεθυσμένο να πίνει μόνος του στο διπλανό τραπέζι.
-Τον ξέρεις; τη ρώτησα.
-Ναι. Τα είχαμε παλιά. Έμαθα ότι άρχισε το ποτό μόλις χωρίσαμε και δεν τον έχει δει κανείς ξεμέθυστο από τότε.
-Θεέ μου, είπα. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι ο εορτασμός θα κράταγε τόσα χρόνια;
Και έτσι άρχισε ο καυγάς…
«Το θάρρος είναι ένα προσόν τόσο απαραίτητο για τη διατήρηση της αρετής, που πάντα προκαλεί σεβασμό, ακόμα και όταν συνδυάζεται με αμαρτία».
Samuel Johnson, 1709-1784, Άγγλος συγγραφέας
