Του ΝΙΚΟΥ ΚΑΜΠΑΝΗ, Συγγραφέα - Ερευνητή
Ο Ιάπωνας καθηγητής Fakurai, Πρόεδρος της Ιαπωνικής Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών, με τα διάμεσα, Dr. Sikuzo, Nagao, τους Vanom και Mita, μαζί με τον καθηγητή Inamato και τους εννέα δασκάλους της Σχολής Nisikatsura, απέδειξε ότι η σκέψη ψυχογραφείται ως εξής: Το διάμεσο σκέπτονταν έντονα ορισμένο γράμμα ή σχήμα του Κινεζικού αλφαβήτου. Μέσα σε σφραγισμένο δέμα ευρίσκονταν αρνητικές φωτογραφικές πλάκες σε απόσταση μέχρι 22 μέτρων από το διάμεσο. Ό,τι σκέπτονταν το διάμεσο αποτυπώνονταν στην πλάκα, την οποία καθόριζαν εκ των προτέρων λ.χ. την 4η ή την 5η πλάκα, (Τανάγρα, «Ψυχικές Έρευνες», 1929). Ο Stanley de Bath, στο βιβλίο του «Τα Αισθησιακά Φαινόμενα του Πνευματισμού» αναφέρει ότι μερικοί πειραματιστές, κατόρθωσαν να φωτογραφήσουν εικόνες της σκέψεώς τους, λ.χ. σκούφο, ράβδο, φιάλη, με έντονη συγκέντρωση 15 περίπου λεπτών.
Είναι γνωστό ότι την ενέργεια της σκέψεως συνοδεύουν ορισμένες μοριακές κινήσεις στον εγκέφαλο οι οποίες μετατρέπονται σε φυσικές δονήσεις, και οι οποίες λόγω της υπερβολικής τους σμικρότητας μπορούν να δρουν απ’ ευθείας επί της φωτογραφικής πλάκας.
Ο Ιταλός Καθηγητής Cazzamali του Πανεπιστημίου του Μιλάνου απέδειξε ότι τα εκπεμπόμενα ραδιοκύματα από τον εγκέφαλο κατά τα ψυχικά φαινόμενα, είναι μήκους ποικίλλοντος (απεριοδικά) και ότι, όπως όλα τα βραχέα κύματα μεγάλης συχνότητας, παρελήφθησαν και τα εγκεφαλικά ραδιοκύματα, με αποδέκτες ασυρμάτου βραχέων κυμάτων συχνότητας 100-200 MHz και μήκους κύματος 4-10 μέτρων. Άλλωστε, προ πολλού, στην καθημερινή πρακτική της ιατρικής χρησιμοποιείται το ήλεκτρο-εγκεφαλογράφημα, του οποίου η γραφική παράσταση είναι διάφορος όταν το άτομο είναι εν ηρεμία, ή εάν στον εγκέφαλο υπάρχουν ανατομικές αλλοιώσεις, γι’ αυτό και χρησιμεύει ως διαγνωστικό μέσον στις λανθάνουσες ή τις ελαφρές μορφές επιληψίας, στον εντοπισμό όγκου ή αποστήματος στον εγκέφαλο κ.λπ. Το γεγονός ότι η σκέψη του ανθρώπου αποτυπώνεται κατά βούληση, επί ορισμένης εκ των προτέρων φωτογραφικής πλάκας, είναι σοβαρή απόδειξη, ότι η ακτινοβολία του ανθρωπίνου εγκεφάλου διαφέρει από όλες τις άλλες, γνωστές στην επιστήμη ακτινοβολίες του αυτού μήκους κύματος κατά τούτο, ότι διατηρεί το ενσυνείδητο, το οποίο ουδεμία εκ των ακτινοβολιών αυτών έχει. Ποιά συμπεράσματα θα προκύψουν από την παρατήρηση αυτή, θα το δούμε στη συνέχεια. Ο J. William Crookes, στο βιβλίο του «Μελέται επί των Φαινομένων του Πνευματισμού», αναφέρει τα κάτωθι: «Τινές των φυσιολόγων υποθέτουν, ότι τα ουσιώδη νευρικά κύτταρα δεν εφάπτονται αλλήλων πραγματικώς, αλλά ότι χωρίζονται υπό στενού χάσματος το οποίον κατά τον ύπνον ευρύνεται, στενεύει δε μέχρι σχεδόν εξαλείψεως κατά την διανοητική δράση. Η τοιαύτη κατάστασις τόσον παραδόξως ομοιάζει προς το σωλήνα του Branly ή του Lodge ώστε να υπαινίσσεται περαιτέρω αναλογίαν... Δεδομένου δε ότι οι ιστοί, εγκεφάλου και νεύρων, ομοιάζουν, είναι ευνόητον ότι, ενδέχεται να ενυπάρχουν εις τον εγκέφαλον σωροί τοιούτων νευρικών σωλήνων, ειδική λειτουργία των οποίων είναι να δέχωνται εντυπώσεις προερχόμενες έξωθεν, δια της οικονομίας της συνδεούσης αιθερικά κύματα καταλλήλων μεγεθών...». Σύμφωνα με τις ιδέες αυτές του Crookes, ο εγκέφαλος ενός ανθρώπου μπορεί να επικοινωνεί με τον εγκέφαλο ενός άλλου ανθρώπου και να του μεταβιβάζει σχήματα και ιδέες και να δέχεται τέτοιες χωρίς να χρησιμοποιεί τις γνωστές στην επιστήμη σήμερα αισθήσεις, αλλά μόνον δια της εκπομπής και λήψεως των αοράτων υπερβραχέων κυμάτων της σκέψεως, τα οποία μπορούν να παραληφθούν και ακουσίως, χωρίς δηλαδή να το θέλει ο σκεπτόμενος ή και ο πομπός. Εννοείται όμως ότι αυτό θα συμβεί μόνον εάν ο δέκτης είναι συντονισμένος με τον πομπό, κάτι που παρατηρείται στις 80-90% των περιπτώσεων, όπως συμβαίνει στην αυτόματη γραφή.
Η πρακτική εφαρμογή του ανωτέρου γεγονότος μπορεί να εφαρμοσθεί στην εγκληματολογία, τοποθετώντας πλησίον του υπνωτισμένου διαμέσου το προς ανάκριση ύποπτο άτομο, οπότε οσονδήποτε και αν προσπαθήσει να μη σκέπτεται το έγκλημά του ο ύποπτος, το διάμεσο θα δεχθεί τις σκέψεις του, όχι μόνον από την ενεργό, αλλά και από την λανθάνουσα μνήμη του, και τα υποδεικνυόμενα με τον τρόπο αυτό νέα ίχνη, μπορούν να κατευθύνουν προς έρευνα τη δικαστική αρχή. Βέβαια, πρέπει να τονισθεί ότι αυτά μόνον ως τεκμήρια προς εξακρίβωση μπορούν να θεωρηθούν και όχι ως αποδείξεις.
ΤΗΛΕΠΑΘΕΙΑ
Τηλεπάθεια καλείται η μετάδοση κάποιου αισθήματος το οποίο αισθάνεται ένας οργανισμός Α επί ενός άλλου οργανισμού Β, χωρίς αυτός να γνωρίζει κάτι εκ των προτέρων, ή η δια παραστάσεων επικοινωνία μεταξύ δύο ή περισσοτέρων ανθρώπων, καθώς και η μεταξύ ζώων και ανθρώπων επικοινωνία, ανεξαρτήτως της μεταξύ αυτών αποστάσεως. Τα φαινόμενα της τηλεπάθειας είναι ανώτερος βαθμός ψυχικών φαινομένων από την απλή μεταβίβαση της σκέψεως, διότι τα φαινόμενα της τηλεπάθειας είναι πολυπλοκότερα, πολυσυνθετώτερα και ποικίλα. Η δε ποικιλία αυτών οφείλεται στο ότι η ψυχική κατάσταση, του υποκειμένου-δέκτη, κατά τη στιγμή της εκπομπής του σήματος, υπό πάσχοντος ανθρωπίνου οργανισμού, ο οποίος είναι ο πομπός, είναι διάφορος από άτομο σε άτομο. Τα φαινόμενα της τηλεπάθειας γίνονται αντιληπτά είτε υπό ενός ανθρωπίνου δέκτη είτε και υπό πολλών, σπανίως μεν σε εγρήγορση συνήθως όμως σε όλες τις φάσεις της μειώσεως των αισθήσεων του δέκτη από την ελαφρά μείωση των αισθήσεων, την ελαφρά ζάλη, τον ελαφρύ λήθαργο, μέχρι τον ίλιγγο και τον φυσιολογικό ύπνο.
Κάτι παρόμοιο είναι και η προαίσθηση, κατά την οποία σε κατάσταση εγρηγόρσεως παράγεται κάποιο αίσθημα για κάποιο πράγμα το οποίο πρόκειται να συμβεί στο μέλλον. Καθημερινά καταγράφεται μεγάλος αριθμός προαισθημάτων στους περισσότερους ανθρώπους, ως παράδειγμα δε θα αναφέρουμε ένα περιστατικό κατά το οποίο μια κυρία παραθέριζε με τη δεκαετή κόρης της σε ένα χωριό του Texas. Μια μέρα η κόρη της είχε απομακρυνθεί από την οικία και έπαιζε πλησίον της σιδηροδρομικής γραμμής, οπότε ξαφνικά είχε την προαίσθηση ότι η κόρη της πρόκειται να πάθει δυστύχημα, και ότι πρέπει να προλάβει να την σώσει. Έσπευσε, βρήκε την κόρη της και την έφερε στην οικία. Μετά λίγη ώρα η διερχομένη αμαξοστοιχία εκτροχιάσθηκε στο μέρος εκείνο και σκοτώθηκαν τρία άτομα. (Σ. Δοντά, «Πνευματισμός και Υπνωτισμός»). Ανώτερος βαθμός της προαισθήσεως είναι τα προφητικά όνειρα, κατά τα οποία στη διάρκεια του ύπνου οι ονειρικές παραστάσεις, υποδηλούν με συμβολικό τρόπο τα μέλλοντα να συμβούν, όπως το όραμα του Δανιήλ και άλλα παρόμοια.
Κατά την διαίρεση του Τανάγρα («Ψυχικαί έρευναι», 1925), από πρακτικής απόψεως παρατηρούνται οι κάτωθι μορφές τηλεπάθειας:
Η απλή μορφή, κατά την οποία το ευαίσθητο άτομο, ο δέκτης, βλέπει συνήθως αυτούσιο τον πομπό. Αυτό σημαίνει ή ότι μετά από λίγο θα δεχθεί επίσκεψη του δρωμένου ατόμου, ή πληροφορείται αργότερα, ότι στο εν λόγω άτομο επήλθε κάποιος κίνδυνος, ή ατύχημα σοβαρό, ή και θάνατος την ιδία ακριβώς στιγμή κατά την οποία είδε το άτομο αυτό.
Η αναπαραστατική μορφή, κατά την οποία το ευαίσθητο άτομο βλέπει όχι μόνον τον πομπό, αλλά ολόκληρη την σκηνή του γεγονότος, του δυστυχήματος ή του κινδύνου, όπως ακριβώς έλαβε χώρα. Κλασσικό παράδειγμα είναι αυτό του Απολλωνίου Τυανέως, ο οποίος ενώ μιλούσε στο πλήθος, ξαφνικά άρχισε να αφαιρείται και να χάνει το λόγο του, ωσάν κάτι να έβλεπε, και ξαφνικά, μπροστά στο απορημένο πλήθος, κραύγασε, «παίε τον τύραννον». Τη στιγμή εκείνη εδολοφονείτο ο αυτοκράτωρ Διομητιανός.
Μορφή ανακοινωτική, κατά την οποία ο ίδιος ο πομπός ή άλλο ζωντανό πρόσωπο εμφανιζόμενο, ανακοινώνει ένα συγκεκριμένο γεγονός κατά τη στιγμή που αυτό συμβαίνει.
Αποχαιρετισμοί ή παρακλήσεις, κατά την οποία ο πομπός εμφανίζεται να αποχαιρετά ή να δίνει ορισμένες παραγγελίες. Στην μορφή αυτή, είναι άξιο ιδιαιτέρας μνείας το γεγονός ότι τα τυχόν παριστάμενα στο δωμάτιο του δέκτη ζώα, σκύλοι, πτηνά, γάτες, αυτά πρώτα αντιλαμβάνονται το φαινόμενο, ταυτοχρόνως όμως έστω και αν πρόκειται περί του κυρίου των καταλαμβάνονται από ανεξήγητο πανικό, τρέμουν ολόσωμα και με ορθωμένες τις τρίχες φεύγουν και προσπαθούν να βρουν καταφύγιο.
Ψυχοπαθητική μορφή, κατά την οποία, το ευαίσθητο άτομο αισθάνεται άνευ λόγου μία ανεξήγητη κατάπτωση, βαρυθυμία, μελαγχολία, ή τάση προς θρήνο. Βραδύτερα εξακριβώνεται ότι την ιδία αυτή στιγμή ο πομπός κινδύνευσε ή πέθανε.
Μορφή τηλεκινητική, κατά την οποία ο δέκτης ή οι δέκτες κατά τη στιγμή του κινδύνου ή του ατυχήματος του πομπού, αντιλαμβάνονται να συμβαίνουν ποικίλα περίεργα γεγονότα, όπως κίνηση αντικειμένων, αναστροφή, ή πτώση των φωτογραφιών του πομπού άνευ βλάβης των σχοινιών ή των καρφιών, να θραύονται ή να ραγίζουν κάτοπτρα ή ύαλοι φωτογραφιών, να ανοίγουν αυτομάτως παράθυρα ή πόρτες κλειδωμένες, να σταματούν ρολόγια ένεκα θραύσεως του ελατηρίου των και, τουναντίον, άλλα που είχαν από ετών βλάβες, και δεν μπορούσαν να επισκευασθούν, να λειτουργούν αυτομάτως και να σημαίνουν την μοιραία ώρα.
Μορφή Ηχητική, κατά την οποία το ευαίσθητο άτομο ή και πολλά άτομα ακούν διάφορα ακουστικά φαινόμενα, όπως σφυρίγματα εντάσεως στα αυτιά, κρότους διαφόρους και εντάσεως από του απλού κρότου επί ξύλων, μέχρι εκπυρσοκροτήσεων, ή ήχου σπασμένων γυαλιών, ή και κρότων που ομοιάζουν με τα βήματα του πομπού που διέρχεται κατά τη στιγμή εκείνη στο μεταθανάτιο επίπεδο, μουσικές αρμονίες αντιληπτές σε όλους τους παρισταμένους, ιδίως όταν ο πομπός είναι μουσικός.
Μορφή φωτεινή, κατά την οποία ο πομπός εκδηλώνει την ενέργειά του με φωτεινές εκδηλώσεις, όπως να ανάβουν σβησμένοι ηλεκτρικοί λαμπτήρες ή να εμφανίζεται ένα λευκάζων θάμβωμα που έχει ανθρώπινο σχήμα. Από τα ανωτέρω καταφαίνεται ότι ο παράγοντας του ανθρωπίνου οργανισμού που δρα ως πομπός, διατηρεί την αντίληψη, τη μνήμη, τη βούληση και τη δυναμική ενέργεια. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα από πού πηγάζει αυτή.
Προκαλείται από το αιθερικό σώμα του ατόμου, που υπέστη το ατύχημα ή το βίαιο θάνατο, οπότε στις περιπτώσεις αυτές διατηρεί μερικά υλικά στοιχεία του οργανισμού του και όταν διαχωρίζεται από το γήινο, το σάρκινο σώμα είτε προσωρινά, όταν το ατύχημα δεν είναι θανατηφόρο, είτε οριστικά (θάνατος) μπορεί χάρις στα υλικά αυτά μόρια τα οποία διατηρεί, να επηρεάσει τις αισθήσεις ενός ή και περισσοτέρων προσώπων στα οποία ήθελε να εκδηλώσει το ατύχημα που του συνέβη. Σε άλλες όμως περιπτώσεις μπορεί, άγνωστο όμως σε μας κάτω από ποιές συνθήκες συμβαίνει αυτό, αντί των διαφόρων άνω εκτεθέντων τηλεπαθητικών φαινομένων να εκδηλώνεται αυτούσιο το φάσμα του παθόντος το ατύχημα, είτε σιωπηλό είτε με ομιλία.
Συνέχεια την επόμενη Κυριακή
ΑΡΧΕΙΟ
