Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
Να τον ακολουθήσουμε στον κόσμο του Twitter μας καλεί ο Μανώλης Ανδριωτάκης μέσα από το ντοκιμαντέρ του που θα προβληθεί απόψε στις 20.00 στην αίθουσα Τώνια Μαρκετάκη (και αύριο στη μία στο Ολύμπιον). Τίτλος του; «Ακολούθησέ με: εξερευνώντας το Twitter».
Μετά από τρία χρόνια έρευνας, πλούσιο υλικό, συζητήσεις με χρήστες, αλλά και κάποιους ειδικούς, ο δημιουργός έφτιαξε με την κάμερά του ένα ντοκιμαντέρ για αυτή την πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης.
«Το twitter κομίζει σίγουρα μια μεγάλη δυναμική στη δημόσια σφαίρα. Μας παρέχει ένα πάρα πολύ καλό εργαλείο συζήτησης, μετάδοσης γνώμης και πληροφορίας, ύπαρξης και συνύπαρξης εντός φυσικά του ψηφιακού κόσμου. Όμως εκτός από τις ευκαιρίες, υπάρχουν και κάποια σκοτεινά σημεία», δήλωσε στον «Τ.Θ.». Και τόνισε πως αν βγαίνει κάτι από την ταινία είναι πως «το twitter αποτελεί ένα ποικιλόμορφο και πολυεπίπεδο εργαλείο που τη μορφή του τη δίνουν οι χρήστες του». Εσείς θα κάνετε follow;
-Πείτε μας δυο λόγια για την ταινία.
-Ουσιαστικά είναι μια εξερεύνηση της κοινωνικής πλατφόρμας του twitter μέσα από τα μάτια απλών χρηστών, αλλά και κάποιων ειδικών που διαπραγματεύονται τη φύση αυτού του θαυμαστού καινούριου κόσμου των νέων μέσων. Αναφερόμαστε δηλαδή σε μια μηχανή συνδέσεων μεταξύ ανθρώπων, ανθρώπων και σκοπών, πολιτών και πολιτικών. Το ντοκιμαντέρ βασίστηκε σε μια τρίχρονη έρευνα που έκανα.
-Θα λέγατε ότι αποτελεί τη συνέχεια από προηγούμενό σας ντοκιμαντέρ δεδομένου ότι έχετε κάνει ταινία και για τα blog;
-Είναι η φυσική συνέχεια, η εξέλιξη της ταινίας που είχαμε κάνει μαζί με τη Μέντη Μέγα για τα blog και τους bloggers.
-Τι καινούριο προκύπτει από το twitter, πόσο μεγάλη είναι η δύναμή του;
-Το twitter κομίζει σίγουρα, όπως και όλες οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, μια μεγάλη δυναμική στη δημόσια σφαίρα. Μας παρέχει ένα πάρα πολύ καλό εργαλείο συζήτησης, μετάδοσης γνώμης και πληροφορίας, ύπαρξης και συνύπαρξης εντός φυσικά του ψηφιακού κόσμου.
Όμως εκτός από τις ευκαιρίες, υπάρχουν και κάποια σκοτεινά σημεία, που κι εγώ με κάποιο τρόπο τα διαπραγματεύομαι στο ντοκιμαντέρ από μια ψύχραιμη σκοπιά. Έχουμε το βλέμμα στο μέλλον, αλλά δεν υιοθετούμε άκριτα το μέσο.
Προσωπικά εστίασα στο twitter γιατί βρήκα ότι είναι ένα εργαλείο πολύ πιο δυνατό, έχει βέβαια και κάποιες τάσεις ελιτισμού, ενώ το facebook είναι πιο λαϊκό μέσο.
Παγκοσμίως έχει 500 εκατομμύρια χρήστες και στην Ελλάδα έχει γύρω στους 200.000, αλλά βλέπω σε αυτό μια μεγαλύτερη ευκαιρία σε κάποια συγκεκριμένα πεδία που τα διαπραγματευόμαστε στο ντοκιμαντέρ.
Αν βγαίνει κάποιο συμπέρασμα από την ταινία είναι πως το twitter αποτελεί ένα ποικιλόμορφο και πολυεπίπεδο εργαλείο που τη μορφή του τη δίνουν οι χρήστες του. Αυτή είναι η φύση της πλατφόρμας. Οι χρήστες και οι ευφάνταστες ή λιγότερο ευφάνταστες χρήσεις που του δίνουν.
Ειρήσθω εν παρόδω είναι ένα μέσο που υπάρχει ελάχιστη κακόβουλη χρήση σε σχέση με το facebook. Υπάρχει μια πολύ έντονη δραστηριοποίηση των μεγάλων ειδησεογραφικών οργανισμών, επίσης υπάρχει μεγάλο πεδίο στο επίπεδο του campaigning (ΜΚΟ, κλπ), συχνή χρήση από πολιτικούς και οργανωμένες ομάδες, ακόμη και από κυβερνήσεις. Και δείχνει ότι ένας πολιτικός μπορεί να συνομιλεί με έναν πολίτη της διπλανής πόρτας, με έναν αναρχικό.
Η μεγάλη δυσκολία που εγείρει η ενασχόληση με το διαδίκτυο είναι η ευμετάβλητη φύση του. Δεν έχουμε να κάνουμε με ένα παγιωμένο φαινόμενο που παρουσιάζει κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, αλλά κάθε μέρα σχεδόν, σε τακτά διαστήματα παίρνει διαφορετικές μορφές και άλλα νοήματα. Ουσιαστικά βασίζεται στην ευμετάβλητη φύση του ανθρώπου που διαρκώς αλλάζει, σκέπτεται και εξελίσσεται. Αυτό που βλέπουμε περίτρανα, όπως το είδαμε και στην Αραβική Άνοιξη, είναι εργαλείο σύνδεσης και συνάντησης των ανθρώπων και όταν οι άνθρωποι συναντιούνται, είτε διαδικτυακά, είτε σε φυσικό χώρο, μπορούν να κάνουν εξαιρετικά πράγματα, αλλά και πολύ επικίνδυνα πράγματα. Το διαδίκτυο είναι δυνητικά οι πάντες και γι’ αυτό κατά τη γνώμη μου παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Και μάλιστα αυτό είναι το αντικείμενο ενός σεμιναρίου που θα το κάνω και στην πόλη σας το επόμενο Σάββατο και διαπραγματεύεται αυτό ακριβώς: ότι τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης είναι εργαλεία αλλαγής, βοηθούν να αλλάξεις εσύ ο ίδιος, αλλά ίσως να αλλάζουν και την κοινωνία μας σε κάτι πιο κοινωφελές και ανθρώπινο.
-Είπατε πριν ότι η έρευνα κράτησε τρία χρόνια. Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε;
-Είναι σχεδόν one man show. Είμαι και ο παραγωγός και ο ερευνητής… Έκανα σχεδόν τα πάντα, πολύ συνειδητά, και αυτό είναι η μεγάλη ευλογία αλλά ταυτόχρονα και κατάρα με την έννοια ότι αντιμετώπισα δυσκολίες οικονομικά. Και από ένα σημείο και μετά δεν μπόρεσα να το συνεχίσω γιατί η μεγάλη δυσκολία είναι που θα βάλεις τελεία.
Συνέχεια εμφανίζονταν μπροστά μου ενδιαφέροντες χρήστες και ευφάνταστες χρήσεις. Το τελευταίο γύρισμα το έκανα το καλοκαίρι, με έναν Θεσσαλονικιό χρήστη, τον Αστέρη Μασούρα, και ομολογώ ότι ήθελα ακόμη να κάνω νέα γυρίσματα, να μιλήσω με ανθρώπους που έβλεπα ότι κάνουν κάτι εξαιρετικό. Όμως είπα ότι δεν πρέπει να τραβήξει άλλο. Πάντως έχουμε υλικό και για άλλο ντοκιμαντέρ.
Πέρα από αυτό, έγινε αρκετή δουλειά που δεν εντάχθηκε στο σώμα του ντοκιμαντέρ, διότι προσπάθησα να φέρω αρκετούς από τους χρήστες σε ένα φυσικό χώρο, να διαδράσουν, αλλά αυτό δεν λειτούργησε. Φαίνεται ότι το off line με το on line έχουν τεράστια διαφορά σε σχέση με το τι λέγεται και τι δεν λέγεται.
Αλλά και η ίδια η επικαιρότητα του μέσου αλλάζει. Έτσι όπως έκανα πριν πέντε χρόνια το ντοκιμαντέρ για τους μπλόγκερς, που τώρα παρουσιάζουν μια κάμψη, φαντάζομαι ότι μετά από πέντε χρόνια το twitter μπορεί και να μην υπάρχει καθόλου και στη θέση του να μιλάμε για κάτι άλλο και να κάνω ντοκιμαντέρ για μια άλλη ιντερνετική ιστορία.
-Φέτος το φεστιβάλ συμπληρώνει 15 χρόνια. Ως θεατής τι θυμάστε; Και πώς βλέπετε το μέλλον ως νέος δημιουργός;
-Στο Φεστιβάλ έχω έρθει αρκετές φορές. Είναι η δεύτερη χρονιά που συμμετέχω με ταινία μου. Είναι ένας θεσμός που προσφέρει πάρα πολλά για την πόλη, αλλά και για τη χώρα μας, και το λέω και ως θεατής, αλλά και ως δημιουργός. Όσες φορές έχω έρθει έχω δει εκπληκτικά πράγματα και είναι κρίμα που μένουν μόνο σε αυτές τις προβολές. Αυτό βέβαια έχει να κάνει και με τις δομές των media. Και είναι και μαράζι των δημιουργών το ότι δεν έχουν πολλές ευκαιρίες προβολής.
Πιστεύω ότι το διαδίκτυο μας δίνει μια τρομερή δυνατότητα να δείξουμε τις ταινίες μας και αυτό θα κάνουμε στο garage tv, μια πλατφόρμα στην οποία είμαι συνιδρυτής και στην οποία έχουμε ήδη αρχίσει να ανεβάζουμε και ταινίες ντοκιμαντέρ.
Όσο για το μέλλον του φεστιβάλ εύχομαι να συνεχίσει να μας ανοίγει ορίζοντες.
Δεν επέλεξα τυχαία να ασχοληθώ με το ντοκιμαντέρ, παρόλο που έχω σπουδάσει σκηνοθεσία κινηματογράφου μυθοπλασίας. Θεωρώ ότι είναι ένα είδος που καλλιεργεί συνειδήσεις. Σε μια εποχή που οι ορίζοντες κλείνουν, στην επονομαζόμενη κρίση, νομίζω ότι το έχουμε ανάγκη και μπορεί να μας δείξει το φως στο τούνελ, και να μας υποδείξει ακόμη και λύσεις, να κατανοήσουμε καλύτερα τους εαυτούς μας να πάμε ένα βήμα πιο πέρα.
*Το εργαστήριο Social Media for change (Τα Μέσα Κοινωνικής ΔΙκτύωσης ως εργαλεία αλλαγής) θα γίνει το Σάββατο, 23 Μαρτίου στο Δυναμό Project Space, Τύπου 5, 10.00-16.00, με κόστος 60 Ευρώ. Περισσότερες πληροφορίες: www.andriotakis.com. Δήλωση συμμετοχών στο [email protected].
