1.000.000 ευρώ
Ήταν ένας πάμπλουτος που είχε τρεις κολλητούς. Κάποτε, λοιπόν, προσβλήθηκε από μια άσχημη ασθένεια. Τους κάλεσε τότε στο νοσοκομείο και τους είπε:
-Θα δώσω από ένα εκατομμύριο ευρώ στον καθένα σας και θέλω αυτά τα λεφτά να τα ρίξετε στον τάφο μου την ημέρα της κηδείας μου.
Την ημέρα της κηδείας του λοιπόν, ήταν εκεί και οι τρεις κολλητοί του. Ρίχνει ο πρώτος στεναχωρημένος μέσα στον τάφο μία βαλίτσα με λεφτά. Έρχεται η σειρά του δεύτερου, ρίχνει κι αυτός με δάκρυα στα μάτια μία τσάντα με λεφτά μέσ’ τον τάφο.
Πλησιάζει κι ο τρίτος και ρίχνει έναν μικρό φάκελο!
-Μα γιατί, του λένε οι άλλοι δύο, δεν έριξες τα λεφτά;
-Έριξα το ίδιο ποσό μ’ εσάς. Ένα εκατομμύριο ευρώ σε επιταγή. Όποτε θελήσει, μπορεί να την εξαργυρώσει!...
Το χειρότερο…
Ήταν ο Τοτός και επέστρεφε χαρούμενος από το χωράφι των δικών του, σιγοτραγουδώντας. Στο δρόμο τον βλέπει η κυρα-Γιώτα και έκπληκτη των ρωτά:
-Καλέ Τοτέ, πού είναι ο γάιδαρος;
-Τον έχασα.
-Μα καλά και δεν φοβάσαι μη σε μαλώσουν οι γονείς σου;
-Όχι καλέ, φαντάζεστε πόσο χειρότερο θα ήταν αν ήμουν πάνω του και χανόμουν και εγώ μαζί του;
«Ό,τι δεν συνέβη ποτέ, είναι ό,τι δεν ποθήσαμε αρκετά».
Νίκος Καζαντζάκης, 1883-1957, Έλληνας συγγραφέας
