Το φαινόμενο να σε πιάνει νευρικό γέλιο στις κηδείες δεν είναι και τόσο σπάνιο όσο πιστεύουν μερικοί. Ειδικά αν σου τύχει μια κηδεία παρόμοια με αυτήν που περιγράφεται παρακάτω, πολύ δύσκολα συγκρατείς τον εαυτό σου από το να κατουρηθεί πάνω του από τα γέλια. Το περιστατικό είναι 100% αληθινό και έλαβε χώρα σε μια επαρχιακή πόλη της Θράκης.
Τελείωσε, λοιπόν, η νεκρώσιμη ακολουθία του εκλιπόντος και οι συγγενείς και φίλοι συγκεντρώθηκαν στο μέρος όπου είχε ανοιχτεί ο λάκκος για την ταφή. Ελα όμως που εντός του λάκκου υπήρχε μια μεγάλη πέτρα η οποία εμπόδιζε τη σωστή τοποθέτηση του φέρετρου. Αμέσως κινητοποιήθηκαν οι πάντες ώστε να διαθέσει ο τοπικός δήμος ένα χειροκίνητο κομπρεσέρ, με σκοπό να σπάσουν την πέτρα και να την απομακρύνουν.
Ο υπάλληλος του νεκροταφείου, με περισσή σπουδή και δεξιοτεχνία, κατάφερε να σπάσει την πέτρα. Οταν όμως επιχείρησαν να κατεβάσουν το φέρετρο με τα σχοινιά, διαπίστωσαν ότι ο λάκκος ήταν και πιο στενός από όσο έπρεπε. Στην προσπάθεια να βολέψουν το φέρετρο, τους έπεσε από μέσα ο νεκρός. Τον τοποθέτησαν ξανά στην κάσα και στη συνέχεια έφεραν κασμάδες για να ανοίξουν το πλάτος του τάφου.
Δυστυχώς, οι προσπάθειες διαπλάτυνσης του μνήματος δεν ευοδώθηκαν, καθώς υπήρχαν εκατέρωθεν προηγούμενες ταφές της μητέρας και του αδελφού του εκλιπόντος με διάφορες στρώσεις τσιμέντου, με αποτέλεσμα το ξύλινο φέρετρο να μη χωράει με τίποτα στην τρύπα. Η ώρα κυλούσε, λύση δεν είχε βρεθεί και κάποια στιγμή ο υπεύθυνος του γραφείου τελετών σηκώθηκε κι έφυγε επειδή είχε κι άλλη κηδεία. Απέμειναν οι συγγενείς και φίλοι του νεκρού να συζητάνε πώς τα κατάφερε ο άτιμος που τους παίδευε εν ζωή με τις περιπέτειές του, να τους παιδεύει και μετά θάνατον.
Και τότε κάποιος πέταξε τη φαεινή ιδέα: Να πριονιστεί το φέρετρο. Πράγματι, έψαξαν και βρήκαν ένα πριόνι. Αρχικά, πριονίστηκε το κάτω μέρος του ξύλινου κασώματος, αλλά με προσοχή ώστε να μην πριονιστούν και τα πόδια του νεκρού. Οταν δοκίμασαν να το τοποθετήσουν μέσα στο λάκκο, είδαν ότι και πάλι δε χωρούσε. Κάτι δεν είχαν υπολογίσει σωστά. Επιασαν, λοιπόν, το πριόνι και άρχισαν να κόβουν το φέρετρο και από το πάνω μέρος, αυτό που ήταν κοντά στο κεφάλι. Φυσικά, ο νεκρός παρέμενε στο φέρετρο κατά τη διάρκεια των ξυλουργικών εργασιών, αλλά με τα πριονίσματα διαρκώς τρανταζόταν, προκαλώντας επιφωνήματα λύπης, θυμού αλλά και έκπληξης από τους παριστάμενους που δεν πίστευαν σε αυτό που έβλεπαν.
Τελικά η κάσα κόπηκε στις πρέπουσες διαστάσεις και η ταφή έγινε, αν και τα λουλούδια είχαν διαλυθεί και διασκορπιστεί. Χρειάστηκε να περάσει μιάμιση ώρα για να αναπαυτεί τελικά ο νεκρός, όπως άλλωστε ήταν και η επιθυμία του...
Με μια φράση, επρόκειτο για μια κηδεία αλά ελληνικά...
