Κάποια στιγμή η εγκληματικότητα στην Αθήνα έφτασε τα επίπεδα Νέας Υόρκης και Λος Άντζελες, με αποτέλεσμα να βγει ανακοίνωση ότι όποιοι κυκλοφορούν μόνοι τους το βράδυ, είναι υπ’ ευθύνη τους.
Μία νεαρή καθηγήτρια, διορθώνοντας τα γραπτά στο φροντιστήριο, ξεχάστηκε και με τρόμο διαπίστωσε ότι η ώρα πήγε έντεκα. Μπαίνει σε ένα λεωφορείο, στο οποίο ήταν μόνο ο οδηγός του και πάει και κάθεται ακριβώς στο κάθισμα από πίσω του, για να νιώθει περισσότερη ασφάλεια. Όμως, στην πρώτη στάση, ο οδηγός γυρνά και την κοιτά και της λέει με ψυχρή φωνή:
Η γυναίκα τρομοκρατείται, σηκώνεται και πατάει το κουμπί για την επόμενη στάση, προκειμένου να γλιτώσει από τον οδηγό. Αυτός συνεχίζει την πορεία, την κοιτάζει ταυτόχρονα από τον καθρέφτη με άγριο βλέμμα, η γυναίκα νιώθει τον τρόμο να την πλημμυρίζει. Μέχρι που στην επόμενη στάση, ο οδηγός γυρνά, της ρίχνει ακόμη ένα εγκληματικό βλέμμα και αναφωνεί:
Ένας Ζωνιανός μπαίνει στο ταξί:
-Πού πάμε; λέει ο ταξιτζής.
-Τράβα ευθεία.
Μετά από λίγο υπάρχει μια στροφή:
-Να στρίψω; ρωτάει ο ταξιτζής.
-Έχεις χαρτάκια;
«Η αλήθεια ενός ανθρώπου είναι κυρίως αυτό που κρύβει».
André Malraux, 1901-1976, Γάλλος συγγραφέας & πολιτικός
