Και παπάδες-τοκογλύφοι, σύμφωνα με το αστυνομικό ρεπορτάζ. Αυτοί ξεπέρασαν ακόμη και το ΔΝΤ στον τόκο. Εντάξει, μην τρελαίνεστε. Οι καιροί είναι δύσκολοι. Και στο κάτω-κάτω, ο ένας από τους δώδεκα μαθητές του Κυρίου ήταν φιλάργυρος, κλέφτης και προδότης. Πάντως θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν είναι και λίγες οι φορές που οι ιερείς πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης των πιστών τους. Ή, που τουλάχιστον έτσι νομίζουν. Πρόσφατα συνέβη ένα περιστατικό, επίσης σε περιοχή της Θεσσαλίας, που ταρακούνησε μια ολόκληρη ενορία. Μια των ημερών, χτύπησε το τηλέφωνο στο γραφείο του Δεσπότη της περιοχής.
-«Εμπρός»!
-«Καλημέρα, δέσποτα. Είμαι ο παπα-Κατσίμπρας. Είναι επείγον να σε δω. Μπορώ να έρθω από το γραφείο σου»;
-«Εννοείται, τέκνο μου. Σε περιμένω».
Όταν ο παπάς έφτασε εκεί, φαινόταν αρκετά ταραγμένος. Ο δεσπότης προσπάθησε να τον ηρεμήσει και τον πέρασε στο γραφείο του.
-«Λέγε, παιδί μου. Τι σε απασχολεί»;
-«Θυμάσαι που σου έλεγα για ένα χρυσό ρολόι που μου είχε δώσει ο Βλάσης ο Παρτσάλας, επειδή είχα δανείσει κάποια χρήματα στον κουμπάρο του, τον Κίτσο τον Κατσαπρόκα που ήθελε να ανοίξει καφενείο μαζί με τον ξάδελφό του, τον Μάρκο τον Λαδωμένο, αλλά δεν μπορούσε να μου πληρώσει τον τόκο και γι’ αυτό παρακάλεσε τον κουμπάρο του να μου αφήσει ενέχυρο το ρολόι του μέχρι να μαζέψει τα λεφτά»;
-«Ναι, θυμάμαι».
-«Ε, λοιπόν, το έχασα»!
-«Εχασες το χρυσό ρολόι; Μα εσύ το φορούσες πάντα στην εκκλησία».
-«Για να ακριβολογώ, δεν το έχασα. Μου το έκλεψαν, δε βρίσκω άλλη εξήγηση. Το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρω ποιος είναι ο κλέφτης. Υποψιάζομαι ότι θα είναι κάποιος από το ποίμνιο που κάθε Κυριακή έρχεται στην εκκλησία. Οι ίδιοι και οι ίδιοι είναι κάθε φορά. Κάποιος από αυτούς πρέπει να την έκανε τη δουλειά. Τη στιγμή που μου φιλούσε το χέρι, μου ξάφριζε και το ρολόι».
-«Μα είσαι και ανόητος, παιδί μου. Τα ακριβά ρολόγια δεν τα φοράνε στο χέρι που απλώνουν για φίλημα. Στο άλλο χέρι τα βάζουν».
-«Δέσποτα, το κακό έγινε τώρα. Το θέμα είναι ότι το ρολόι ήταν ενέχυρο κι εγώ πρέπει να το βρω και μάλιστα γρήγορα. Μπορείς να με βοηθήσεις»;
-«Εχω μια ιδέα. Πότε έχεις λειτουργία»;
-«Την Κυριακή».
-«Ωραία. Ακουσε προσεκτικά τι θα κάνεις. Πριν αρχίσει η λειτουργία, θα ζητήσεις από τους παρόντες να κάνουν απόλυτη ησυχία. Μετά, θα αρχίσεις να απαγγέλλεις, αργά και δυνατά, τις Δέκα Εντολές. Μόλις φτάσεις στην εντολή «Ου κλέψεις», είμαι σίγουρος ότι αυτός που σου πήρε το ρολόι θα νιώσει μεταμέλεια και θα σου το επιστρέψει. Μόνο φρόντισε να τον συγχωρήσεις».
-«Ευχαριστώ, δέσποτα. Θα κάνω ό,τι πεις».
Την επόμενη μέρα της λειτουργίας, ο παπά-Κατσίμπρας επισκέφθηκε ξανά τον Δεσπότη στο γραφείο του. Αυτή τη φορά ήταν ευδιάθετος. Μόλις μπήκε και χαιρέτισε τον ανώτερό του, σήκωσε το αριστερό χέρι του και έδειξε με εμφανή χαρά το χρυσό ρολόι, περασμένο και πάλι γύρω από τον καρπό του.
-«Πέτυχε, Δέσποτα. Σ’ ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια».
-«Ηταν καλή η ιδέα μου, τελικά. Έκανες αυτό που σου είπα»;
-«Σου λέω πέτυχε διάνα. Είσαι άνθρωπος με πολύ σοφία».
-«Μεταξύ μας, τέκνο μου, ποιος ήταν ο κλέφτης, τελικά»;
-«Α, ξέρεις δέσποτα, δε χρειάστηκε να φτάσω στην εντολή «Ου κλέψεις». Μόλις έφτασα στο «Ου μοιχεύσεις», θυμήθηκα ότι το είχα αφήσει στο σπίτι της Μαγδάλως της Ζευζεύκας».
