Δραματικές στιγμές ζουν οι οδηγοί αστικών λεωφορείων στη Νέα Υόρκη. Δεκάδες από αυτούς καταγγέλλουν κάθε χρόνο ότι γίνονται στόχος φτυσίματος από επιβάτες. Η διοίκηση των αστικών συγκοινωνιών στην αμερικανική μεγαλούπολη έχει λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να στηρίζει ψυχολογικά όσους οδηγούς υφίστανται αυτό το ψυχολογικό σοκ. Μάλιστα, όποιος οδηγός φάει φτυσίδι, παίρνει ενενήντα ημέρες αναρρωτική άδεια μετ' αποδοχών, ενώ αν το φτυσίδι το φάει στα μούτρα, η άδεια επεκτείνεται στους τέσσερις μήνες. Χαρακτηριστικά, ένας οδηγός χρειάστηκε 191 ημέρες για να συνέλθει από το φτύσιμο, καθώς το σάλιο του επιβάτη πήγε κατευθείαν στο μάτι του και έπαθε επιπεφυκίτιδα.
Στη Θεσσαλονίκη, ο σύλλογος εργαζομένων στον ΟΑΣΘ, μετά από επικοινωνία που είχε με τον αντίστοιχο σύλλογο στη Νέα Υόρκη, αποφάσισε να ζητήσει από τη διοίκηση τη λήψη αντίστοιχων μέτρων σε περιπτώσεις φτυσίματος οδηγών. Συγκεκριμένα, ο εκπρόσωπος των εργαζόμενων, Προμηθέας Γκαζίδης, συναντήθηκε με το νομικό εκπρόσωπο του οργανισμού, Φωκίωνα Χασοδίκη.
-”Το ζήτημα είναι σοβαρό, αγαπητέ κύριε. Οι οδηγοί αστικών λεωφορείων επιτελούν λειτούργημα και πρέπει να εργάζονται υπό καθεστώς πλήρους ηρεμίας. Κατά συνέπεια, η διοίκηση οφείλει να συμπαρίσταται σε όσους συναδέλφους δέχονται επιθέσεις με φτύσιμο από επιβάτες”.
-”Αγαπητέ μου, να είστε βέβαιος ότι η εργοδοσία είναι στο πλευρό των οδηγών και κατανοεί τον αγώνα τους. Ηδη, υπάρχει πρόνοια για την αντιμετώπιση τέτοιων θλιβερών περιστατικών. Η διοίκηση με έχει εξουσιοδοτήσει να σας ανακοινώσω ότι προνόησε να υπάρχουν διαθέσιμα για κάθε οδηγό του ΟΑΣΘ”.
-”Εννοείτε κάποια ρεπό για ψυχολογική ανάταση σε περίπτωση φτυσίματος”;
-”Οχι, εννοώ δύο πακέτα χαρτομάντηλα για τον καθένα. Και μάλιστα αρωματικά, ώστε να φεύγει η μυρωδιά του σάλιου. Δεν ξέρεις τι μπορεί να έχει φάει ο καθένας. Φαντάζεστε, κάποιος επιβάτης να έχει φάει σκορδαλιά και να σας φτύσει κατά πρόσωπο; Πώς θα φύγει η σκορδίλα αν δεν έχετε αρωματικό χαρτομάντηλο”;
-”Μα... έτσι αντιμετωπίζεται η κατάσταση; Αισθάνομαι ότι η διοίκηση δεν έχει αντιληφθεί τη σοβαρότητα του ζητήματος”.
-”Κάνετε λάθος. Η διοίκηση έχει προχωρήσει, εντελώς μυστικά, σε ενδελεχή έρευνα τους προηγούμενους μήνες, με σκοπό να καταλήξει σε αξιόπιστα συμπεράσματα σχετικά με τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος”.
-”Λοιπόν”;
-”Τα αποτελέσματα είναι περισσότερο ενθαρρυντικά από όσο τα φανταζόμασταν. Κατ' αρχήν, ένα μεγάλο ποσοστό επιβατών φτύνουν τους οδηγούς, αλλά μόνο λεκτικά. Δηλαδή, φωνάζουν “φτου σου!”, αλλά δε φτύνουν στην πραγματικότητα. Αυτοί λοιπόν εξαιρούνται. Υπάρχει επίσης ένα σημαντικό ποσοστό επιβατών οι οποίοι στην προσπάθειά τους να φτύσουν τον οδηγό, πετυχαίνουν το παρμπρίζ. Κι αυτοί θα πρέπει να εξαιρεθούν, καθώς ο οδηγός δεν υφίσταται προσωπική ζημία. Τέλος, υπάρχουν και επιβάτες που φτύνουν για καλό σκοπό. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια περίπτωση όπου μια ηλικιωμένη κυρία ανέβηκε στο λεωφορείο και αναγνώρισε στο πρόσωπο του οδηγού έναν ανιψιό της που είχε να τον δει από καιρό. Πλησίασε κοντά του και του είπε: “Στέργιο; Εσύ είσαι παλικάρι μου; Πώς μεγάλωσες βρε; Φτου σου, να μη σε βασκάνω”.
