Δωρητής σπέρματος…
Ένας γεράκος εμφανίζεται σε ένα νοσοκομείο και προτίθεται να γίνει δωρητής σπέρματος. Η νοσοκόμα που τον βλέπει του λέει:
-Δεν νομίζετε καλέ μου κύριε, ότι είστε λίγο μεγάλος γι αυτό;
Με την επιμονή του παππού, η νοσοκόμα πείθεται να τον δεχτεί και γι’ αυτό του δίνει το κατάλληλο μπουκαλάκι για να εναποθέσει τη συμβολή του στην επιστήμη. Τον πληροφορεί ότι σε δέκα λεπτά θα έρθει να παραλάβει το μπουκαλάκι και να προβούν στα απαραίτητα γραφειοκρατικά για την ταξινόμηση του σπέρματος. Το δεκάλεπτο περνάει, και η νοσοκόμα πηγαίνει να παραλάβει το μπουκαλάκι.
-Σε πέντε λεπτάκια θα είμαι έτοιμος, λέει ο παππούς.
Στο επόμενο πεντάλεπτο, η νοσοκόμα ξαναπάει και ο παππούς ζητά άλλα πέντε λεπτά χρόνο. Μην μπορώντας να κάνει και τίποτα, η νοσοκόμα του δίνει το χρόνο που χρειάζεται ο παππούς. Πεντάλεπτο το πεντάλεπτο, ο παππούς έχει καταναλώσει κανένα μισάωρο από τον πολύτιμο χρόνο της νοσοκόμας, μέχρις ότου εκείνη δεν αντέχει άλλο και εισβάλει στο θάλαμο όπου βρισκόταν ο παππούς. Με την είσοδό της τον ρωτάει:
-Είσαστε καλά, κύριε; Ανησύχησα τόση ώρα.
-Καλά είμαι, κορίτσι μου. Αλλά, να... προσπάθησα με το δεξί, προσπάθησα με το αριστερό, προσπάθησα και με τα δύο μαζί... Τίποτα. Δεν τα κατάφερα να το ανοίξω το ρημάδι το μπουκάλι!...
«Δουλεύεις μια ζωή να ξεπληρώσεις ένα σπίτι. Στο τέλος είναι δικό σου και δεν υπάρχει κανένας να ζήσει σ’ αυτό».
Arthur Miller, 1915-2005, Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας
