Το αυτί
Γεννάει μία γυναίκα και πάει ο άνδρας της στο μαιευτήριο να δει το μωρό.
Συναντά μια νοσοκόμα:
-Είμαι ο κύριος Παπαδόπουλος. Η γυναίκα μου μόλις γέννησε. Μπορώ να δω το μωρό;
-Ε, ξέρετε κύριε το μωρό έχει ένα μικρό πρόβλημα...
Ο τύπος τρελαίνεται:
-Πρόβλημα; Τι πρόβλημα; Το παιδί! Τι έχει το παιδί μου;
-Ε, να τίποτε... Απλά δεν έχει χέρια...
-Δεν έχει χέρια το παιδί μου; Μα τι λέτε τώρα! Όχι! Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό. Δεν πειράζει, παιδί μου είναι, θέλω να το δω.
-Ε, ξέρετε, υπάρχει ένα ακόμα προβληματάκι. Δεν έχει πόδια...
-Τι; Δεν έχει πόδια το παιδί μου; Δεν πειράζει! Παιδί μου είναι, θέλω να το δω!
-Έχει και ένα ακόμα πρόβλημα, κύριε.
-Όχι! Δεν είναι δυνατόν! Τι άλλο μπορεί να έχει;
-Να, δεν έχει κεφάλι!
-Δεν έχει κεφάλι;! Και τι έχει, τέλος πάντων, το παιδί μου;
-Να, έχει ένα τεράστιο αυτί.
-Ένα αυτί έχει το παιδί μου;! Δεν πειράζει, παιδί μου είναι, θέλω να το δω.
Μπαίνει ο άνδρας στο θάλαμο, βλέπει ένα τεράστιο αυτί, το αγκαλιάζει και φωνάζει:
-Παιδί μου; Παιδί μου!
Και η νοσοκόμα απαντά:
-Μην του μιλάτε, δεν ακούει!...
«Δεν είναι τα λάθη μας που καθορίζουν ποιοι είμαστε. Είναι το πώς συνερχόμαστε από αυτά τα λάθη».
Bo Bennett, 1972-, Αμερικανός σύμβουλος αυτοβοήθειας
