Οι γριές
Δύο γηραιές κυρίες, που δεν μπορούν να δουν πέρα απ’ τη μύτη τους, είναι σ’ ένα αυτοκίνητο και πάνε βόλτα. Φτάνουν σε μια διασταύρωση, το φανάρι είναι κόκκινο, αλλά περνάνε χωρίς να σταματήσουν καθόλου. Η γριά που κάθεται στη θέση του συνοδηγού σκέφτεται: «Μου φαίνεται ότι τα χάνω. Είχα την εντύπωση ότι το φανάρι ήταν κόκκινο». Στην επόμενη διασταύρωση, πάλι κόκκινο το φανάρι, πάλι περνάνε χωρίς να σταματήσουν, πάλι είχε τις αμφιβολίες της η γριά που καθότανε στη θέση του συνοδηγού, αλλά δεν είπε ούτε αυτή τη φορά τίποτα. Όταν όμως περάσανε και το τρίτο φανάρι με κόκκινο, λέει στην άλλη γριά, που οδηγούσε:
-Αγλαΐα! Ξέρεις ότι περάσαμε τρία φανάρια, το ένα μετά το άλλο, με κόκκινο; Έτσι όπως πας θα μας σκοτώσεις! Και η Αγλαΐα:
-Πώς; Εγώ οδηγώ;
Επέτειος
Ο Κυρ-Κώστας ανακοινώνει στους φίλους του μετά από μερικά ουζάκια, μεζεδάκια σ’ ένα ουζερί στην Πλατεία Άθωνος, ότι θα πάει με την γυναίκα του στη Ρώμη για την 40ή γαμήλια επέτειο.
-Άντε ρε, λέει ένας συνομήλικός του και στην 50στή τι θα κάνεις;
-Δεν έχω αποφασίσει ακόμη, λέει ο Κώστας. Ίσως και να πάω πάλι πίσω να τη φέρω!...
«Αν δεν μπορείς να έχεις έναν πιστό φίλο, να είσαι ο ίδιος φίλος του εαυτού σου».
Πυθαγόρας (570-500 π.Χ.)
