Πώς γιορτάζει ένας επιδημιολόγος τις κατανυκτικές μέρες των εορτών; Με μια ενδελεχή ανασκόπηση της βιβλιογραφίας για τις επιδημίες ζόμπι, φυσικά.
Στο χριστουγεννιάτικο τεύχος της έγκριτης επιθεώρησης British Medical Journal, η επιδημιολόγος Τάρα Σμιθ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Κεντ στις ΗΠΑ εξετάζει μια ποικιλία παθογόνων παραγόντων που μετατρέπουν τους ανθρώπους σε ζόμπι, και απευθύνει έκκληση για χρηματοδότηση των απαιτούμενων μελετών.
Οι πρώτες αναφορές για ζόμπι χρονολογούνται στον 15ο αιώνα και προέρχονται κυρίως από την Αϊτή, όπου οι οι μάγοι βουντού χρησιμοποιούν το δηλητήριο τετροδοτοξίνη για να ρίξουν τα θύματά τους σε μια νεκροζώντανη κατάσταση, αναφέρει η μελέτη.
Τα ζόμπι βουντού, όμως, δεν δείχνουν να σχετίζονται με τις σύγχρονες επιδημίες ζόμπι, οι οποίες έχουν μολυσματική φύση και μεταδίδονται από το δάγκωμα. Οι πρώτες αναφορές προέρχονται από την ταινία The Crazies του Τζορτζ Ρομέρο το 1968.
Οι περισσότερες μελέτες για σύγχρονες επιδημίες αφορούν τον άγνωστο στο ευρύ κοινό ιό Solanum, ο οποίος προκάλεσε μεταξύ άλλων την επιδημία της ταινίας World War Z με τον Μπραντ Πιτ.
Ένας διαφορετικός ιός που επίσης μετατρέπει τους ανθρώπους σε ζωντανούς νεκρούς είναι ο Trixie, o οποίος αναπτύχθηκε για χρήση ως βιολογικό όπλο αλλά απελευθερώθηκε κατά λάθος στην Πενσιλβάνια το 1973. Παρόμοια δράση μπορούν να έχουν οι ιοί του γένους Cordyceps, γνωστοί για την ικανότητά τους να παρεμβαίνουν στη συμπεριφορά των θυμάτων τους.
Η Δρ Σμιθ παραδέχεται ότι λίγα είναι γνωστά όσον αφορά την πρόληψη και την αντιμετώπιση των κρουσμάτων -σε ορισμένες περιπτώσεις η μόλυνση είναι δυνατόν να αποτραπεί με έγκαιρο ακρωτηριασμό του δαγκωμένου άκρου.
Εμβόλια εξάλλου δεν υπάρχουν, εν μέρει λόγω της ανικανότητας των ερευνητικών εργαστηρίων να εμποδίσουν τη διαρροή των ιών στο περιβάλλον.
Αναπάντητα παραμένουν επίσης πολλά ηθικά ερωτήματα, όπως το εάν είναι νόμιμο να πυροβολήσει κανείς έναν άνθρωπο που έχει δαγκωθεί αλλά δεν έχει μετατραπεί ακόμα σε ζόμπι, ή αν είναι θεμιτό να μπαίνουν σε καραντίνα οι πληθυσμοί που δέχονται επίθεση.
Όσον αφορά τον τρόπο αντιμετώπισης, η Δρ Σμιθ επικαλείται πρόσφατη μελέτη που έδειχνε ότι το καλύτερο που έχει κανείς να κάνει σε περίπτωση επιδημίας είναι να πάρει τα βουνά.
Εφόσον οι κυβερνήσεις, λέει η επιδημιολόγος, δεν αναγνωρίσουν επίσημα την πραγματικότητα των ζωντανών νεκρών, οι επιθέσεις ζόμπι δεν μπορεί παρά να αυξηθούν, οδηγώντας τελικά σε έναν παγκόσμιο πόλεμο ανάμεσα σε ζωντανούς και νεκρούς.
Όπως φαίνεται, όμως, θα προλάβουμε να γιορτάσουμε και τα φετινά Χριστούγεννα πριν έρθει το τέλος.
