Skip to main content
Menu Αναζήτηση
espa-banner

Γιατί «σφαζόμαστε» κάθε χρόνο για τον στολισμό της Θεσσαλονίκης;

Από το καρακατσουλιό στο σήμερα

Γράφει ο Τάσος Θωμάς

Από το περασμένο Σάββατο και μετά οι Θεσσαλονικείς επιδίδονται μετά μανίας στο αγαπημένο τους χριστουγεννιάτικο σπορ: Το κράξιμο για τον στολισμό της πόλης. Δεν είναι κάτι καινούργιο. Είτε έχουμε καράβια, είτε δέντρα, είτε αστέρια στο Θερμαϊκό, κάθε χρόνο, μα κάθε χρόνο, υπάρχει η ίδια κουβέντα για τον Χριστουγεννιάτικο στολισμό. Ούτε καν ο δήμαρχος της πόλης, κ. Γιάννης Μπουτάρης, δεν έχει ξεφύγει από το κλίμα, χαρακτηρίζοντας πρόσφατα «καρακατσουλιό» τον περσυνό στολισμό. Το ζήτημα, όμως, είναι άλλο και μας αφορά όλους. Γιατί κάθε χρόνο κράζουμε τον στολισμό της πόλης;

Άλλες χρονιές τον κρίνουμε ως «φτωχικό», άλλες ως «χωριάτικο», άλλες ως «παλιομοδίτικο» άλλες πάλι – στα παλιά τα χρόνια – ως υπερβολικό και «πανηγυρτζίδικο». Προφανώς σε μία πόλη του μεγέθους της Θεσσαλονίκης θα υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, παραστάσεις και αισθητική. Αυτά είναι αυτονόητα. Όμως, το συλλογικό μας θυμικό ψάχνει να βρει έναν λόγο για να ψέξει την ίδια την πόλη. Θα πίστευε κανείς πως η υπόλοιπη Ελλάδα έχει γίνει Λονδίνο, Νέα Υόρκη ή Βιέννη, πόλεις με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συνυφασμένες με τον τουρισμό, τις γιορτές και τα Χριστούγεννα, και η Θεσσαλονίκη είναι αυτή που έμεινε πίσω.

Δεν θα μπούμε καθόλου στη συζήτηση για του αν μας αρέσει ή όχι ο φετινός στολισμός της Θεσσαλονίκης. Αν ψάχνετε ακόμη μία «άποψη» απλά ανεβάστε μία φωτογραφία της Αριστοτέλους στο facebook ή το instagram και σίγουρα θα λάβετε εκατοντάδες. Αυτό που μας νοιάζει περισσότερο είναι οι  λόγοι πίσω από αυτή την κουραστική κατάσταση.

Οι λόγοι, λοιπόν, για αυτή τη διαρκή δυσαρέσκεια είναι δύο και αλληλοσυνδεόμενοι.

1)      Όχι, δεν φταίει ούτε το σκαρί του Απόστολου Βέττα, ούτε το φωτισμένο καράβι, ούτε ο Ρουβάς για όλο αυτό το θέμα. Η Θεσσαλονίκη είναι βουτηγμένη ως το μεδούλι στην εσωστρέφεια. Είναι αυτοαναφορική. Πολύ περισσότερο, οι ίδιοι οι Θεσσαλονικείς δεν αγαπάμε τους ανθρώπους της. Δεν τους στηρίζουμε. Τους απαξιώνουμε, μάλιστα, όσο και όπως μπορούμε. Κι αυτοί με τη σειρά τους, αργά ή γρήγορα, παραιτούνται.

2)      Έτσι φτάνουμε στον δεύτερο λόγο. Σ’ αυτό το κλίμα της εσωστρέφειας δεν μπορεί να ευδοκιμήσει ο καρπός της επόμενης μέρας. Μίας μέρας που βρίσκει τη Θεσσαλονίκη να αποζητά απεγνωσμένα το νέο, σύγχρονο «μύθο» της. Το «μύθο» που θα χτίσει πάνω του τις επόμενες δεκαετίες. Απούσας μίας ξεκάθαρης ταυτότητας, πώς θα μπορούσε ο στολισμός να εναρμονιστεί, να είναι συμβατός με την πόλη;

Το bottom line είναι πως ο εκάστοτε στολισμός μίας πόλης, και οι δράσεις που στήνονται γύρω του, είναι φτιαγμένος για να εξυπηρετεί τρία απλά πράγματα: 1) τους δημότες που θα εκμεταλλευτούν τις δράσεις και θα απολαύσουν την γιορτινή ατμόσφαιρα, 2) την λειτουργία της αγοράς, καθώς ο στολισμός στοχεύει στην κινητικότητα των δημοτών ώστε αυτοί να ξοδέψουν χρήματα και 3) την προσέλκυση τουρισμού. Όλα αυτά «σμιλεύονται» πάνω στην ταυτότητα. Όσο δεν την αποκτούμε, θα συνεχίζουμε να κράζουμε.

Υ.Γ. Μία μικρή παρασπονδία από τη μη άποψη για τον στολισμό: Αυτό το γαϊτανάκι πως σε όποιον δεν άρεσε, δεν το κατάλαβε είναι απλά ένα κακό επιχείρημα. Η αισθητική εμπειρία μπορεί να σε δυσαρεστήσει, ακόμη κι αν αποκωδικοποιήσεις και συμφωνήσεις με τα σύμβολα ενός έργου τέχνης. 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Κασσελάκης: Έσβησε κεράκια με λάθος νούμερο – «Συν ένα παιδιά» (VIDEO)
Μπαίνοντας στο μαγαζί στη Θήβα τον περίμενε μια τούρτα έκπληξη για τα γενέθλιά του, που πάνω της είχε μπλε κεράκια με τον αριθμό 35
Κασσελάκης: Έσβησε κεράκια με λάθος νούμερο – «Συν ένα παιδιά» (VIDEO)