Άρθρο του Ιωάννη Σαρίδη*
Λίγες από τις πραγματικά "σκληρές" ερωτήσεις -από αυτές δηλαδή που απασχολούν στ’ αλήθεια τους πολίτες καθημερινά- βρίσκουν τελικά τον δρόμο τους, ώστε να κατορθώσουν να διατυπωθούν και να τεθούν ανοιχτά στον δημόσιο διάλογο και να απαιτήσουν να λάβουν μια απάντηση. Μια απάντηση από επίσημα χείλη, από υπεύθυνα στόματα, από αρμόδια άτομα.
Η αλήθεια είναι πως επειδή έχουν εκλείψει εδώ και καιρό τα επιχειρήματα από την πολιτική ζωή του τόπου -ξενιτεύτηκαν και αυτά μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες- παραμένει εξαιρετικά δύσκολο να απαντηθούν δημόσια ορισμένα από αυτά τα ερωτήματα ακόμα και αν κάποιος κατάφερνε να τα φέρει στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας.
Γιατί πάθαμε ότι πάθαμε;
Γιατί φτάσαμε ως εδώ;
Ποιός φταίει;
Τα φάγαμε όλοι μαζί;
Έχουμε παραδώσει την εθνική μας κυριαρχία;
Τελικά οι Ευρωπαίοι εταίροι είναι φίλοι ή εχθροί;
Με τους Τούρκους τί θα γίνει;
Δυστυχώς δεν έχουμε κατορθώσει μέχρι σήμερα να πάρουμε ούτε ξεκάθαρες, ούτε πειστικές απαντήσεις, πόσο μάλλον να συμφωνήσουμε με αυτές...
Και ενώ έχουμε βαρεθεί να ακούμε τα διάφορα "κομματικά αφηγήματα", η βαρεμάρα αυτή δεν μας εμποδίζει να εντοπίζουμε (με εξαιρετική μάλιστα ευκολία καθώς έχει εκπαιδευτεί το αυτί μας στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα) τα κενά λογικής αυτών των αφηγημάτων.
Ο καθένας από όσους κυνηγούν την ψήφο μας φροντίζει να αποκρύβει με το "αφήγημα" του κομμάτια ολόκληρα της πρόσφατης πολιτικής ιστορίας του τόπου ή φροντίζει να παραλείπει κάποιες... λεπτομέρειες!
Ο ΣΥΡΙΖΑ νιώθει για παράδειγμα πως είναι κυβέρνηση μόλις 100 ημερών...
Η ΝΔ συνεχίζει να ζητά επίμονα, εδώ και τώρα εκλογές (που αν γίνονταν αύριο θα ήταν οι τρίτες πρόωρες στην σειρά) την ίδια ώρα που μας εξηγεί ότι χωρίς... πολιτική σταθερότητα (!) η ανάπτυξη δεν θα έρθει ποτέ...
Το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να μας πείσει ότι αντιπροσωπεύει τις μεγάλες αλλαγές σε αυτόν τον τόπο αλλά δεν καταλάβαμε ποτέ γιατί δεν ψήφισε την απλή αναλογική...
Τα κομματικά αφηγήματα λοιπόν δεν εξυπηρετούν τίποτε άλλο παρά την δημιουργία εντυπώσεων και όχι την απόδοση της αλήθειας.
Μεταξύ άλλων τραγικών και επικίνδυνων συνεπειών αυτής της βαβούρας, αυτής της θολούρας που οδηγεί στο να χάνουν οι λέξεις το νόημα τους είναι το να πιστεύουν κάποιοι πως... "η Δημοκρατία πούλησε την Μακεδονία".
Αφού λοιπόν φρόντισαν κάποιοι να απαξιώσουν την λέξη ευθύνη για να μπορούν να την αναλαμβάνουν όποτε θέλουν χωρίς κανένα απολύτως κόστος, αφού διαλύθηκε κάθε προσπάθεια για να επικρατήσουν τα επιχειρήματα στην εκφορά δημόσιου λόγου ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες.
Και είτε μας αρέσει, είτε όχι το βασικό ερώτημα πλέον που καλούμαστε να απαντήσουμε όσοι πιστεύουμε στην Δημοκρατία και όσοι παραδεχόμαστε τα προβλήματα της αλλά αναγνωρίζουμε πως δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να κυβερνηθούμε μόνοι μας είναι το τί έχουμε να απαντήσουμε σε όσους ζητάνε αποδείξεις πως έχουμε Δημοκρατία σε αυτόν τον τόπο.
Προσωπικά έχω πολλές φορές εκφράσει την άποψη πως ο μεγαλύτερος εχθρός της Δημοκρατίας μας είναι η αποστασιοποίηση, η αποχή, η αδιαφορία. Έχουμε πράγματι Δημοκρατία.
Και πράγματι αυτή βρίσκεται σε κίνδυνο. Όχι όμως επειδή θέτουν κάποιοι απαράδεκτες, προσβλητικές και αστήρικτες καταγγελίες εναντίον της. Αλλά επειδή αυτοί που θα έπρεπε να δίνουν απαντήσεις έχουν ξεμείνει από λέξεις..
*Ο Ιωάννης Σαρίδης είναι βουλευτής της Ένωσης Κεντρώων στην Α' Θεσσαλονίκης
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΤΥΠΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ»
