Άρθρο της Ρίας Καλφακάκου
Η αποχώρηση Μπουτάρη, σε συνδυασμό με την απλή αναλογική, που εφαρμόζεται για πρώτη φορά, έχει ξεσηκώσει τις φιλοδοξίες πολλών, που θεωρούν, ή φαντάζονται , πως έχουν κάτι να πουν για την πόλη, ή απλά πως χρειάζονται κι αυτή μια θέση πιο περίλαμπρη στον αυτοδιοικητικό στίβο.
Μέχρι στιγμής η πολυδιάσπαση εμφανίστηκε στο χώρο της δεξιάς. Ο ένας έχει τους Πόντιους, ο άλλος τους αστούς του κέντρου, ο άλλος δεν έχει μέλλον στις βουλευτικές. Το που βρίσκουν τα λεφτά για την προεκλογική τους εκστρατεία, ποιους έχουν χορηγούς, είναι ένα ερώτημα.
Φυσικά να και ο Ζορρό, να εκφράσει το χώρο του ακραίου εθνικισμού και μια σοβαρή Χρυσή Αυγή που έλεγε ο Μπάμπης πριν λίγα χρόνια.
Στο χώρο της κεντροαριστεράς, υπάρχουν πολλές ζυμώσεις. Μια ευρύτερη συνεργασία, χωρίς κομματικές ταμπέλες, πολλών διαφορετικών δυνάμεων, με διαφορές, αλλά με ενωτικό στοιχείο, την καταδίκη του φασισμού, του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας, την εξωστρέφεια της πόλης, την βελτίωση της καθημερινότητας του πολίτη, είναι δυνατή αν ξεπεραστούν εγωισμοί και προσωπικές φιλοδοξίες.
Η ευρωβουλευτής με το κόκκινο κασκόλ και τον αδικοχαμένο, φαντάσου πριν τη γέννηση του μπαμπά!!!, παππού της, εκτός πόλης εδώ και χρόνια, με ανύπαρκτο έργο στην Ευρώπη, προσφέρεται να έρθει να διοικήσει την πόλη. Πως, με ποιο πρόγραμμα με ποιους συμμάχους δεν έχει σημασία, αυτή ξέρει. Αποκλεισμένη από το ευρωψηφοδέλτιο, αρκείται στην ταπεινή θέση του δημάρχου.
Βέβαια μέχρι τα Χριστούγεννα πολλά λουλούδια θα ανθίσουν, και πολλά γρήγορα θα μαραθούν.
Αυτό που θα παιχτεί σε αυτές τις εκλογές είναι όχι μόνο πολιτικό και ιδεολογικό. Είναι κυρίως το μέλλον της πόλης ως ηγεμονικής δύναμης στην ευρύτερη περιοχή, η δημοκρατία τα δικαιώματα, η οικονομική ανάπτυξη και ως αποτέλεσμα και της εξωστρέφειας της πόλης, ή το πισωγύρισμα στην μίζερη εθνικόφρονα, φοβική Θεσσαλονίκη του παρελθόντος.
Η ανεκτική, δημοκρατική Θεσσαλονίκη ή η Θεσσαλονίκη που καίει βιβλία και χειροκροτεί εθνικιστικές εξάρσεις τύπου Φραγκούλη.
Η Θεσσαλονίκη ευρωπαϊκή πόλη ή μια μεγάλη συντηρητική επαρχιακή πόλη.
Η Θεσσαλονίκη που το άνοιγμα στις γειτονικές χώρες, η επανάκτηση του κοσμοπολίτικου χαρακτήρα ,που είχε συχνά σε διάφορες ιστορικές περιόδους, ο τουρισμός, η διεθνής ακτινοβολία της, ο πολιτισμός, η εξωστρέφεια θα την οδηγήσουν στην κοινωνική και οικονομική ανάπτυξή της.
Για να παραφράσω το γνωστό φιλόσοφο, το δίλημμα είναι πολιτισμός ή βαρβαρότητα.
Αν οι προσωπικές φιλοδοξίες, οι πολλές, υπαρκτές, αντιθέσεις μεταξύ προσώπων και ομάδων που όμως αν τις δει κάποιος από απόσταση, είναι δευτερεύουσες, ενώ υπάρχει σύγκλιση σε καίρια ζητήματα, η πολυδιάσπαση που μπερδεύει τους ψηφοφόρους, η υπερίσχυση εγωισμών έναντι του κοινού καλού, αν όλα αυτά οδηγήσουν την πόλη σε ένα πισωγύρισμα, αν υπερισχύσει ο σκοταδισμός, τότε η θα χάσουμε όλοι. Ακόμα και αυτοί που νόμισαν πως νίκησαν.
Η πόλη θα γυρίσει την πλάτη της στο μέλλον, και όσα κερδήθηκαν ως τώρα, με τις παρεμβάσεις του σημερινού πρωθυπουργού, με την πολιτική της προηγούμενης διοίκησης, με την ανάδειξη της ιστορίας της πόλης, με την κοινωνική αλληλεγγύη, τον πολιτισμό ,όλα θα χαθούν με τις ευλογίες ιεραρχών και πουριτανών εθνικοφρόνων.
Όμως το στοίχημα θα κερδηθεί. Όλα αυτά θα χαθούν; Η Θεσσαλονίκη λέει ΟΧΙ.
*Η Ρία Καλφακάκου είναι καθηγήτρια της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ και επί κεφαλής της δημοτικής κίνησης «Θεσσαλονίκη ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ»
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΤΥΠΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ»
