Του Γιώργου Παπαδημητρίου
Τώρα που καταγιάλασε ο κουρνιαχτός, τώρα που οι σφυγμοί δεν βρίσκονται στο κόκκινο και οι αλαλαγμοί έχουν κοπάσει, μακριά από τον ψυχαναγκασμό της επικαιρότητας και του «καυτού θέματος» που θα φέρει τα πολυθρύλητα κλικς, επιλέγουμε να ασχοληθούμε με ένα δυσάρεστο περιστατικό που διαδραματίστηκε στην Καλαμαριά, πριν από λίγο καιρό. Έχοντας ως σκοπό όχι να αναπλάσουμε το ίδιο το συμβάν ή να ασκήσουμε ανέξοδη κριτική, αλλά για να διατυπώσουμε ορισμένες σκέψεις. Η καθημερινότητα μας προσφέρει σε σταθερή βάση πολύτιμα μαθήματα, αρκεί να είμαστε σε θέση να αποκωδικοποιήσουμε τα γεγονότα με νηφαλιότητα, κριτική διάθεση και πρόθεση αυτοβελτίωσης.
Όπως πιθανότατα έχετε ήδη αντιληφθεί, αναφερόμαστε στην κατάληψη στην οποία προχώρησαν οι μαθητές του 2ου Γυμνασίου Καλαμαριάς, μετά από απόφαση του 15μελούς Μαθητικού Συμβουλίου, με αίτημα την αποπομπή από το σχολείο ενός μαθητή που αντιμετωπίζει μαθησιακές δυσκολίες εξαιτίας ενός εκ γενετής ιατρικού προβλήματος. Προτού αναπτύξουμε τους συλλογισμούς μας επί του θέματος, να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν έχουμε την παραμικρή πρόθεση να καυτηριάσουμε/στηλιτεύσουμε τη στάση ανήλικων παιδιών, τα οποία μπορούν κάλλιστα να οδηγηθούν, είτε μέσα από ενήλικες προτροπές είτε μέσω μιας διαδικασίας αλληλοεπηρεασμού, σε κινήσεις για τις οποίες προφανώς φέρουν μειωμένο ή και ελάχιστο καταλογισμό.
Η ευθύνη για όσα συνέβησαν στο σχολείο της Καλαμαριάς δεν βαραίνει, σε καμία περίπτωση, τα ανήλικα παιδιά, αλλά τους ενήλικες φέροντες θεσμικό ρόλο, με πρώτους και καλύτερους τους καθηγητές και -ιδίως- τη διευθύντρια του σχολείου. Κανείς δεν αντιλέγει πως μπορεί όντως να είχαν υπάρξει προβλήματα, κανείς δεν υποστηρίζει πως το όλο ζήτημα υπήρξε 100% προϊόν υστερικής υπερβολής, χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια αφορμή. Από εκεί κι έπειτα, όμως, δεν νοείται οι καθηγητές και η διευθύντρια ενός σχολείου, οι καθ' ύλην αρμόδιοι δηλαδή για τη διαφύλαξη της σχολικής ειρήνης, να μην απαγορεύουν δια ροπάλου ενέργειες όπως την τοιχοκόλληση ενός προσβλητικού σημειώματος στην καγκελόπορτα του σχολείου, το μάλιστα παρέμεινε για ώρες σε κοινή θέα δίχως να φιλοτιμηθεί κάποιος να το απομακρύνει. Ενός σημειώματος που διαπόμπευε χυδαία το εν λόγω παιδί, σε σημείο εξευτελισμού, προωθώντας μια κουλτούρα αποκλεισμού, υπόκωφης βίας, μίσους απέναντι στο διαφορετικό, μηδενικής ανοχής απέναντι στον αδύναμο.
Σε περίπτωση που όντως υπάρχει πρόβλημα με τη φοίτηση του συγκεκριμένου παιδιού στο σχολείο, θα πρέπει να τηρηθεί ένα κάποιο στοιχειώδες πρωτόκολλο, το οποίο θα επιβάλλει μια σειρά από χειροπιαστούς κι άγραφους κανόνες. Στον αντίποδα, όμως, αντί να ειδοποιηθούν οι αρμόδιες υπηρεσίες, αντί να εξαντληθούν τα περιθώρια επίλυσης ή άμβλυνσης του προβλήματος, αντί να ζητηθεί βοήθεια από ειδικούς, αντί να προαλειφθεί η ειλικρινής επικοινωνία με τους γονείς του παιδιού με γνώμονα το καλό τόσο του συγκεκριμένου μαθητή όσο και ολόκληρης της κοινότητας του σχολείου, επελέγη ο δρόμος της μικροαστικής επιθετικότητας. Την οποία, για να επαναλάβουμε μια ακόμη φορά τα αυτονόητα, μπορεί να άσκησαν ως φυσικοί αυτουργοί οι μαθητές του σχολείου, αλλά το ζητούμενο έγκειται αλλού: στο να αναζητηθούν και να αποδοκιμαστούν οι ηθικοί αυτουργοί ανάλογων συμπεριφορών που μπορούν να οδηγήσουν μονάχα σε ένα ζοφερό μέλλον.
Η ιδιότητα του δασκάλου ή του γονέα δεν αποτελεί per se παράσημο, γαλόνι, αποδεικτικό στοιχείο ηθικής, γνώσης ή ευαισθησίας. Και πολλές φορές, πάμπολλες δυστυχώς στη χώρα μας, το «καλό των παιδιών» λειτουργεί ως συγχωροχάρτι για επαίσχυντες συμπεριφορές ενηλίκων. Στο όνομα των παιδιών, που βλέπουμε συχνά τον τελευταίο καιρό να πέφτουν θύματα στυγνής χειραγώγησης από επιτήδειους μυαλοπώλες που σουλατσάρουν σε σχολικές αυλές (βλέπε καταλήψεις για το μακεδονικό ζήτημα, βλέπε αντιδράσεις για φοίτηση προσφυγόπουλων στα σχολεία), θα πρέπει να παλέψουμε για ένα μέλλον συνεργασίας, ανεκτικότητας, αποδοχής, κατανόησης, καλαισθησίας. Όχι να καλλιεργήσουμε το μίσος με πρόσχημα την «προστασία» τους. Διότι σε ένα κόσμο γεμάτο μίσος, όλοι μας είμαστε καταδικασμένοι να είμαστε δια βίου απροστάτευτοι...
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΥΠΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
