Του Γεώργιου Παπαδημητρίου
1. Δεν έχει υπάρξει ακόμη καμία καταδίκη και καμία ποινή
Την επομένη της ψήφισης της τροπολογίας, αναπτύχθηκε μια αίσθηση ότι ο νέος νόμος έρχεται να ελαφρύνει μια επιβληθείσα ποινή, γεγονός που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ο νέος νόμος μεταβάλλει μια επαπειλούμενη ποινή, η οποία δεν έχει επιβληθεί από πουθενά και από κανέναν. Προς το παρόν, το μόνο που υπάρχει είναι μια γνωμοδοτική εισήγηση από μια επιτροπή που έχει συγκροτηθεί και λειτουργήσει με κάθε άλλο παρά δέοντα τρόπο, αλλά θα επανέλθουμε σε αυτό αργότερα. Η υπόθεση δεν έχει κριθεί από κανένα δικαστήριο και κανέναν δικαστή, ενώ αναμένεται να τραβήξει εις μάκρος αν συνυπολογίσουμε ότι μπορεί να περάσει από το διαιτητικό δικαστήριο της ΕΠΟ, από τα διοικητικά δικαστήρια που θα αποφανθούν για τη νομιμότητα και την εγκυρότητα της σύνθεσης της ΕΕΑ, ίσως ακόμη ακόμη και από το CAS. Χώρια οι όποιες άλλες προσφυγές σε δικαστικά όργανα προκύψουν στην πορεία.
2. H ρητορική της «διάσπασης» και της «απόσχισης» δεν μπορεί να αποτελεί ισχυρό επιχείρημα για το οτιδήποτε.
Η συγκεκριμένη ρητορική προβλήθηκε τόσο από την πλευρά του ΠΑΟΚ όσο και ως δικαιολογητική βάση από τη μεριά της Κυβέρνησης, μετά την ψήφιση της τροπολογίας. Ειλικρινά, θεωρούμε ότι απηχεί σε άλλες εποχές και άλλες συνθήκες και δεν μπορεί να αποτελέσει στέρεα βάση για οποιαδήποτε διαμαρτυρία και για οποιαδήποτε διοικητική, νομοθετική ή άλλους είδους ενέργεια από οποιονδήποτε αρμόδιο φορέα. Η Ελλάδα δεν πρόκειται να χωριστεί στα 2, στα 4 ή στα 8 για το ποδόσφαιρο, ούτε είναι δυνατόν το ποδόσφαιρο να θεωρείται θεμέλιος λίθος της κοινωνικής συνοχής ή δαμόκλειος σπάθη που να επιφέρει σαρωτικές αλλαγές και τομές. Στο κάτω κάτω της γραφής, η κοινωνική συνοχή στην Ελλάδα έχει διαρραγεί με χίλιους δυο τρόπους, για χίλια δυο ζητήματα μεγαλύτερης σοβαρότητας.
3. Η σύνθεση και λειτουργία της ΕΕΑ είναι ένα σκέτο καρναβάλι
Αυτό ισχύει, ανεξάρτητα από το αν οι κατηγορούμενοι (ΠΑΟΚ και Ξάνθη) βρεθούν ένοχοι από κάποια νέα σύνθεση της ΕΕΑ και από τα αρμόδια δικαστήρια. Ειλικρινά, στο συγκεκριμένο θέμα δεν ξέρει κανείς από πού να το πρωτοπιάσει. Η αντικατάσταση 2 μελών της επιτροπής κατόπιν εντολής του κ. Αυγενάκη, χωρίς πρότερη ενημέρωση της Βουλής. Ο λόγος της αντικατάστασης, ο οποίος σχετιζόταν με τη γειτνίαση του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Κομοτηνής με την πόλη της Ξάνθης, τη στιγμή που τα 2 νέα μέλη εργάζονται στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά, το οποίο ως γνωστόν δεν έχει καμία γειτνίαση με τον Πειραιά. Η ανακοίνωση της ετυμηγορίας την ώρα του αγώνα ΠΑΟΚ-Βόλος, με τη φαιδρή δικαιολογία των μελών της ΕΕΑ περί άγνοιας αυτής της τόσο ασήμαντης λεπτομέρειας. Το γεγονός ότι τα υπομνήματα των εμπλεκόμενων μερών, που αριθμούν 500 σελίδες, πρόλαβαν να διαβαστούν σε λίγες μέρες, ενώ το σκεπτικό της απόφασης έχει καθυστερήσει με τρόπο σκανδαλώδη και φαιδρό, ένα στοιχείο πραγματικά ανεξήγητο (ή πιθανώς πολύ εξηγήσιμο...) που παραπέμπει σε τριτοκοσμική χώρα. Οι αμέτρητες δηλώσεις των μελών της ΕΕΑ δεξιά και αριστερά, οι οποίοι έχουν μάλλον λησμονήσει τη σπουδαιότητα του καθήκοντός τους, περιφερόμενοι σε ραδιόφωνα, εκπομπές και sites, όπου προβαίνουν σε ασόβαρες και καφενειακές τοποθετήσεις, οι οποίες -ειλικρινά- πλήττουν αφάνταστα το κύρος των ιδίων, της επιτροπής και της όλης διαδικασίας (χώρια που οι δηλώσεις συγκεκριμένων μελών που «διαφήμιζαν» την ετυμηγορία πριν την έκδοση της απόφασης τσαλαπάτησαν την επιβαλλόμενη μυστικότητα της διαδικασίας). Εν ολίγοις, η ΕΕΑ, όσον αφορά τη σύνθεση και τη λειτουργία της, μοιάζει μάλλον με μεσημεριανή gossip εκπομπή παρά με όργανο κύρους και ευθύνης.
4. Η τροπολογία αποτελεί κηλίδα στην εύρυθμη λειτουργία του δημοκρατικού κοινοβουλευτισμού
Όπως σε κάθε αντίστοιχη περίπτωση, μια άρον-άρον νομοθέτηση, με καταχρηστική επίκληση της έκτακτης συνθήκης της κατ΄ επείγουσας διαδικασίας, δεν μπορεί να νοηθεί ως σοβαρή άσκηση πολιτικής, το κάθε άλλο μάλιστα. Οποιαδήποτε τέτοια ρύθμιση, όσο και αν έχει ψηφιστεί με σκοπό να κατευνάσει μια τεταμένη και έκρυθμη κατάσταση, λειτουργεί ως Λερναία Ύδρα. Ανάβει δυο φωτιές εκεί που πάει να σβήσει μία, δημιουργώντας την αίσθηση (αλλά και την πραγματικότητα) μιας αδικαιολόγητης προνομιακής μεταχείρισης και εύνοιας. Επιπλέον, η εισηγητική έκθεση της τροπολογίας εισάγει έναν όρο που μπορεί να γίνει «λάστιχο» σε κάθε μελλοντική περίπτωση, καθώς εγκαθιδρύεται ένα προηγούμενο άρσης ή ελάφρυνσης ποινών για οποιαδήποτε ομάδα με βαρύνουσα ιστορική διαδρομή και λαϊκό έρεισμα.
Η εποπτεία του ελληνικού ποδοσφαίρου σε ολοκληρωτικό βαθμό από τα ξένα όργανα πιθανώς να αποτελέσει μια λύση για το δύσμοιρο ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά δεν είναι βέβαιο ότι θα αποδειχθεί και πανάκεια. Το φημολογούμενο Grexit, το οποίο περισσότερο ακούγεται ως μια πομπώδης λέξη που αφήνει εντυπώσεις, παρά στο πλαίσιο ενός οργανωμένου σχεδίου εξόδου από τον βούρκο, πολύ αμφιβάλλουμε αν μπορεί να διορθώσει την κατάσταση εις βάθος. Αν όντως ισχύσει κάτι τέτοιο, δεν πιστεύουμε ότι οποιοσδήποτε νοήμων Έλληνας φίλαθλος δεν θα δεχόταν το Grexit ως προσωρινό καταναγκαστικό μέτρο μπροστά στο δέλεαρ ενός εύρυθμου και καθαρού πρωταθλήματος.
5. Ναι, γίνονται συλλαλητήρια για την μπάλα και είναι κάπως αμήχανο και λυπηρό, αλλά εξίσου υποκριτική είναι και η αφ’ υψηλού στηλίτευση (+ επίλογος)
Όντως, ως γενική διαπίστωση, είναι λυπηρό και στενάχωρο. Ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους πολύ πιο εύκολα για το ποδόσφαιρο παρά για τα κανονικά προβλήματα της κανονικής του ζωής. Φυσικά, αυτό ίσχυε ανέκαθεν και είναι πασιφανές ότι αν στη θέση του ΠΑΟΚ βρισκόταν οποιαδήποτε από τις υπόλοιπες 4-5 λαοφιλείς ομάδες της Ελλάδος, θα διοργανωνόταν μια αντίστοιχη και ανάλογη πορεία: είναι πραγματικά αστείο να εικάσει κανείς το αντίθετο και οποιαδήποτε τέτοια εικασία που βάζει αξιολογικά-αισθητικά κριτήρια στις συμπεριφορές υπο-ομάδων (οπαδοί μιας κάποιας ομάδας) του πληθυσμού, οι οποίες ανήκουν σε μια ευρύτερη ομάδα (οπαδοί), είναι εκτός πραγματικότητας και απορρέει από κριτήρια μεταφυσικής ή από ψυχολογικά ορμητήρια εμπάθειας (στηλίτευση του τυφλού οπαδισμού με οπαδικά κριτήρια, οποία αντίφασις).
Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη βουτηγμένη στα προβλήματα, με το Γιοφύρι της Άρτας που ονομάζεται μετρό, με το καθημερινό τσαλαπάτημα της αξιοπρέπειας των πολιτών από τον εξευτελισμένο ΟΑΣΘ, με λιμάνι σακατεμένο, με πανεπιστήμιο παρατημένο, με βιομηχανική ζώνη νεκρή, με υψηλότατο δέκτη ανεργίας στους νέους, με ένα εκατομμύρια σοβαρότερα προβλήματα από το ποδόσφαιρο, τα οποία όντως δεν έχουν ξεσηκώσει ανάλογη αντίδραση. Προτού επαναλάβουμε ότι αυτή η συνθήκη ίσχυε ανέκαθεν, σε ολόκληρη την Ελλάδα, με το ποδόσφαιρο να ξεσηκώνει τα πάθη και τα πλήθη πολύ περισσότερο από τον αγώνα για μια καλύτερη ζωή, να αναφέρουμε ότι συγκεντρώσεις σαν κι αυτή της Πέμπτης, πέρα από τυφλό οπαδισμό, κουβαλούν μέσα τους και ψήγματα της αγανάκτησης για όλα τα παραπάνω. Τουλάχιστον από όσους οπαδούς δεν είναι απλώς ακόλουθοι-λάτρεις του εκάστοτε ιδιοκτήτη (επίσης κοινό το φαινόμενο και επ’ ουδενί προνόμιο κάποιας συγκεκριμένης μάζας οπαδών, οι οπαδοί όλων των μεγάλων ομάδων δυστυχώς είτε υπερασπίζονται είτε κάνουν τα στραβά μάτια απέναντι στον εκάστοτε ηγέτη των πιστών).
Στην εποχή της σοσιομιντιακής υστερίας, η υποκριτική έκπληξη και η εκφορά μιας ελεγχόμενης αφ’ υψηλού αγανάκτησης για την «κατάντια» ενός οπαδικού συλλαλητηρίου σχεδόν πάει πακέτο με τη δημιουργία ενός «σκεπτόμενου» ψηφιακού προφίλ. Φυσικά, οι περισσότεροι εκφραστές αυτής της «έκπληξης» όχι απλώς δεν έχουν συμμετάσχει σε κανέναν αγώνα για κοινωνικά κεκτημένα, απεμπολημένα δικαιώματα και καταπατημένες ελευθερίες, αλλά μάλλον δεν έχουν πατήσει το πόδι τους ούτε σε συνέλευση πολυκατοικίας. Οι εποχές είναι παράδοξες και περίεργες και οι υποδείξεις για την ορθή και πρέπουσα συλλογικότητα είναι πασπαλισμένες με έναν αυτάρεσκο ατομικισμό. Ζούμε, άλλωστε, στην εποχή των εγγενών αντιφάσεων.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΤΥΠΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ»
