Του Γιώργου Παπαδημητρίου
Όπως ήταν προφανές, η ελληνική κοινωνία κινείται πλέον σε τροχιά επανεκκίνησης και επαναλειτουργίας. Ως τώρα, η προσπάθεια απέδωσε καρπούς, γεγονός που πιστοποιείται από τα νούμερα και τις στατιστικές. Ο αριθμός των θανάτων είναι περιορισμένος, τα κρούσματα δεν υπερέβησαν σε καμία στιγμή τα ακραία όρια αντοχής του συστήματος υγείας, οι ΜΕΘ δεν βίωσαν κάποια ολέθρια υπερφόρτωση, ο πληθυσμός της χώρας λειτούργησε με υπευθυνότητα πειθαρχώντας σε γενικές γραμμές στα μέτρα με τρόπο παραδειγματικό. Το τελευταίο κρίσιμο σταυροδρόμι, το τριήμερο του Πάσχα, αντιμετωπίστηκε με σύνεση και πειθαρχία, επομένως είναι απολύτως λογικό να εισερχόμαστε σε μια φάση αναμονής για τη σταδιακή άρση των μέτρων και των περιορισμών.
Σε αυτές τις στιγμές, η συλλογική ψυχολογία είναι απολύτως λογικό να κινείται σε μονοπάτια αμήχανα και ολίγον βασανιστικά. Όσο το φως στην άκρη του τούνελ γίνεται πιο ορατό και ακτινοβόλο, τόσο αυξάνονται η ανυπομονησία, η προσμονή, η πρεμούρα να μπει ένα τέλος στα όσα πρωτόγνωρα είχαν προηγηθεί. Πέραν πάσης αμφιβολίας, αυτή η βιασύνη ακριβώς λίγα βήματα πριν το τέλους του δρόμου (ή τέλος πάντων της πρώτης δύσβατης διαδρομής που κληθήκαμε να διαβούμε) δεν είναι ούτε περίεργη ούτε ουρανοκατέβατη. Παρόλα αυτά, θα πρέπει να κρατήσουμε τη συγκέντρωσή μας σε υψηλά επίπεδα εγρήγορσης και να αποφύγουμε πάση θυσία τα μοιραία λάθη, τα οποία ενδέχεται να έχουν ολέθριες συνέπειες στη μέχρι τώρα προσπάθεια.
Το σφάλλειν φυσικά και είναι ανθρώπινο, όπως ορίζει και το σοφό ρητό, αλλά ιδίως σε αυτή την τόσο κρίσιμη συγκυρία, τα λάθη θα πρέπει να αποφεύγονται πάση θυσία κι όπως ο διάολος το λιβάνι. Για να το θέσουμε σε πιο «μετρήσιμες» και κατανοητές κλίμακες και μονάδες μέτρησης, ένα πισωγύρισμα ακριβώς πριν την τελική ευθεία, ίσως να παρατείνει την καραντίνα περαιτέρω, πλήττοντας την κοινωνία σε πολλαπλά επίπεδα. Η υπομονή θα είναι λιγότερη, τα κρούσματα απειθαρχίας περισσότερα, ο εκνευρισμός μεγαλύτερος, οι πληγές στην οικονομία της χώρας πολύ περισσότερες, σε αναρίθμητους τομείς.
Δύο τέτοια περιστατικά απροσεξίας και παρέκκλισης από τα όσα ορίζει το πρωτόκολλα παρατηρήθηκαν, όπως όλοι γνωρίζετε, τις τελευταίες ημέρες σε δύο δομές υγείας, στα νότια και τα δυτικά προάστια των Αθηνών, αντίστοιχα. Για τα συγκεκριμένα περιστατικά έχει ήδη προαναγγελθεί εισαγγελική έρευνα, η οποία θα εξακριβώσει τυχόν αμέλειες στην άσκηση των καθηκόντων από πλευράς των υπευθύνων παντός τύπου. Όλοι οι αρμόδιοι φορείς και ο κάθε πολίτης ξεχωριστά οφείλουμε να ανταποκριθούμε στη νέα πραγματικότητα, όπως ακριβώς ανταποκριθήκαμε στα όσα όφειλαν να γίνουν μέχρι τώρα. Οι ισορροπίες είναι λεπτές, οι καταστάσεις παράδοξες και δυσχερείς, και όλοι μας βρεθήκαμε ενώπιον της ανάγκης να περιορίσουμε τις ελευθερίες μας και να διαχειριστούμε υπεύθυνα μια δύσκολη συνθήκη.
Δεν πρέπει εξάλλου να λησμονούμε πως η όποια νέα κανονικότητα δεν είναι οριστική και αμετάκλητη, αλλά υπόκειται διαρκώς σε επαναξιολόγηση και αναθεώρηση. Τα δεδομένα είναι και θα είναι ρευστά και θα είναι πραγματικά καταστροφικό να αυτό-παραμυθιαστούμε πως όλα θα είναι όπως πριν. Τα μέτρα ενδέχεται να επανέλθουν όπως ακριβώς ελήφθησαν αρχικά και πιστέψτε μας μια δεύτερη πειθάρχηση θα είναι αναμφίβολα δυσκολότερη από την πρώτη προσαρμογή. Ο φόβος θα είναι μικρότερος, οι αμφιβολίες εντονότερες, η χαλαρότητα πιο εμφανής.
Κάθε μέρα που περνά θα προκύπτουν νέα δεδομένα ως προς το πώς μπορεί να καταπολεμηθεί ο ιός τόσο προσωρινά όσο και μακροπρόθεσμα. Ωσότου υπάρξει μια τελεσίδικη εξέλιξη όσον αφορά τη μέθοδο θεραπείας, τα λάθη παραμένουν απαγορευμένα. Είναι χρέος μας να συνδυάσουμε αρμονικά την πειθάρχηση με την επιστροφή σε μια κοινωνική πραγματικότητα, η οποία δεν θα έχει απεμπολήσει και απολέσει στο ελάχιστο κανένα από τα δημοκρατικά κεκτημένα που περιορίστηκαν προσωρινά για λόγους έκτακτης ανάγκης και δημόσιας υγείας.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΤΥΠΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ»
