Του Γρηγόρη Μυστιλιάδη
Ο Ιούλιος Καίσαρας ήταν, το δίχως άλλο, μια από τις εμβληματικότερες προσωπικότητες της ανθρώπινης ιστορίας. Με βάση τα όσα διαβάζουμε για αυτόν στον Πλούταρχο, το Σουητώνιο και, φυσικά, τον Αστερίξ, πέρα από προικισμένος πολέμαρχος και χαρισματικός πολιτικός, έμεινε στην ιστορία για τις διάφορες ρήσεις του. Και για το ότι μιλούσε για τον εαυτό του στο γ΄ πρόσωπο, πολύ πριν τον Νίκο τον Αλέφαντο, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία. Μια από αυτές τις ρήσεις, είναι το πασίγνωστο «η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει μόνο να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται τίμια». Ο Καίσαρ ήξερε ότι όταν τα βλέμματα του κόσμου είναι πάνω σου, όταν το πλήθος σε αγαπάει και σε έχει πρότυπο, οι υποψίες και μόνο αρκούν για να σε διασύρουν. Στον αθλητισμό η ναυαρχίδα όλων των σπορ, ο κλασσικός αθλητισμός, η άλλοτε περήφανη γυναίκα του Καίσαρα, είναι τώρα καιρός που μόνο τίμια δεν είναι. Το μεγαλύτερο πρόβλημα, ωστόσο, είναι ότι πια ακόμα και όταν είναι, μικρή σημασία έχει.
Στα πιο μικρά μου χρόνια, θυμάμαι πάντα τα καλοκαίρια στον καναπέ, μπροστά στην τηλεόραση, να χαζεύω γεμάτα στάδια, λουσμένα στον ήλιο και μεγάλους, άπιαστους και άφθαρτους αθλητές. Διοργανώσεις, σταρ, ρεκόρ, μεγάλες επιδόσεις, μνημειώδεις εκπλήξεις, παταγώδεις αποτυχίες, χαρά, λύπη, ιδρώτα, δάκρυα, καλές και κακές στιγμές. Μέρες που ο στίβος ήταν ό, τι καλύτερο θα μπορούσε να σου τύχει, μέρες που στην οθόνη σχεδόν μύριζες το ταρτάν, γινόσουν ένα με αυτούς που θαύμαζες. Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Μόσχας, που ξεκινάει σήμερα, ο θαυμασμός έχει πάει περίπατο και τα χαμόγελα είναι πια σκιές.
Δεν είναι που δίπλα στον Μπολτ δε θα τρέξουν ο Πάουελ και ο Γκέι και ο Τζαμαϊκανός παγκόσμιος ρέκορντμαν θα κάνει περίπατο. Είναι που όταν θα κοιτάζω αυτό το σχεδόν δίμετρο θαύμα της φύσης να τερματίζει και να μοιράζει χαμόγελα σε χρόνο που θα έκανε άλογα να ντρέπονται, θα τον είμαι γεμάτος δυσπιστία και θα παλεύω να πείσω τον εαυτό μου ότι όχι, δεν είναι ότι απλά έχει καλύτερους γιατρούς και «φαίνεται» καθαρός, είναι καθαρός. Κάτι μου λέει ότι την κρίσιμη ώρα θα αποτύχω. Δεν είναι που θα είναι ξεκληρισμένη η αποστολή της Τουρκίας μετά το σκάνδαλο με τους 31 ντοπέ αθλητές. Είναι που θα υπάρχει αποστολή της Τουρκίας στη Μόσχα, καθώς το ανέκδοτο που λέγεται IAAF αποφάσισε να μην τιμωρήσει μια χώρα που μπουκώνει με στεροειδή 16χρονες αθλήτριες, γιατί, λέει, το ζήτημα δεν είναι η τιμωρία αλλά η εξάλειψη του προβλήματος.
Σε ό, τι έχει να κάνει με τους Γκέι και Πάουελ, οι δύο σπρίντερ δύσκολα θα αποφύγουν, κατά τα φαινόμενα, τον τετραετή αποκλεισμό, αν και αρχικά φαινόταν ότι θα τη γλιτώσουν με 2 χρόνια. Δεν νομίζω ότι υπάρχει πιο λυπηρό πράγμα από το να βλέπεις τον Τάισον Γκέι, έναν σπρίντερ που οι χρόνοι του υπολείπονται στην ιστορία του στίβου μόνο του Μπολτ, με δάκρυα στα μάτια, να λέει στους δημοσιογράφους ότι το μόνο που έκανε ήταν να εμπιστευτεί τους λάθος ανθρώπους. Και να μην τον πιστεύεις. Όπως λέει άλλωστε και ο Ουαλός Ντέι Γκριν, παγκόσμιος πρωταθλητής στα 400 μέτρα εμπόδια, «ελέγχω προσωπικά ό, τι παίρνω, συμβουλεύομαι όλους τους αρμόδιους της ομοσπονδίας μου για να μη βρεθώ ποτέ προ εκπλήξεων. Αν κάτι συνέβαινε θα μου απαγόρευαν να τρέχω και αυτό θα με κατέστρεφε, για αυτό ελέγχω τα πάντα. Δεν έχω, λοιπόν, καμιά συμπάθεια για αυτούς που πιάνονται ντοπέ, δεν μπορώ να το πιστέψω ότι είναι τόσο ανόητοι και απρόσεκτοι».
Πάντως εγώ θα είμαι στη θέση μου. Και με όλες τις σκιές του κόσμου πάνω από το Λουζνίκι της Μόσχας, το σίγουρο είναι ότι στιγμές ανατριχίλας θα υπάρξουν. Γιατί είναι και άλλοι που θα δούμε στη Μόσχα. Θα είναι εκεί το θαύμα του Λονδίνου, ο Μο Φάρα για να τρέξει στα 5 και 10 χιλιόμετρα. Η μεγάλη ελπίδα της Βρετανίας, ο Τζέιμς Ντασαόλου, που θα προσπαθήσει να κοιτάξει τον Μπολτ στα μάτια, όσο κι αν αυτό είναι αδύνατο. Ο Τζάστιν Γκάτλιν, που επέστρεψε από τους «νεκρούς» μετά τη δική του περιπέτεια με το ντόπινγκ και προβάλλει ως ο μόνος που ρεαλιστικά μπορεί να απειλήσει τον Τζαμαϊκανό. Ο Ντέι Γκριν, παγκόσμιος πρωταθλητής στα 400 μέτρα εμπόδια, αν και τραυματίας, και δίπλα του ο μεγάλος Φέλιξ Σάντσεζ, στα 36 του χρόνια, στον τελευταίο χορό. Οι μεγάλες κυρίες των 100 μέτρων, Φρείζερ – Πράις, Τζέτερ και Οκαγκμπάρε. Η Σάλι Πίρσον στα 100 εμπόδια, και η Άλισον Φήλιξ, απόλυτη κυρίαρχος στα 200 μέτρα.
Και πάνω από όλους και όλες, στην τελευταία της παράσταση, η Ελένα Ισινμπάγεβα, η «τσαρίνα» από το Βόλκογκραντ, δυο φορές χρυσή Ολυμπιονίκης, δυο φορές παγκόσμια πρωταθλήτρια, τέσσερις φορές παγκόσμια πρωταθλήτρια κλειστού στίβου, από μια φορά πρωταθλήτρια Ευρώπης σε κλειστό και ανοιχτό στίβο, 28 παγκόσμια ρεκόρ. Στα 31 της χρόνια, η Ισινμπάγεβα διάλεξε να πει οριστικά αντίο στο σπίτι της, και το Λουζνίκι θα δακρύσει όταν την Τρίτη θα τρέξει τα τελευταία της μέτρα πάνω στο ταρτάν του. Τι να κάνεις, όσο κι αν ξοδεύεται δεξιά και αριστερά η γυναίκα του Καίσαρα, οι παλιές αγάπες δύσκολα ξεχνιούνται…
