Του Γρηγόρη Μυστιλιάδη
Δέκα δάχτυλα βαμμένα στα χρώματα του ουράνιου τόξου έφταναν. Μέσα σε λίγες μόνο στιγμές, η μεγάλη πρωταθλήτρια, η πανέμορφη κοπέλα, η σπουδαία φιγούρα της οθόνης μίκρυνε απότομα. Η Ελένα Ισινμπάγεβα καθόταν μπροστά στις κάμερες και μιλούσε με ένα σπασμένο χαμόγελο. Μικροσκοπική. Αμόρφωτη. Αδαής. Φοβισμένη. Φθονερή, αποκρουστική και άσχημη. Ναι, άσχημη.
«Αυτή η στάση δείχνει ασέβεια στη χώρα μας και στους πολίτες αυτής της χώρας, γιατί είμαστε Ρώσοι. Ίσως είμαστε διαφορετικοί από άλλους ευρωπαϊκούς λαούς. Εμείς δεν είχαμε ποτέ τέτοια προβλήματα και δεν θέλουμε να έχουμε στο μέλλον. Έχουμε τους νόμους μας, που όλοι οφείλουν να σέβονται. Όταν εμείς πάμε σε άλλες χώρες, ακολουθούμε τους κανόνες των χωρών που μας φιλοξενούν. Δεν προσπαθούμε να επιβάλλουμε εκεί τους δικούς μας κανόνες, απλώς προσπαθούμε να τους σεβαστούμε. Θεωρούμε τους εαυτούς μας φυσιολογικούς, κανονικούς ανθρώπους, τα αγόρια να ζουν με τα κορίτσια και οι γυναίκες με τους άνδρες. Αυτό προκύπτει από την ιστορία», είπε η Ρωσίδα παγκόσμια πρωταθλήτρια του επί κοντώ σε σπαστά αγγλικά, αναφερόμενη στην κίνηση της Σουηδής αθλήτριας του ύψους Έμμα Γκριν – Τρεγκάρο να βάψει πριν τον αγώνα τα νύχια της στα χρώματα του ουράνιου τόξου, θέλοντας έτσι να δηλώσει την αλληλεγγύη της στον αγώνα της ρωσικής γκέι κοινότητας ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης Πούτιν, που προβλέπουν βαρύτατες κυρώσεις σε όποιους αναφέρουν δημόσια την ομοφυλοφιλία ή μιλούν για αυτήν σε ανήλικους. «Δε θα έλεγα ότι ήταν διαμαρτυρία, περισσότερο μια δήλωση. Πάντα πριν τους αγώνες φτιάχνω τα νύχια μου με τρόπο που με κάνει να νιώθω όμορφα. Για μένα ήταν ένας απλός τρόπος να εκφράσω αυτό που σκέφτομαι», σχολίασε η Γκριν – Τρεγκάρο. Όσο για τον θρυλικό Μάικλ Τζόνσον, σχολίασε απλά πως « η Ισινμπάγεβα είναι πολύ δημοφιλής εκεί, σε ένα μικρό γκρουπ ανθρώπων με μεγάλη δύναμη, που προσπαθούν να επιβάλλουν αυτήν την άποψη. Η αλήθεια όμως είναι ότι πρόκειται για μια λανθασμένη κρίση και μια «ελαττωματική» άποψη». «Προφανώς δεν βρίσκεται σε επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο. Δεν μπορώ να πιστέψω τα όσα είπε και ότι δεν βρέθηκε κάποιος να τη συμβουλέψει για το αντίθετο», πρόσθεσε η Ντενίζ Λούις, άλλοτε μεγάλη Βρετανή επταθλήτρια.
Δε θα μπω καν στη διαδικασία να εξηγήσω τους λόγους που η τοποθέτηση της Ρωσίδας είναι ηλίθια, παρωχημένη και οριακά άρρωστη. Νιώθω ότι κάνω κάποια τρομερή τιμή και μόνο που αναφέρομαι σε τέτοιες φαιδρότητες, σαν να δίνω αξία σε σκουπίδια. Αλλά κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται, πολύ περισσότερο όταν άνθρωποι που εκτιμούσες για το αθλητικό τους μέγεθος και χαμογελούσες στα μεγάλα τους βράδια ανοίγουν το στόμα τους και σου θυμίζουν για άλλη μια φορά με οδυνηρό τρόπο ότι το γεγονός ότι κάποιος πηδάει ψηλά δε σημαίνει ότι θα πρέπει να συγκαταλέγεται και στους έχοντας σώας τας φρένας. Η Ρωσίδα στηρίζει την πολιτική της χώρας της ενάντια στους γκέι. Δεν την ενοχλούν οι ομοφυλόφιλοι, αρκεί να κρύβονται με λίγα λόγια. Λες και είναι κατώτεροι άνθρωποι, και οι δικές τους επιθυμίες μετράνε λιγότερο.
Ωστόσο, δεν μπορώ να κρατηθώ από το να κάνω ορισμένες παρατηρήσεις στη συγκεκριμένη δήλωση, ξεκινώντας από την απορία του πώς γίνεται να μην οξυγονώνεται επαρκώς ένας εγκέφαλος με τόση αερόβια και υπαίθρια άσκηση. Αρχικά, στο μυαλό της Ρωσίδας μια κίνηση αλληλεγγύης σε μια κοινωνική ομάδα δείχνει ασέβεια σε έναν ολόκληρο λαό. Αυτό ναι, είναι πρωτότυπο. Και δε μιλάμε καν για πολιτικές προεκτάσεις. Η Σουηδή δεν έδειξε τη στήριξή της σε κάποια νεοναζιστική οργάνωση. Μιλάμε για σεξουαλικές προτιμήσεις. Το 2013. Θυμίζω. Στη Ρωσία, συνεχίζει το poster girl των Ρώσων, δεν είχανε ποτέ τέτοια προβλήματα. Με τη λέξη προβλήματα, εννοεί τους ομοφυλόφιλους; Γιατί και κάποτε στη Γερμανία δεν είχαν τέτοια προβλήματα, υπάρχει εύκολη λύση και λέγεται ροζ τρίγωνο. Πίνω μια γουλιά νερό για την αναγούλα και συνεχίζω. Ο δικός τους ο λαός, λέει, σέβεται τους κανόνες των χωρών που τον φιλοξενούν και δεν προσπαθεί να επιβάλλει τους δικούς του. Μάλιστα. Οπότε υποθέτω ότι αυτό που γνωρίζουμε ως Ρωσική Μαφία στις Η.Π.Α., στην Αγγλία και αλλού προφανώς είναι αποκύημα της φαντασίας των καπιταλιστών, που θέλουν να σπιλώσουν αυτό που στην πραγματικότητα είναι μια μη κερδοσκοπική οργάνωση νοσταλγών της παραδοσιακής μπάμπουσκας. Και τέλος, οι φυσιολογικοί, κανονικοί άνθρωποι. Εύχομαι να μην της πει κανένας ότι εκείνη, που είναι φυσιολογικός άνθρωπος εισπνέει τον αέρα που εκπνέουν οι «άλλοι», οι προβληματικοί, τα λάθη. Γιατί μπορεί και να αποφασίσει να πεθάνει από ασφυξία, με αυτό το λοβοτομημένο χαμόγελο τυπωμένο στο πρόσωπο. Όσο για το ότι αυτό προκύπτει από την ιστορία, τα αγοράκια με τα κοριτσάκια και άλλα ναζιάρικα, θα εκπλαγείς έτσι και ανοίξεις κανένα βιβλίο γλυκιά μου.
Οι φυσιολογικοί άνθρωποι είναι εκείνοι που νιώθουν, παίρνουν και δίνουν αγάπη. Χωρίς μίσος, χωρίς συμπλέγματα και χωρίς αυταπάτες. Εκείνοι που δε συμφωνούν απαραίτητα με το τι κάνει ο διπλανός, αλλά δεν απαιτούν να κρύβεται ή να ντρέπεται για τα θέλω και τα πιστεύω του. Εκείνοι που δε παλιμπαιδίζουν μόλις βλέπουν κάμερα, αλλά μόλις βλέπουν παιδί. Εκείνοι που χαμογελούν αυθεντικά, όχι επειδή πρέπει. Εκείνοι που δακρύζουν από χαρά όταν εσύ, και όχι εκείνοι, βγάζεις εκατομμύρια. Εκείνοι που βάφουν τα νύχια τους με όμορφα χρώματα, κι εκείνοι που βάφουν τον κόσμο με γελαστά στόματα.
